Gevolgen voor de dieren

Er is geen dier op aarde dat niet blootgesteld wordt aan een cocktail van door de mens gefabriceerde chemische stoffen.

Recent wetenschappelijk onderzoek toont aan dat de invloed van chemische stoffen op dieren zorgwekkend is. Enkele voorbeelden...:

Vogels

Naar schatting sterven jaarlijk honderden gezelschapsvogels door de rook en partikeltjes die vrijkomen bij de verhitting van kookpotten en pannen met een anti-aanbaklaag.

Otters en nertsen

Verschillende nerts- en ottersoorten, waaronder de Canadese otter nemen sterk in aantal af in Noord-Amerika en West-Europa. Men vermoedt dat dioxines en PCB's hiervoor verantwoordelijk zijn. Studies van gekweekte nertsen en nertsen in laboratoria lijken dit vermoeden te bevestigen.

Dolfijnen

Zowel in dolfijnen en tonijn in de Middellandse Zee als in zeearenden en zalm in de Baltische zee vonden wetenschappers de kankerverwekkende stof PFOS. Toen apen deze stof tijdens een test in 1979 toegediend kregen, waren de proefdieren op enkele weken tijd allemaal dood. De producent die de test uitvoerde, hield de resultaten echter stil.

Vissen

Chemische vervuiling van het water kan de hormonale werking bij vissen ernstig verstoren. Het bekendste gevolg hiervan is de "vervrouwelijking" van mannelijke vissen: ze beginnen het vrouwelijke eiwit vitellogenine aan te maken (een eiwit voor de productie van eitjes). Soms worden er zelfs eicellen gevormd.

Schaaldieren

Broomhoudende brandvertragers zijn zeer giftig voor schaaldieren. We vinden ze ook terug in potvissen en in de eieren van de slechtvalk.

Kaaimannen

De stof Bisfenol A, gebruikt bij de productie van plastic flessen (en andere plastic voorwerpen) , veroorzaakt wijzigingen van de geslachtskenmerken bij de breedsnuitkaaiman, een inheemse alligator uit Zuid-Amerika.

Schadelijke chemische stoffen… goed verborgen verstekelingen

Dieren die op de Noordpool leven staan even goed bloot aan een hoge graad van vervuiling. De verklaring hiervan zijn de water- en luchtstromen die de stoffen van het zuiden naar het noorden transporteren.

De Svalbard-ijsberen uit Noorwegen bv., staan aan de top van de voedselketen. In hun lichamen zijn grote hoeveelheden PCB's opgestapeld. Deze PCB's tasten het immuunsysteem van de ijsberen aan, zodat ze vatbaarder worden voor infecties (bv. door het griep- of herpesvirus).
Bij de vrouwelijke ijsberen ligt het PCB-gehalte lager, wat erop wijst dat zij deze giftige stoffen aan hun jongen doorgeven.

 

Bron: WWF