Leer de wereld zien door guitige kinderogen,
Onschuldig, ja naïef misschien,
Gelovend in een wereld waarin dromen nog mogen. 

Reik je kind de hand
Doorheen een sprookjesland
Waar heksen toverdrankjes brouwen
En kabouters nog met elfjes trouwen.

Leer het vogels, vlinders, bloemen
Bij hun eigen namen noemen
En komt er al een donk’re dag
Veeg dan zijn traan weg met je lach.

Laat het door de velden zwerven,
In verwondering om elke roos,
En slaat het eens jouw droom aan scherven
Blijf dan vooral niet boos.

Geen verantwoord speelgoed,
Geen grote-mensenkennis,
Alleen de zekerheid dat het wordt bemind,
Dat vraagt je kind.

Dit gedicht werd ingezonden door Christine Lampens.

Schuilt er in jou ook een dichter? Stuur dan jouw gedicht naar redactie@sennetmagazine.be en wie weet lees je het wel in één van de volgende edities van SenNet Magazine!