Jan Schils
Heeft België wel of geen behoefte aan een federale dierenpolitie?De klachten over verwaarloosde en mishandelde dieren zijn de laatste jaren zowel in Vlaanderen als in Wallonië en Brussel sterk toegenomen. Vorig jaar ging het om zo'n 1600 officiële klachten, maar in werkelijkheid ligt dat cijfer waarschijnlijk aanzienlijk hoger. Naar Nederlands model?Dat doet bij onze columnist Jan Schils de vraag rijzen of het niet nuttig zou zijn om een aparte federale dierenpolitie in België op te richten naar Nederlands model. Daar werd in 2010 op aandringen van de Partij voor de Vrijheid (PVV) van Geert Wilders besloten om een uit 500 man bestaande dierenpolitie ("Animal Cops") op te richten met een eigen budget. Wegbezuinigd... en dan weer ingevoerd.Toen Wilders de regering opblies en er een nieuw kabinet van liberalen (VVD) en socalisten (Partij van de Arbeid) werd gevormd, werd de dierenpolitie zo goed als wegbezuinigd. Maar vanwege het grote succes van de dierenpolitie werd het besluit onder druk van verschillende politiekorpsen op landelijk gebied gedeeltelijk teruggedraaid. Ook al omdat dank zij de dierenpolitie ook andere vormen van criminaliteit, zoals bijvoorbeeld huiselijk geweld, aan het licht waren gekomen. "Caviapolitie".Daarmee werd meteen de uitspraak van de Amsterdamse korpschef Bernard Welten ontkracht, die smalend had opgemerkt dat de oprichting van de "caviapolitie" ten koste zou gaan van het echte politiewerk. De uitkomst van de commotie in Nederland was dat de 500 agenten van de dierenpolitie weer gewone agenten werden zoals voorheen, maar dat ze wel driekwart van hun tijd aan dierenwelzijn zouden besteden en de rest aan andere werkzaamheden. Maar hoe liggen de kaarten in België?Iemand die goed geplaatst is om op die vraag een antwoord te geven, is Kristien Ghys, researcher en bezielende kracht bij de 'Belgian Society for Prevention of Cruelty to Animals' (BSPCA vzw). Ofwel 'De Belgische Vereniging ter preventie van wreedheid tegen dieren'. Ghys ijvert bij wijze van spreken dag en nacht voor de oprichting van een echte dierenpolitie in België. Helaas krijgt ze daarvoor weinig of geen steun vanuit politieke hoek. Daar vindt men dat vaak "overbodig en te duur". Voor een goed begrip, het gaat om een speciale politiedienst voor alle soorten dieren, behalve landbouwdieren. Daarop is immers al een wetgeving van toepassing. De overheid faalt.Kristien Ghys: "Om al het dierenleed aan te pakken werken er nu maar dertien inspecteur-dierenartsen en twee coördinators (één voor Vlaanderen en één voor Wallonië) bij de inspectiedienst 'Dierenwelzijn' van de Federale Overheidsdienst (FOD). Er zijn daarnaast wel particulieren en organisaties, die zich inzetten om het dierenleed te verzachten. Maar ondanks alle goede bedoelingen zijn die zo onzichtbaar en weinig transparant dat nauwelijks iemand weet tot wie hij of zij zich moet wenden om een klacht in te dienen." Wat doet de inspectiedienst tegen dierenleed?De inspectiedienst 'Dierenwelzijn' heeft met haar kleine bemanning wel een fors takenpakket. Ze moet in eerste instantie de erkenning controleren van alle diereninrichtingen. Het gaat om 1200 honden- en kattenkwekerijen, asielen, dierenpensions, honderden dierenhandelszaken, dierentuinen, 400 proefdierenlaboratoria, ... |
Andere kerntaken zijn de opvolgingscontroles van de erkende inrichtingen. Het gaat vooral om de grote honden- en kattenkwekerijen. Voorts behandelt de inspectiedienst de klachten over erkende inrichtingen en fraudedossiers over illegale import en kweek van dieren...
Klachten over paarden, pony's, honden, katten...
Welk soort klachten komen er zoal binnen over dierenleed? Bij paarden, pony's en ezels gaat het vaak over verwaarlozing of mishandeling. Dieren die geen eten of drinken krijgen, niet beschikken over beschutting (natuurlijke beschutting of een schuilhok), met niet bekapte hoeven rondlopen, onverzorgde wonden hebben of ziek zijn.
Bij honden en katten gaan de klachten vooral over dieren die op een te geringe oppervlakte moeten leven, in kleine en vuile hokken, of een onverzorgde vacht en nagels hebben.
In winkels treffen we dan weer vaak zieke dieren en onhygiënische omstandigheden aan. Omdat het aantal klachten de laatste jaren sterk is toegenomen, kan de FOD Dierenwelzijn al deze klachten niet meer behandelen met de minimale personeelsbezetting.
Doorsturen naar politie.
De onbehandelde klachten, vooral tegen particulieren, worden daarom doorgestuurd naar de lokale politiediensten. Op die wijze tracht de inspectiedienst zijn taken op een correcte wijze uit te voeren.
"Politie onvoldoende opgeleid".
Katrien Ghys: "We mogen stellen dat de politie in ons land onvoldoende is opgeleid voor het handhaven van het dierenwelzijn. De agenten krijgen een opleiding als ze dit wensen, maar na enkele gesprekken met een paar politie-inspecteurs blijkt dat die opleiding ontoereikend is om nadien hun taak in de praktijk goed uit te voeren. Voor de Nederlandstalige politie bestaat het boek 'Handhaving Dierenwelzijn' van Barbara Houben. Voor de rest moeten de agenten het allemaal een beetje zelf uitzoeken."
Tegenwerking oversten?
Katrien Ghys: "De agenten hebben soms ook te maken met tegenwerking. Notabene door hun oversten, als die dieren geen prioriteit vinden. Zo komt het bijvoorbeeld regelmatig voor dat te lang wordt gewacht om een uitgemergeld paard te gaan controleren. Als politiediensten soms weten dat ook de FOD of FAVV (Federaal Voedselagentschap) werden gealarmeerd, neemt de politie al gauw een afwachtende houding aan. Agenten zijn nu eenmaal geen dierenarts en twijfelen vaak aan hun eigen bekwaamheid om bij dierenleed een situatie goed in te kunnen schatten."
Geen oog voor puppy's...
Volgens Ghys is er nauwelijks of geen controle op de import, export en doorvoer van puppy's uit de Oost-Europese landen. Ook is er sprake van onvoldoende controle op het in de handel brengen van gezelschapsdieren: "Er is nauwelijks tot geen communicatie tussen de FOD Dierenwelzijn en de politie over bijvoorbeeld het verleden van dierenbeulen. Bij gebrek aan informatie worden dus vaak verkeerde beslissingen genomen. De opvolging van recidivisten is eveneens een probleem. Zo liep een zelfde fokker bij vier inbeslagnames op zeven maanden tijd (tussen juni 2012 en januari 2013) tegen de lamp. Hij liet zijn honden verhongeren. Bovendien adverteerde hij ondertussen nog steeds op het internet. De bevoegde minister heeft nu eindelijk zijn erkenningsnummer ingetrokken. Vanaf 1 maart mag deze man geen honden meer verhandelen.
Wantoestanden in asielen.
In de asielen verdwijnen elk jaar honderden honden zonder een spoor na te laten in het hondenhandelscircuit. Geen haan die er naar kraait. Broodfokkers dumpen in alle straffeloosheid hun verwaarloosde en mishandelde ex-fokdieren in asielen en worden niet aangeklaagd. In asielen die niet over voldoende middelen en opgeleid personeel beschikken zijn wantoestanden schering en inslag. En dat is nog maar het topje van de ijsberg van al de problemen, die er bestaan met dieren in ons land."
Centraal oproepnummer voor dierenleed.
Ghys pleit voor een centraal oproepnummer om dierenleed aan te klagen. Zoals dat in Nederland al algemeen bekend is: "Als je getuige bent van een dier in nood, door een ongeluk, mishandeling of verwaarlozing, dan is er één centraal nummer dat je kan bellen om het te melden: 144. Dit nummer is zeven dagen per week, 24 uur per dag bereikbaar tegen lokaal tarief. Mocht 144 om technische redenen niet bereikbaar zijn, dan kan je het politienummer 0900-8844 bellen, of voor spoed 1-1-2.
Het meldnummer is ondergebracht bij het Korps Landelijke Politiediensten (KLPD). Dat betekent dat speciaal opgeleide politiemensen de telefoon aannemen en de juiste hulpverlener inschakelen. (meer kan je te weten komen op de website.
Samenwerkende hulpdiensten.
Afhankelijk van de melding wordt de politie, de dierenbescherming, de Landelijke Inspectiedienst of de nieuwe Voedsel- en Warenautoriteit ingeschakeld.
Ghys: "Dat vind ik dus een uitstekend systeem. Wat baten wetten als men geen middelen inzet om ze te doen respecteren? Het probleem in ons land is een gebrekkige controle door politie en inspectiediensten op de bestaande wetgeving én een falend gerechtelijk vervolgingsbeleid. Misschien moeten onze beleidsmensen eens een dagje meestappen met de inspecteurs om de noodzaak van meer controlemiddelen in te zien."
Enkele voorbeelden van dierenmishandeling en dierenleed.
- Een fokker in Menen die winkels bevoorraadt is door toeval tegen de lamp gelopen in 2011. Op seconde 27 zien we een hond "spelen" met dode biggen. Dat gebeurt in een varkenskwekerij die is omgevormd tot een hondenfokkerij.
http://www.youtube.com/watch... - Dierenverwaarlozing (-mishandeling) van 2 honden in een hok.
http://www.facebook.com/photo.php?fb... - Foto's van Animaux en Péril.
http://www.animauxenperil.be/pag...
Ook GAIA is voorstander van 'dierenpolitie'.
Ook Michel Vandenbosch, voorzitter van de dierenrechtenorganisatie GAIA, staat achter de oprichting van een 'dierenpolitie' en zegt daarvoor samen met zijn organisatie te ijveren. Vandenbosch: "Maar ik denk niet dat het Nederlandse model momenteel haalbaar is in België. Wat ik wél te verwezenlijken zie is een zogenoemde 'dierenpolitie' binnen elke politiezone. Sint-Truiden is daar enkele jaren geleden als eerste mee begonnen. GAIA kon de burgemeester van dit idee overtuigen."
"Goed opgeleide dierenflikken".
"Ook in Hasselt is er 'dierenpolitie' binnen de politiezone", zegt Vandenbosch nog. "Het komt er op neer dat twee agenten dierenkwesties (klachten, verwaarlozing, mishandeling,..) volgen, coördineren en waar nodig optreden of laten optreden.
Als agenten worden ingezet moeten zij wel gemotiveerd zijn voor hun job. En het is essentieel dat ze bij de uitvoering van hun werk steun krijgen van hun hiërarchische oversten. Dus: 'dierenpolitie', ja, zeker. Maar niet om op het even welke manier. Ik ben voor goed opgeleide dierenflikken, politieagenten die zich binnen het korps dan ook specialiseren in dierenwelzijn. Geen overijverige "vigilantes", die sheriff willen spelen, want daar komen brokken van. Ieder zijn rol in een democratie."
En Vandenbosch besluit: "Daarom ijveren wij ook voor zoveel mogelijk schepenen voor Dierenwelzijn - die dierenwelzijn expliciet in de titulatuur dragen en bijgevolg een budget moeten voorzien om lokaal beleid te voeren."
Tot zover het betoog van onze columnist Jan Schils. Voer voor discussie, vinden wij. En we zijn benieuwd naar jouw mening. Is het zinvol en verantwoord om dierenpolitie in het leven te roepen? We horen het graag van je op redactie@SenNetmagazine.be
Week- en dagbladjournalist Jan Schils bericht en duidt al 30 jaar de Europese en Belgische economie en financiën. Onder meer voor transport, energie en milieu.
0 reacties