Met pensioen, ik had het me heel anders voorgesteld in ieder geval. 38 jaar echt wel hard gewerkt, boekhouder, vele uren maar met plezier gedaan. Ik had voldoening van mijn werk, werd al eens in de bloemetjes gezet voor de goede resultaten. Dan eindelijk thuis, op pensioen, samen met mijn echtgenoot, nu zou de rust eindelijk in mijn leven komen, nu konden we overal nog naartoe, citytrips, vakantie, naar optredens, naar de bioscoop, zoveel te doen..... maar nee, mijn echtgenoot gaat nergens naartoe, hij schilt s morgens aardappelen, gaat in zijn zetel zitten kijken naar teletekst, dan op mijn computer de kranten lezen en zijn kleine werkjes om en rond het huis doen, vaste dag boodschappen doen, zondag's naar zijn moeder en zaterdag avonds naar zijn stamcafe.
Zo, op pensioen. Ik heb al een berekening gemaakt van de vaste kosten voor een alleenstaand gepensioneerde die een appartement huurt en dat kan ook al niet want er zou maar net genoeg zijn om zuinig te leven. Dus ook niet op reis, uitstappen en alles wat ik wou doen. Ik ben zo ver dat ik dikwijls denk, het is allemaal voor niks geweest. Mijn leven is nu al voorbij. Ik lommel maar wat de ganse dag omdat het moet en om niet constant in discussie of ruzies te zitten. Ik lees veel, ben op vele sociale media sites en hou me dus bezig. Heel af en toe met een lang gezicht kan ik eens naar zee voor een paar dagen, alleen, hij brengt me naar het station. Met tegenzin maar voila...... met pensioen hoera!

Mevrouw, met pensioen zijn betekend toch niet dat je alles samen moet doen. Je hebt waarschijnlijk al gans je leven al goed gezorgd voor je echtgenoot. Nu moet je zorgen voor jezelf en jezelf wat gunnen. Weet je wat ik heb afgesproken met mijn man. We hebben 37 jaar samen uit werken gegaan. Ik deed daarbij ook ons huishouden en alles voor onze 2 kinderen. Mijn man was met pensioen op 58-jarige leeftijd en ik werkte toen nog 5 jaar. Ik zei dat hij nu de chef kok was bij ons thuis, en dat hij die 37 jaar niet meer zou halen. Nu zijn we beiden op pensioen en is hij nog steeds chef kok en...heeft hij zogezegd geen tijd om eten klaar te maken dan eten we boterhammen. Ikzelf doe geen eten klaar, ik heb mijn tijd daar vroeger ingestoken, ik heb dikwijls heel lang moeten wachten op hem doordat hij niet thuiskwam op tijd, nu is het aan hem. We laten mekaar vrij, hij zijn hobby's en ik de mijne, en die hobby's zijn zeer erg verschillend. En als er geen mensen zijn die mee kunnen met mij, dan ga ik alleen. Er zijn overal mensen die graag een babbeltje doen, en zeker mensen van onze leeftijd. Probeer het maar eens uit. Succes.

Elke ouderdom heeft zijn voor- en nadelen. Het is maar te zien hoe je ertegen aan kijkt. Als ik ging werken verliep het leven ook niet altijd zoals ik het wilde en dus nu ook niet. Ik voel me redelijk goed als gepensioneerde en heel blij dat ik van het werken af ben. En ... stel uw tering naar uw nering.

Met pensioen. Eerst met tegenzin. De eerste maand stond ik aan de rand van een burn-out. Het aanvaarden van op pensioen te zijn terwijl je nog zo goed en actief bent en je werk graag doet was heel moeilijk. Heb wat hulp moeten hebben om erdoor te geraken. Wie zegt geen last te hebben met op pensioen gaan, die geloof ik niet. Ofwel hebben die absoluut met tegenzin gaan werken. Het is een enorme verandering in je leven. Nu zijn mijn dagen terug goed ingevuld. Vrijwilligerswerk voor de gemeente, open houden van de wereldwinkel, knutselnamiddagen, workshops volgen van Vorming Plus, enz...Mijn man is ook met pensioen en vult zijn dagen ook goed in met van alles. We kunnen goed leven met onze uitkeringen, wel niet zot doen. We zitten mekaar niet de ganse dag op de lip. Mijn man gaat naar het voetbal, is voorzitter van enkele verenigingen en ikzelf ga naar toneel, veel optredens, spreekbeurten, enz...Elk doet zijn eigen hobby, we hebben onszelf niet verplicht om steeds met elkaar mee te gaan, we laten elkaar vrij. Zo zijn er zeer weinig discussies. Reizen doen we niet, we hebben huisdieren die we niet lang alleen willen laten en om steeds anderen te moeten vragen om te verzorgen ligt ook niet in onze aard.
We hebben ons huis wat opgefrist en gezellig gemaakt, wat zeer aangenaam is.

Deed mijn werk ook graag, maar wat bracht ons de toekomst, minder pensioen? Langer werken? Dus je job graag doen en blijven was een risico. Heb ik het zekere voor het onzekere genomen? Ergens wel. Ik zie dat jullie je eigen hobby's hebben, en elkaar daarin vrij laat. Des te leuker dat je 's avonds kan vertellen hoe je dag was. En voor de huisdiertjes zorgen i.p.v. te reizen siert jullie.... geniet er nog heel lang van van

Ben voor het moment gelukkig zelfstandige met pensioen.
Ik werk nog halftijds in mijn winkel en kan mijn klanten niet missen. De klanten hebben zich aan mijn ritme aangepast en komen toch als ze iets lekkers willen.
Niet iedereen is dit geluk gegeven en ik blijf mijn winkel doen zo lang ik kan.
En ik wens dit iedereen toe. Ze zouden mensen moeten kunnen inschakelen zo lang ze kunnen. Deels pensioen en deels werken als ze het willen en kunnen.

Prachtig zoals jij dat doet, R. Hermans.

2008,ik ben 58 geworden. Heb er een carriëre van 42 jaar opzitten. Eerst in de metaalnijverheid, later in veiligheidsdienst. Het begint ook te rommelen in de wetgeving over brug- en volwaardig pensioen. Ik laat de rekening maken en stel vast dat ik wel ga rondkomen met de uitkering die ik zal krijgen als ik brugpensioen neem. Ben single, moet naar niets of niemand kijken. Ik heb de stap gezet. In het begin toch even wennen, de eerste weken zoek je nog achter je dienstregeling, of je denkt "is het nu echt voorbij?" maar je komt er door, positief blijven. Ben nu 66 en dus één jaar op definitief pensioen. Amuseer me met vrijwilligers werk. Oude hobby(s) terug begonnen. Eens een klusje bij een buur die minder goed te been is, wandelen met de hond, uitstapjes maken, ook een deel tijd gaat naar het huishouden als je alleen bent. Ja, het was even wennen, maar het "zwarte gat" heb ik gelukkig niet gekend. Besluit: heb er nog geen seconde spijt van gehad dat ik de stap gezet heb 8 jaar geleden.....

Pensioen aaahhh wat een genot om eens met zijn vrouw kleine uitstapjes te doen (citytrips) , profiteren van de tuin en rust, dit na 43 jaar gewerkt te hebben. Maar nee alles draait anders uit. Nu is het de kleinkinderen opvang verzorging, de kinderen ga maar eens weg we spelen wel babysit, de grootouders want wij hebben nog ouders die leven (slecht voor de staat hé) die hebben 93 en 91 jaar, wonen samen want kunnen geen tehuis bekostigen of wij draaien er mee voor op. Ik rij wekelijks heen en terug 150 km om hun voedsel te brengen, bij te staan als ze iets nodig hebben, naar de dokter brengen, sleuren en slepen van drank en andere. Ja tof ik profiteer van mijn pensioen wanneer ik er eindelijk zal van kunnen profiteren is als as in een vaas. Want gezien we boven onze stand leven volgens de CD&V, gaat mijn pensioen gedeeltelijk in de kosten die dit alles met zich meebrengt.
Dus geen kleine city-trips, geen vakantieoord gedurende de kalme en goedkopere maanden....Misschien uitkijken om uit te wijken naar zo een vakantie oord een warm zonnig azurenkust , maar zeker weeral een droom.

nnnnn

De uitstap naar je ouders moet je zien als een positieve "uitstap".
Wees blij dat je ouders er nog zijn, mijn ouders zijn reeds 20 jaar overleden en ik mis ze nog elke dag. Stop onder de baan eens voor een koffietje, wees er rustig onder. Je ouders hebben toch ook een lange tijd voor jou gezorgd. Mag ik je een raad geven, ga eens naar het Sociaal Huis van de gemeente, vraag een afspraak met een sociale werker en bespreek de situatie. Zij zullen willen helpen, ik ben daar zeker van, poetshulp, verzorgenden (die de boodschappen doen), enz. en er bestaat ook iets als mantelzorg. Geloof niet alle uitspraken van buitenstaanders (er mee voor opdraaien, wat een lelijke uitspraak is dat !), ga naar de juiste instantie's om uitleg. Succes

Met pensioen zijn is fantastisch vooropgesteld dat je er financieel op voorbereid bent. Sociaal contact is beter vooropgesteld dat je een totaal nieuwe vriendenkring uitbouwt en dat je er op voorbereid bent dat je nog heel weinig van de oud collega's zult horen. Als je een verantwoordelijke functie hebt gehad moet je weten dat je nu de "gatlikkers" duidelijk zult kunnen onderscheiden van de mensen die echt om je gaven. Politiek is niemand nog echt in je geïnteresseerd en is er geen enkel politiek programma dat je nog aanspreekt. Enkel de horeca weet je nog te appreciëren (omdat je nog geld hebt natuurlijk) .... als je in de horeca in de namiddag alle mensen boven de zestig buiten haalt zit er niemand meer.
Ze zeggen dat we egoïstisch worden en misschien is dat ook wel een beetje zo maar langs de andere kant blijven we zorgen voor onze kroost en beschermen we ons kapitaaltje en onze eigendom daarom is het zo spijtig dat sommigen ook ons kapitaaltje (opgebouwd door jarenlang hard werken) ook nog extra zouden willen belasten.
Tot slot nog een woordje voor de jongeren .... Denk niet dat we het gratis hebben gekregen en in vergelijking met vroeger is het nu een makkie .... stress daar moest je mee leven/ coaching ?/ pesten ?/ loopbaan onderbreking ??? / legerdienst ??? / zwangerschapsverlof ?/aantal lesuren op school (zaterdagvoormiddag naar school ?)/ .... ik zou zo een tijdje kunnen blijven doorgaan maar tot slot .... we moesten ook werken toto 65 hé en op welke leeftijd gaan ze nu gemiddeld met pensioen ???

Goh, echt mooi verwoord, kon niet beter. Ik was blij om met pensioen te gaan, niet voor mijn bazen of collega's, deze heb ik lang gemist. Maar het soort werk, onderhoud in groot algemeen ziekenhuis, al was ik ambtenaar op papier....het werk heb ik gehaat 27 jaar.Ik had het geld nodig vandaar. In de privé, was het veel leuker, geen vuil werk 13 jaar. Begon te werken op mijn 16 met leercontract haarkapster, vijf jaar uitgezongen,dit lag mij echt niet. Jammer zo steeds uit financiele nood, maar het is voorbij, oef!Jong getrouwd (mistrouwd)op pensioen, geen goede start, echtgenoot invalide geworden, had geen tijd om mij te vervelen, ik moest zorgen, en alles alleen doen, vooruit, geen tijd om denken. Nu 12 jaar weduwe, eindelijk rust! Had het mij wel anders voorgesteld.Had dolgraag naar de Ardennen gaan wonen, in mijn geboortestreek, dicht bij de familie die ik nog heb. Noppe, helaas.Al bij al , kon het nog slechter...Die andere reactie's gaan ook niet zo over rozen lees ik. MVG Nicky

Inderdaad, er zijn niet veel positieve reactie's. Jammer toch. Wat kunnen we doen om de gepensionneerden het leven wat positiever te zien en te beleven ?????

Als je actief wil meedraaien in de politiek, dan kan dat zeker ! Sluit je ergens bij aan, gelijk welke groep, dan kan je ook meewerken achter de schermen, speciaal als er verkiezingen zijn, meegaan met de plakcampagne, zeer plezant, omslagen schrijven, flyers bussen - mooie wandeling - enz...Je kan je ook opgeven als vrijwilliger om in een kiesbureau te zitten, zo kan je een jonge moeder vervangen die liever bij haar kindjes blijft. Je doet daarmee nog een goed werk. Dat zijn allemaal dingen die ik ook doe, en ik doe dat zeer graag, je leert weer mensen kennen en iedereen is je dankbaar. Bekijk het eens positief. Succes

Daar zit wat in.....een ding is wel nodig: 'n goede gezondheid vereist! Dit is helaas niet vanzelfsprekend , jammer. Ik vind uw input wel mooi, hartverwarmend zeg maar . Het gaat u goed MVG Nicky

Ik ging ALLE dagen van mijn loopbaan met volle goesting werken , heb GEEN ENKEL moment het mij beklaagd . Mijn SLECHTSTE dag was de dag dat ik met pensioen gegaan ben . Ik ben werkelijk in een zwart gat beland toen en nu nog ben ik stikjaloers als ik een dienstwagen van de firma zie passeren . Over een tijdje werd mij gevraagd om scholen te gidsen ( ik werkte op een waterzuivering ) en ik ben weer zeer gelukkig dat ik het direct heb aangenomen zo kom ik weer heel regelmatig in contact met mijn vroegere colega's en werkplek .

Ben op 60 jaar in pensioen gegaan en vandaag ben ik 65 geworden en officieel gepensionneerd.Ben aangesloten bij OKRA 55 + tpt Wervik en erin opgeklommen tot verantwoordelijke sport en financien. Dat opklimmen moet met een korrel zout genomen worden, want als je interesse toont, dan wordt je het. Daarbuiten ben ik ook wat handige harrie en renoveer hier en daar aan de woning. Dit resulteert in het gezegde dat wie gepensionneerd is geen tijd meer heeft voor iets anders. Kinderoppas komt dan ook nog in de vrije schooldagen er af en toe ook nog bij. Moet wat inperken vanaf nu....

ik ben gescheiden nadat ik op pensioen ben gegaan maar ben een paar jaar daarvoor gaan samenwonen met mijn nieuwe echtgenote.

Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest, mijn echtgenote is zoveel interessanter op alle vlakken dan mijn ex.

Sinds ik op pensioen en gescheiden ben onderneem ik veel meer dan in mijn ganse leven met mijn ex.

Mijn echtgenote en mijn pensioen geven mij alles wat ik ooit heb gemist in mijn vorig leven.

Amaai, ik zou niet graag die tweede echtgenote zijn, hoor ! zoals jij zo bezitterig doet. Laat jij die tweede echtgenote ne keer iets doen wat zij ook zelf wil, er ook eens alleen of met vriendinnen erop uit trekken, shoppen, enz...?

Ronald and Corry Pieters,

I have worked for 18 years in the Netherlands (Hoogovens) and after emigration to Canada in 1974 another 30 years in Calgary, Alberta, as a draftsman mainly with Engineering Companies in the Oil and Gas Industry.
I retired in 2004 and since then my wife and I volunteered, and still are, in a Hospital, Manor and Dementia Centre. I also am an editor for a monthly magazine for the Community we live in.
We find that all our days feel like a Saturdays, but of course except Sundays.
We have dedicated our lives completely towards the people around us now we have so much time to LIVE in.

Congratulations. You have a warm heart. Hopefully you can do that good work for a long time.