Verschillen tussen een kerngezin en een nieuw gezin
Een nieuw gezin start na een periode van verlies en rouw en brengt veel verandering met zich mee
Kinderen kunnen het nog moeilijk hebben met het overlijden van hun mama of papa of koesteren soms nog een herenigingswens na een echtscheiding. Wat er ook voorafgaat aan de nieuwe situatie, ze missen de andere ouder sowieso. De vele veranderingen maken het er dan ook niet makkelijker op. Ze zijn misschien verhuisd, moeten hun kamer delen met (stief)broers of –zussen, wonen afwisselend in twee huizen, …
De partners zelf laten veelal ook een rouwperiode achter zich. Daarnaast vraagt het samenleven met de nieuwe partner (en zijn of haar kinderen) heel wat organisatietalent en flexibiliteit. Oog hebben voor elkaars gevoelens van verdriet, schuld, … is dan ook belangrijk.
Ook als grootouder krijg je te maken met verlieservaringen. Misschien had je wel een goede band met de ex van je kind en ben je niet zo gelukkig met de nieuwe partner. Of misschien zie je je kleinkinderen nu veel minder door het co-ouderschap. Dat kan ook voor jou gevoelens van gemis, verdriet of boosheid met zich meebrengen.
=> Voor kleinkinderen zijn grootouders vaak een veilige haven waar ze terecht kunnen in deze turbulente periode. Je kan dus echt van betekenis zijn door naar hen te luisteren en hen te steunen. Probeer echter altijd neutraal te blijven. Laat je niet verleiden om kwaad te spreken over de biologische ouder, de ex-partner, of de nieuwe partner. Dat zorgt alleen maar voor loyaliteitsconflicten en dat maakt het voor kinderen nog moeilijker.
Een nieuw gezin heeft geen gezamenlijke geschiedenis
In een traditioneel gezin zijn de partners meestal al een hele tijd een koppel vooraleer er kinderen komen. Ze hebben de tijd gehad om elkaar te leren kennen, samen een leven uit te bouwen, een gezamenlijk waardensysteem te ontwikkelen en levensstijl te volgen waarbij ze zich goed voelen. Een eigen gezinscultuur als het ware die typisch is voor een bepaald gezin.
Het kan een hele uitdaging zijn om plots twee verschillende gezinsculturen samen te brengenIn een nieuw samengesteld gezin komen plots twee verschillende gezinsculturen samen. Het is dan ook een hele uitdaging om omgangsvormen, regels en afspraken te bedenken die passen bij de nieuwe situatie. Vaak wordt er in goed-fouttermen gedacht in plaats van verschillen en is het moeilijk om respect te tonen voor die verschillen.
Misschien merk je zelf ook op dat het er in het gezin van je kind nu anders aan toe gaat dan vroeger en heb je het daar moeilijk mee. Dat is volkomen normaal, want ook voor jou is het wennen aan de nieuwe situatie. Zo was je het bijvoorbeeld gewend om altijd samen Kerstmis te vieren, maar is dat nu door al de regelingen niet altijd meer haalbaar. Of was er een jaarlijks familieweekend dat plots wordt afgevoerd.
=> Dat kan ongetwijfeld leiden tot ontgoochelingen, maar tegelijk opent dat ook de deur voor nieuwe mogelijkheden, nieuwe gewoontes. Het is in ieder geval belangrijk om als (groot)ouder respect te hebben voor de manier waarop het nieuwe gezin het aanpakt en je niet te laten verleiden om te (ver)oordelen.
Een nieuw gezin brengt verschillende soorten relaties met zich mee
Wat typisch is aan een nieuw gezin is dat de relatie met de kinderen langer bestaat dan de relatie met de partner, terwijl dat in een kerngezin net omgekeerd is. Door de sterke band met de eigen kinderen is de stiefouder aanvankelijk een buitenstaander ten opzichte van de sterke eenheid van biologische ouder en kinderen. Zij delen immers al een lange geschiedenis en hebben vaak maar een half woord nodig om elkaar te begrijpen.
Er spelen ook verschillende loyaliteiten. De loyaliteit naar de eigen kinderen is zeer groot, waardoor het soms moeilijk is om opmerkingen van de stiefouder op de eigen kinderen te verdragen. Toch is het belangrijk dat de partners een goed team vormen en de verwachtingen en gevoelens naar elkaar toe kunnen uitspreken.
Het kan je ook al een heel eind verder helpen als je erkent dat de relatie met je eigen kind nu eenmaal anders is dan met een stiefkind. Soms koesteren stiefouders de hoop dat de kinderen van de partner van hen zal houden. Niet zelden leidt dat tot ontgoochelingen omdat kinderen meestal niet verwachten dat de nieuwe gezinsleden onmiddellijk van elkaar zullen gaan houden. Makkelijker is te streven naar een respectvolle relatie en de tijd zijn werk te laten doen. Het zou kunnen dat er meer groeit, maar misschien ook niet.
Voor stiefgrootouders geldt eigenlijk net hetzelfde. Het is heel normaal dat je voor je stiefkleinkinderen misschien niet dezelfde gevoelens koestert als voor je eigen kleinkinderen. Met je eigen kleinkinderen heb je een bloedband en deel je al een heel verhaal, terwijl er een nieuw hoofdstuk begint met je stiefkleinkinderen.
Heb geduld, misschien groeit er na een tijdje wel een band met je stiefkleinkind=> Net als voor stiefouders is het voor stiefgrootouders belangrijk om geduldig te zijn. Misschien zoekt je stiefkleinkind helemaal geen contact met je, maar probeer toch een positieve houding aan te nemen en open te blijven staan voor de relatie. Misschien heeft hij of zij tijd nodig en kan er op termijn toch een band groeien.
Wat zijn jouw ervaringen als grootouder van een nieuw samengesteld gezin? Vertel het ons in de reacties.
Auteur: Ilse Reynders
0 reacties