Een kritische kijk op de parlementaire onderzoekscommissie

Het is in dit verband wel niet de belangrijkste kwestie, maar zo zou men zich toch kunnen afvragen waarom het Vlaams Belang en de P.v.d.A., die eveneens volkomen democratisch gekozen afgevaardigden hebben in het parlement, niet mogen deelnemen aan dit onderzoek? Officieel klinkt dat de parlementaire onderzoekscommissie dan ‘te talrijk zou worden en niet meer werkbaar’ zou zijn. Bij dat argument stel ik mij toch vragen. Waarom niet toegeven dat sommige partijen, die in het kader van hun zelf aangemeten ‘politieke correctheid’ weer eens het ‘cardon sanitaire’ van stal hebben gehaald, er doodsbang voor zijn dat deze twee partijen wel eens te diep zouden willen gaan graven …

Ernstiger nog en eigenlijk te gek voor woorden is, dat diegenen die de terreuraanslagen o.a. door politieke laksheid en haast misdadige politieke berekening (het vergaren van stemveevolk onder de ‘nieuwe’ Belgen) mede in de hand hebben gewerkt (en dat zijn zowel personen als partijen), nu besloten hebben om hun eigen onvermogen ook zelf te gaan beoordelen. Of anders gezegd: ze gaan tegelijk rechter en partij spelen en dat kan natuurlijk niet in een echte democratie. Dat verwachten we wel in een dictatuur. Of leven we hier dan toch in een dictatuur van partijen of partijvoorzitters, zoals velen menen.

Het resultaat van dit parlementaire onderzoek dreigt dan ook bij voorbaat een soort ‘grote gemene deler’ te zullen opleveren, die alle betrokken politieke partijen en personen uit de wind zal zetten, wel oorzaken van de radicalisering van allochtone jongeren en van de aanslagen zal definiëren, zelfs aanbevelingen zal doen, maar de schuldigen zal sparen. Daarover hebben de betrokken partijen nu al een soort van gentlemen’s agreement gesloten om elkaar niet te veel pijn te doen.

Dat het Rekenhof en de Comite’s P en I geraadpleegd zullen worden, is maar deels geruststellendDe vraag is of de politieke opinie in dit land dat wel zal pikken. Ze heeft wel iets anders aan het hoofd (de veiligheid om een normaal leven te kunnen leiden) dan een reeks nieuwe politieke spelletjes, die men helaas opnieuw mag verwachten en die de politiek in het algemeen weer een forse deuk zullen bezorgen. Zou het niet veel beter (democratischer) zijn geweest als er een onderzoekscommissie zou zijn gevormd van onpartijdige en onafhankelijke deskundigen met even vergaande bevoegdheden als het belangenclubje dat het parlement nu zelf uit zijn midden heeft gevormd? Dat zou in ieder geval bij de politieke opinie meer vertrouwen wekken, zo durf ik te stellen. Het tegenargument dat het Rekenhof, om de financiering van het veiligheidsapparaat tegen het licht te houden, en de Comite’s P en I, die de politie- en inlichtingendiensten controleren, geraadpleegd zullen worden, is maar deels geruststellend. Uiteindelijk zal alleen de parlementaire onderzoekscommissie uitmaken welke aanbevelingen gedaan zullen worden voor het te voeren antiterreurbeleid. Politieke spelletjes om de kool en de geit te sparen, vallen daarbij niet uit te sluiten.

Potentaatjes

Nu is het de Conferentie van Voorzitters (dat zijn de fractieleiders en de voorzitter van het federaal parlement) die een akkoord heeft gesloten over alles wat met de parlementaire onderzoekscommissie te maken heeft. Deze gaat eerst een chronologische reconstructie maken van de terreuraanslagen van 22 maart, waarbij wordt nagegaan hoe de verschillende betrokken diensten daarop hebben geantwoord en of de aanslagen voorkomen hadden kunnen worden.

Vervolgens zal de commissie een onderzoek instellen naar de veiligheidsstructuur, waarbij nader wordt ingegaan op de rol van de politiediensten, de veiligheidsdiensten en meer in het algemeen het optreden van de Ministeries van Justitie en Binnenlandse Zaken.

Gekeken wordt ook naar de vervroegde vrijlating van criminelen omdat een van de bommenleggers, die eerder een roofoverval had gepleegd en de politie had beschoten, wel heel snel door kennelijk wereldvreemde rechters in vrijheid werd gesteld. Voorts komt ook de zwaar omstreden politiestructuur in Brussel aan de orde. Het gaat om een oubollige en moeilijk werkende structuur die ooit bedacht werd door politieke potentaatjes en waarvan behalve de bevolking ook de politie zelf het meest de dupe was. Maar die moest natuurlijk gehoorzamen aan de politiek, die vooral met zichzelf bezig was en geen oog had voor wat er zich werkelijk in de hoofdstad afspeelde.

Daarna komt de voedingsbodem van het radicalisme en het extremisme in dit land aan de beurt in de onderzoekscommissie. Ook de welig tierende wapenhandel in dit land en het tweeslachtige Belgische buitenlandse beleid komen in de commissie ter sprake. Daarvan moet niet te veel worden verwacht, want de Belgische handelscontacten met een land als Saoedi-Arabië, dat bekend staat als een groot financier van het Arabisch terrorisme en van Islamitische Staat (die achter de aanslagen in Parijs en Brussel staat), zal men niet in gevaar willen brengen.

PS: boter op het hoofd

Speciale aandacht zal natuurlijk uitgaan naar wat er zich de laatste tijd, maar ook in de jaren daarvoor in Molenbeek heeft kunnen afspelen. Vanwege het ‘politieke evenwicht’ wordt ook de toestand in Vilvoorde en Antwerpen onder de loep genomen. Dat zal een hele toer worden, want Antwerpen heeft niet de laksheid tegenover radicalisering en jihadisme aan de dag gelegd als Molenbeek en andere Brusselse gemeenten als Schaarbeek, Anderlecht e.d. waar de Parti Socialiste (PS) de scepter zwaaide.

In dit verband is het getuigenis van Marc Verwilghen (Open VLD), Minister van Justitie in de eerste regering-Verhofstadt en ervaringsdeskundige bij uitstek, interessant. 'Het was de PS die rond de eeuwwisseling een doeltreffend beleid tegen terreur heeft tegengehouden’, zegt Verwilghen. De liberaal wijst uitdrukkelijk in de richting van Elio Di Rupo en Laurette Onkelinx. Verwilghen was Minister van Justitie van 1999 tot 2003. Elio Di Rupo was op dat moment partijvoorzitter van PS en Laurette Onkelinx was vicepremier en Minister van Werkgelegenheid onder Verhofstadt. Verwilghen: ‘Als Minister van Justitie kreeg ik toen al waarschuwingen van de federale politie over wat er gaande was in het Brusselse. De politie vreesde dat we vroeg of laat excessen zouden meemaken in de hoofdstad. Toen ik dat aankaartte in de regering werd ik door PS uitgelachen en voor populist uitgescholden.’

74 procent van de Vlamingen vindt dat de federale regering te laks is geweest tegenover religieus extremismeVerwilghen stelde onder meer voor de Belgische nationaliteit in te trekken van veroordeelde zware criminelen met een dubbele nationaliteit, waaronder veel van Marokkaanse afkomst. Dat bewijzen de cijfers, die men niet van racisme kan beschuldigen! Verwilghen: ‘De PS verweet mij toen dat ik staatlozen zou creëren, hoewel het ging om personen met de dubbele nationaliteit. Philippe Moureaux, destijds senator en burgemeester van Molenbeek, verweet mij toen een racist te zijn.’ Van Moureaux is intussen algemeen bekend dat hij door zijn jarenlange laksheid en wegkijken van wat er in zijn gemeente broedde (en dat alles om populair over te komen bij de allochtone bevolking) de aanslagen in Brussel mede heeft bevorderd.

Volgens een peiling van de commerciële omroep (VTM) vindt 74 procent van de Vlamingen dat de federale regering te laks is geweest tegenover religieus extremisme. Dat mag wel juist zijn, maar dat verwijt geldt nog meer voor de voorgaande Belgische regeringen (grofweg sedert het begin van de negentiger jaren van de vorige eeuw). Zoals trouwens uit het getuigenis van Verwilghen blijkt.

De parlementaire onderzoekscommissie zou zich ook moeten uitlaten over de te zware kritiek op politie, veiligheidsdiensten en militairen, die, zoals vooral de laatste twee weken is gebleken, bijzonder goed werk hebben verricht bij het blootleggen van het terreurnetwerk. We laten graag woordvoerder Peter De Waele van de federale politie aan het woord. Terecht pikt hij het niet dat buitenstaanders zonder kennis van zaken delicate, levensgevaarlijke interventies met de grond gelijk maken. Politiemensen en militairen die hun leven riskeren voor de veiligheid van de bevolking, verdienen het niet om minachtend behandeld te worden. Dat politiek en correct links ‘te veel’ politie en militairen op straat als een onveilig gevoel ervoer en veroordeelde, is gezien de huidige omstandigheden volkomen onbegrijpelijk en totaal onverantwoord. Het leger heeft de aanslagen niet kunnen verhinderen, maar wel zwaargewonden na de aanslagen eerste hulp geboden die daarna levensreddend is gebleken … Als ik een vroegere hoofdredacteur van De Morgen dan twee keer in korte tijd op de staatsomroep hoor vertellen hoe onveilig hij zich voelt bij het zien van militairen bij het verlaten van een concertzaal, moet ik onwillekeurig denken aan de aanslag op de Bataclan.

Citaat uit een opiniestuk van De Waele in De Standaard van 26 maart:

De Titanic achterna …

Onze samenleving vertoont dezer dagen – zo meent onze columnist Jan Schils - enige gelijkenis met het lot van de Titanic, het Britse passagiersschip van begin vorige eeuw, waarvan werd gezegd, dat ‘zelfs God het niet kon laten vergaan’. We weten allemaal wat er gebeurde. Het schip liep op een ijsberg en verdween toch naar de zeebodem, terwijl het orkest tot het bittere einde bleef doorspelen of er niets aan de hand was.  

Het staatsschip is ondanks alle inspanningen toch met een nagenoeg onvermijdelijke, laffe en afschuwelijke dubbele terreuraanval in aanraking gekomenIn eigen land doet de houding van links en groen en al wie zich nog meer ‘politiek correct’ waant (met de steun van een deel van de media) aan dit rampscenario denken, waar het om de bestrijding van het moslimterrorisme gaat. Want terwijl links, groen en ‘politiek correct’, dag in dag uit hetzelfde deuntje zingen en blijven herhalen over de ‘rechtse’ manier van de terreurbestrijding en de ‘vrijheidsberoving’ en ‘onverantwoord hoge kosten’ die daarmee gepaard gaan, is het staatsschip ondanks alle inspanningen toch met een nagenoeg onvermijdelijke, laffe en afschuwelijke dubbele terreuraanval (die overal ter wereld had kunnen gebeuren) in aanraking gekomen.

Desondanks worden de inspanningen van de regering tegen de terreurbestrijding ook na de bloedige gebeurtenissen van 22 maart (een datum om nooit te vergeten) vanuit genoemde hoek onverminderd bekritiseerd en zelfs belachelijk gemaakt. Daarbij is het goed te bedenken dat links, groen en ‘politiek correct’ zelf door hun jarenlange wereldvreemdheid, politieke laksheid en schromelijk gebrek aan kennis het ontstaan van het terrorisme in dit land hebben bevorderd en door hun nalatigheid een voedingsbodem hebben geboden. Iedereen weet inmiddels dat de wereldkampioen ‘wegkijken’ voor dit probleem vooral de Parti Socialiste is en haar vroegere Molenbeekse burgemeester Moureaux.

De bestrijding van het moslimterrorisme is niet gediend met de tegenstelling tussen links en rechts. De hele Belgische samenleving moet daarbij een rol spelen, ook de moslimgemeenschap die voor het overgrote deel tegen dit terrorisme gekant is. De politiek moet de rol van katalysator spelen in deze strijd, zich daartoe verenigen in plaats van politieke spelletjes te spelen om zich te profileren en er electoraal beter van te worden.

IS heeft fans op ... luchthaven Zaventem

Nieuwe bomaanslagen op de luchthaven in Zaventem zijn lang niet uit te sluiten zolang Islamitische Staat (IS) daar over een 50-tal sympathisanten beschikt onder het personeel. De terroristen die eerder in Zaventem toesloegen, hebben zelfs vooraf en ongestoord verkenners gestuurd om de veiligheid uit te testen.

De vele vergaderingen over de veiligheid van de luchthaven op verschillende niveaus werd onlangs overschaduwd door een reeks pijnlijke en zeer verontrustende onthullingen door agenten van de Luchtvaartpolitie in een open brief. Zij zonden hun brief naar vakbonden en veiligheidsverantwoordelijken, die daardoor wel heel duidelijk wisten wat op tafel lag.

De agenten klagen vooral het gebrek aan controles aan: iedereen kan zomaar de luchthaven binnenwandelen, ook personen die gezocht worden voor zware criminele feiten. Daardoor konden de terroristen probleemloos verkenners uitsturen. Bovendien werken er ook te veel mensen met een crimineel verleden in de shops en bij de bagageafhandeling, zo staat in de open brief.