Veronika Sjinkarenko
Computer wizards van nu.
De kinderen die vandaag de dag opgroeien zijn helemaal verweven met sociale media, computers en games. De technologie is niet blijven stilstaan en toch is het verbazingwekkend hoe snel kinderen ‘weg’ zijn met een tablet of hun taal op het internet.
De nieuwe ontwikkelingen op technologisch vlak openen heel wat deuren. Ze maken nieuwe leermethodes mogelijk en we zien dat kinderen met ondersteuning van games sneller leren en de leerstof ook beter onthouden.
Gaming heeft vaak een negatieve bijklank bij mensen die er niet mee zijn opgeroeid. Een hoop mensen vinden het gewoonweg tijdverspilling. Maar gamen heeft wel degelijk een goede invloed. Meer nog, het geeft de hersenen die waarom vragen.
Feit blijft dat gaming ook gevaarlijk kan zijn. Bij ongeveer 2% van jongeren tussen 12 en 18 jaar kan men spreken van een echte verslaving.
Gamen is goed voor het brein.
Voor we ingaan op gameverslaving gaan we eerst eens in op de positieve aspecten.
Wie kijkt naar een gamer ziet niet meer dan iemand die zit en naar een scherm tuurt. Ondertussen voltrekken zich in de hersenen processen die niet zo zichtbaar zijn.
Tijdens het gamen is het kind of puber bezig met verbanden te leggen, oplossingen te bedenken en wordt zijn coördinatie sterk op de proef gesteld.
De meeste games zijn immers ontwikkeld om je geest scherp te houden. Anders zou de speler zich snel vervelen en het spel opgeven. In tegenstelling tot wat je zou denken als je een doorsnee puber hoort praten, denken ook zij graag na en lossen zij graag puzzels op, net als alle andere mensen.
Onze behoefte om onze hersenen te stimuleren gaat zelfs zo ver dat mensen die geen stimulatie krijgen, deze zelf gaan creëren door te hallucineren!
Tijdens het gamen is het kind of puber bezig met verbanden te leggen, oplossingen te bedenken en wordt zijn coördinatie sterk op de proef gesteld.
Dit is natuurlijk een extreem voorbeeld. In ons dagelijks leven komen we nooit in een situatie van ‘volledige sensoriële deprivatie’, ofwel vrij vertaald, in een situatie van ‘ontbering van enige prikkel van je zintuigen’. Maar het zegt wel iets over ‘de honger naar bezigheid’ van onze hersenen.
Ravotten en buiten spelen...
Het is te gevaarlijk op straat, vinden de ouders, met (te) druk verkeer
Opa’s en oma’s van nu en hun ouders keken weinig tv. Of helemaal geen, omdat er nog geen tv was. Zij hadden doorgaans veel minder speelgoed dan de kinderen nu en waren veel buiten om te ravotten en te spelen. Ze hadden inderdaad de technologie van nu niet, maar de omgeving was ook anders! Er was ruimte voor kinderen om veilig buiten te spelen; ouders lieten hun kinderen ook alleen naar buiten. En door samen bezig te zijn hadden kinderen voldoende stimulering om zich helemaal niet te vervelen en hadden ze geen substituten nodig om hun geestelijke honger te stillen.
In onze huidige maatschappij is er van buiten spelen weinig sprake en worden kinderen meer thuis gehouden. Het is te gevaarlijk op straat, vinden de ouders, met (te) druk verkeer. Kids worden ook vaak gebracht en gehaald om hun hobby te kunnen beoefenen.
Sociaal netwerk
Het hele sociale gebeuren van tieners EN lagere schoolkinderen beperkt zich niet meer tot de speelplaats of sportclub.
Veel kinderen bouwen een sociaal netwerk uit op het internet of tijdens het gamen. Op dat moment wordt het gamen zelf minder belangrijk en staat het sociale aspect op de voorgrond. Je kan immers vanop afstand met elkaar spelen, met elkaar in contact komen.
Het hele sociale gebeuren van tieners EN lagere schoolkinderen beperkt zich niet meer tot de speelplaats of sportclub. Ook buiten de schooluren wordt er nog ge-sms't, gegamed en gefacebookt.
Wanneer is er verslaving in het spel?
Wanneer is het te veel? Wanneer moet je je echt zorgen maken en spreken we van een gameverslaving?
Over het algemeen kan je stellen, wanneer er geen balans meer is in het leven van de persoon, maar alles draait rond gamen. Veel gamen op zich hoeft niet op een verslaving te duiden. Het kind of de jong volwassene moet er flexibel mee kunnen omgaan. Als andere dingen aandacht vereisen, moet het kind het gamen ook opzij kunnen leggen om daarmee bezig te zijn.
Herken je deze punten?
Professionals die gameverslaving behandelen spreken van verslaving als de volgende punten gelden:
- Gamen is het meest belangrijke aspect in iemand zijn leven.
- Gamen helpt de persoon om zich beter te voelen.
- De persoon denkt aan gamen wanneer hij niet aan het gamen is.
- De persoon is boos of geïrriteerd als hij niet aan het gamen is.
- De persoon is boos of geïrriteerd wanneer hij gewezen wordt op zijn gepreoccupeerdheid met gamen.
Waarom zijn games verslavend?
Er heerst een discussie tussen wetenschappers over dit punt.
Kort samengevat zijn er twee belangrijke standpunten:
- Het komt door de aard van de beloningen. Die spelen in games een belangrijke rol. Games gebruiken de krachtigste beloningsschema’s; je wordt niet altijd beloond, maar af en toe. Omdat de beloning niet altijd te voorspellen is, blijf je geboeid door het spel.
- Games op zich zijn niet verslavend, maar sommige mensen zijn meer gevoelig voor verslaving. Door hun specifieke persoonlijkheidseigenschappen worden ze niet alleen aangetrokken door de gamingwereld, maar raken ze ook verslaafd.
Wat kan je doen?
Problemen kan je best voorkomen door duidelijke afspraken te maken over computergebruik, voorlichting te geven over de gevaren die het met zich meebrengt en een boeiend aanbod aan te reiken van andere activiteiten.
Indien je denkt dat je (klein)kind of partner verslaafd is aan gamen of internet, moet je ten eerste niet te hard van stapel lopen. Er zijn niet zo veel mensen ECHT verslaafd, ook al zijn ze buitensporig in het gebruik van hun computer.
Ga niet over één nacht ijs. Laat je eerst goed informeren door een dokter of psycholoog. Op het internet is er ook veel informatie te vinden die je kan helpen.
Indien je denkt dat je (klein)kind of partner verslaafd is aan gamen of internet, moet je ten eerste niet te hard van stapel lopen
Je moet je bezorgdheden bespreekbaar kunnen maken. Dit kan op zich een pijnpunt zijn. De kans is groot dat je al meermaals hebt geklaagd over dit probleem en je al als ‘zaag’ bent bestempeld.
Stappenplan om een gameverslaving te bespreken.
- Je begint ALTIJD met het standpunt van de gamer. Als je dit niet doet, riskeer je dat je tot achtergrondgeluid wordt gereduceerd of dat er conflicten ontstaan.
- Ga mee in de wereld van de gamer. Welke games vindt hij leuk? Hoe worden ze gespeeld? Met wie speelt hij? Probeer een zo volledig mogelijk beeld te krijgen van zijn leefwereld.
- Begin al voorzichtig te vragen welke de gevoelens zijn bij het thema ‘verslaafd zijn’. Bevestig dat het wel heel vervelend moet zijn dat hij (of zij) zo veel commentaar krijgt.
Vergeet niet dat je je nog steeds op het niveau van de gamer bevindt; jouw mening of kritiek is hier misplaatst. Houd die voor je. Dat is de voorwaarde om de andere persoon de ruimte te geven om hier open over te praten. - Nu de gamer aan het woord geweest is, is het moment aangebroken om je eigen gevoelens te uiten. Doe dit niet te vroeg, wees heel zeker dat je (klein)kind zich begrepen voelt. Afhankelijk van je (gezins)situatie kan je kiezen voor een gezinsvergadering of voor een persoonlijk gesprek met je (klein)kind.
Zeg dat je bezorgd bent over je kind omdat je ziet dat hij al zijn tijd doorbrengt achter een scherm. Vertel dat je je veel gelukkiger zou voelen als hij meer tijd zou doorbrengen met zijn vrienden/schoolwerk/familie...
Ik veronderstel dat je praat met een (pre)puber. De beste manier om dan verder te gaan is om de verantwoordelijkheid te leggen bij je puber en niet zelf regels op te stellen. Dit is een methode van Heim Omer, die zich al meermaals heeft bewezen. Zijn boek “Geweldloos verzet in gezinnen” raad ik dan ook ten zeerste aan.
Leg uit dat dit (al de tijd doorbrengen achter de computer, geen deelname aan andere activiteiten ...) het probleem is en dat je vraagt om een oplossing. Laat je kind zelf een oplossing bedenken. Als je het een slechte oplossing vindt, laat het toch gebeuren. Kom na enkele dagen terug op dit thema. Als zijn oplossing heeft gewerkt, zeg dan hoe blij en trots je bent. Als die niet heeft gewerkt, vraag dan om een nieuwe oplossing.
Als deze methode niet werkt voor jou, of je botst steeds op grote conflicten, kan het goed zijn om professionele hulp in te roepen.
Literatuur
http://www.addiction-solutions.be/verslavingen/gameverslaving?gclid=CNLf3_Wu-7kCFXDJtAodXAUAJA
http://www.bol.com/nl/p/geweldloos-verzet-in-gezinnen/1001004005770872/
http://www.ccam-ascor.nl/index.php/en/
Zij biedt gedragstherapeutische en oplossingsgerichte behandelingen aan: to-the-point en kortlopend. Ze komt aan huis in de regio van Brasschaat. Daarnaast doet ze ook online behandelingen.
1 reactie