Atlas

Je draagt me
alsof ik vederlicht was
op je stevige schouders
Ik ben een wereld van verhalen,
een karrenvracht vol
opgegraven vragen
Ik ben zo zwaar
als je kracht

en toch blijf je me dragen

Je draagt me
over het ontilbaar lichte
over grijsgetinte wolken
over gladde winterwegen
over zeeën van wilde regen
over heuvels van moeizame stilte 
over de grenzen van het begaanbare

Over de stroom die onomkeerbaar westwaarts glijdt
draag je me naar het einde van de tijd

Anne-Marijke Claeys