Profvoetballers van de Romeinse tijd

Het is belangrijk om de spelen te kaderen in de juiste historische context. De Romeinen wilden de macht, welvaart en grootsheid van hun maatschappij in de verf zetten door te pronken met enorme soldatenmoed en buitengewone gevechtstechnieken. Zij waren meester over de natuur en de wereld, en daar waren de spektakels het perfecte voorbeeld van. Je zou het aanzien van gladiatoren het beste kunnen vergelijken met profvoetballers en topwielrenners bij ons. Ze werden bejubeld en aanbeden door de mooiste vrouwen van het land. De spelen waren telkens een hoogtepunt waar tienduizenden Romeinen naar uitkeken, net zoals jij niet kan wachten tot het volgende WK voetbal of de volgende Tour de France.

Oorsprong van gladiatorengevechten

De Grieken organiseerden spelen ter ere van de overledenenDe eerste gladiatorenspelen in het Romeinse Rijk waren gebaseerd op een begrafenistraditie van de Myceense cultuur in Griekenland. Daar werden spelen georganiseerd voor de overledenen. Op die manier wilden ze de goden van de onderwereld tevreden stellen en de overtocht naar het hiernamaals makkelijker maken. Toen de Grieken in de 8ste eeuw v. Chr. zich begonnen te vestigen aan de westkusten van de Middellandse Zee, namen de Romeinen een tijd later veel van hun gebruiken over, waaronder ook de gladiatorenspelen.

Hoe werd je gladiator?

De Romeinen waren geduchte oorlogvoerders. Daardoor waren er ook een heleboel krijgsgevangenen in het Romeinse Rijk, die dan werden ingezet om te vechten in de arena’s. Daarnaast kon je als slaaf verkocht worden aan een gladiatorenbaas, of als je een ernstig misdrijf had gepleegd, kon je wel eens veroordeeld worden tot een gladiatorenbestaan.

Zij hadden niet veel keus, maar er waren ook vrije mannen die er zelf voor kozen om gladiator te worden! In de hoop rijk en beroemd te worden, zagen zij voor een bepaalde tijd af van hun burgerrechten om te gaan leven als gladiator.

Gladiatoren leefden samen in ludi, waar ze door intensieve training opgeleid werden tot een bepaald soort gladiator. Hun leven was hard: zowel ‘s ochtends als ‘s namiddags trainden ze met zware houten wapens en een rieten schild, ze liepen verschillende wonden en breuken op, en stonden op een spierversterkend dieet van gerst, bonen en mineralen. Bovendien werden de meesten niet ouder dan dertig jaar.

Groot volksfeest

Met de gladiatorenspelen wilde de keizer zijn vrijgevigheid aan het volk tonenOnder keizer Augustus, aan het begin van onze tijdrekening, werden gladiatorspelen en jachtpartijen een propaganda-instrument van de keizer. Door zo’n dagvullend spektakel te organiseren, toonde de keizer zijn vrijgevigheid aan het volk.

De spektakels namen een hele dag in beslag. ‘s Ochtends stond er eerst een heuse stoet op het programma, daarna een dierenparade, dierengevechten en jachtpartijen. Tijdens de lunch kon je rustig de executies volgen van ter dood veroordeelden. Vervolgens was het tijd voor wat luchtiger entertainment: dwergen en acteurs in groteske kostuums deden hun uiterste best om het publiek aan het lachen te brengen. Aan het einde van de dag was het dan tijd voor het hoogtepunt waar iedereen op zat te wachten: de gladiatorengevechten!