Mieke Mievis
Welke provincie kies ik?
Volgende vraag wordt mij geregeld gesteld: "Ik heb me ingeschreven op een datingsite en merk dat ik provincies kan kiezen van waaruit mijn nieuwe partner zou mogen/moeten komen. Zelf vind ik dat een beetje raar. Als je de liefde van je leven wil tegenkomen, dan maakt het toch niet uit vanwaar die komt? Of vergis ik me hier in?"
Zelfs een probleem in ons kleine landje.
Blij om te lezen Anita, dat je blijft geloven in de liefde met de grote L. Om meteen op je vraag te antwoorden, afstand zou inderdaad geen enkel probleem mogen zijn. Maar toch... een oude eik is minder makkelijk verplaatsbaar. En ook bij dertigers en veertigers zien we dat lange verplaatsingen nefast kunnen zijn. Ik heb het hier nog niet eens over een langeafstandsrelatie, in de zin dat je partner in het buitenland woont. Hier gaat het over bijvoorbeeld een man uit Brugge die een vrouw uit Leopoldsburg ontmoet. Het stel wil samen verder willen. En dan kan je stellen dat België maar een zakdoek groot is, toch kan afstand de relatie stuk maken en overwint liefde niet alles.
Verliefd zijn geeft je vleugels.
De zin om samen te zijn is groot Niet die eerste maanden dat je verliefd bent. Dan kan haast alles. Je leert elkaar wat beter kennen en bent allebei vol van een chemisch huishouden dat verliefdheid heet. Dat geeft je het gevoel dat je alles aankan en vol energie zit. Maar het doet je ook veel twijfelen en maakt je erg onzeker. De zin om samen te zijn is groot en er worden veel inspanningen gedaan om samen te kunnen zijn. Lange afstanden zijn minder een probleem, ze lijken alleszins veel minder een probleem.
Op een roze wolk.
In het begin lijken afstanden makkelijk te overbruggen. Toch is de afstand een belangrijk gegeven voor een stabiele, langdurige relatie. Maar dat zie je in je verliefdheid niet. Je houdt geen rekening met de onpraktische kant van ver uit elkaar wonen en de uren die je verliest in de file. Het niet samen zijn lijkt nog spannend omdat je de ander zo heerlijk kan missen. Maar al snel na deze verliefde fase blijkt dat je geen skypesessies wil als het even moeilijk is op het werk, dan wil je armen om je heen.
Eerste realiteitstoets. Afstand kost tijd en geld.
Mensen die dicht bij elkaar wonen kunnen elkaar op meerder tijdstippen ontmoeten. Afstand wordt na de eerste fase van verliefdheid een 'gedoe'. Ze leidt tot frustraties, die twee uur in de auto lijken al eens te veel. Het is daarom niet slecht om vanaf het begin goed na te denken of jij iemand bent die dit soort van inspanningen kan opbrengen. Lange afstandsrelaties kosten immers een hoop tijd en geld (telefoon, benzine,...)
Ook al lijken deze praktische overwegingen zeer berekend, op lange termijn spelen ze mee. Verliefde mensen maken vaak de fout dat ze denken elkaar op korte termijn snel genoeg te kunnen leren kennen om te beslissen of ze samen helemaal verder willen gaan. Dat is niet zo, zeker niet doordat je elkaar zo weinig kan zien. Mensen die dicht bij elkaar wonen kunnen elkaar op meerder tijdstippen ontmoeten, ze kunnen 's middags eens gaan lunchen, even binnenspringen na het werk, nog even na de avondvergadering langs rijden voor een theetje.
Zijn afstandsrelaties dan hopeloos?
Is er dan geen hoop voor lange afstandsrelaties? Zeker wel, al zijn duidelijke afspraken nodig. Mogen jullie bijvoorbeeld nog andere mensen (van het andere geslacht) zien? Wat vertel je elkaar en wat niet? Plan je een belmoment of toch maar niet? Je bent niet bij elkaar, dus moeten regels opgesteld worden en zaken besproken die normaal misschien wel logisch zouden zijn.
Je gevoelens meer uitspreken.
Vertel duidelijk wat je nodig hebt om die tijd te overbruggen. Raak ook niet in paniek wanneer jullie elkaar even niet kunnen zien door omstandigheden. Vertel duidelijk wat je nodig hebt om die tijd te overbruggen; een telefoontje, sms-je, elkaar eens skypegewijs bellen,...
Geliefden die elkaar veel zien kunnen met aanrakingen duidelijk maken dat ze elkaar écht graag hebben. Dan kan niet als je elkaar niet in de buurt hebt. Je zal dus moeten benoemen wat je voor de ander voelt. Je gaat dat ook vaak genoeg moeten herhalen, net om je partner gerust te stellen.
Pak het creatief aan om dingen te delen.
Omdat je niet steeds samen dingen kan doen, kan je dingen verzinnen die je 'samen alleen doet'. Je kan bijvoorbeeld naar dezelfde film op tv kijken en je laptop met skype op mee op de zetel nemen. Zo kan je elkaar commentaar geven tijdens de film. Of stuur elkaar kadootjes. Via skype kan je de ander dan weer tonen waar je die bewaart. Verras elkaar door je heel mooi op te maken voor een skypesessie... Het lijken misschien kleine dingen, maar ze zijn erg belangrijk...
Vertrouwen is het allerbelangrijkste.
En als allerbelangrijkste: wees jezelf en lieg niet. Vertrouwen is de sleutel bij een lange afstandsrelatie. Als je de vertrouwensband stuk maakt, maakt afstand het ook weer makkelijk om weg te vluchten.
Wat nu te doen als je nieuwe date toch 150 km ver woont? Ga er voor! Afstand is te overwinnen als je in de liefde met een grote L gelooft. Dan is de afstand alleen een uitdaging en geen probleem.
Relatiedeskundige Mieke Mievis werkt als coach voor de datingsite Parship. Je hoort en ziet haar regelmatig in de media, ze heeft een eigen praktijk in Haacht en Ternat en heeft al 3 boeken op haar naam staan.
Discreet en veilig daten!
Laat liefde niet aan het toeval over. Vind de partner die echt past op www.parship.be
17 reacties
Daniel
Mijn vriend en ik hebben nu bijna 6 jaar een relatie we wonen 3 uur reizen van elkaar.
We zijn aangewezen op het openbaar vervoer.
Het begint toch steeds moeilijker te worden de relatie leuk te houden,elkaar elk weekend zien is financieel niet haalbaar.
We zien elkaar om de 14 dagen,en dat is ergens te lang,je groeit een beetje uit elkaar.
Ook door de leeftijd kan de afstand een opstakel vormen,het wordt een steeds grotere opgave.
Nooit kun je eens zomaar even aanwippen,nooit is er hulp als je hulp nodig hebt.
Het voelt heel vaak of ik helemaal geen relatie heb,ik voel me vaak eenzaam.
Als ik het over zou moeten doen,zou ik nooit meer kiezen voor een lange afstand relatie.
Groetjes,Martina
Lucien
Van een paar dagen, een week tot vele maanden weg. In onze ervaring speelt afstand geen rol, wij woonden twee uur rijden van elkaar af en was ik dus, voor ons huwelijk thuis, dan moest of zij of ik die afstand overbruggen.
Pas getrouwd maakte ik mijn langste reis van ruim 18 maanden. Voordeel was wel dat wij, eenmaal getrouwd en twee kinderen, de gelegenheid hadden om met het gezin een paar maal voor drie jaar te worden uitgezonden o.a. naar Curaçao resp. Aruba en twee maal 9 maanden naar Washington D.C. en 2 x 3 jaar naar Belgie, Vlaanderen, waar ik werkte bij de Belgies/Nederlandse Zeemijnen Bestrijdingsschool te Oostende en woonden wij in De Haan en de tweede keer in Bredene
We zijn in 1962 getrouwd en nog steeds bij elkaar.
Na mijn Funktioneel Leeftijd Onstslag op mijn, in die tijd nog, 50ste levensjaar, heb ik nog een kleine 12 jaren in de offshore gewerkt en was het weer varen en vliegen maar nu naar boorinstallaties en produktie platformen op zee.
Op mijn 62ste vond ik het welletjes en ben ik gestopt met werken, we zijn nog st3eeds bij elkaar en gaan, ondanks onze leeftijd van in de 70 lentes, nog steeds met tent en fietsen -onze grote passie- kamperen tot in noord Afrika, Tunesië en Marokko, toe.
Na een paar vakantie weekjes samen, heb ik alles in Canada opgegeven en ben ik naar Oostende verhuisd en daar wonen wij nu al bijna 12 jaar gelukkig samen.
Wij zijn in 2012 getrouwd en hebben een heerlijk leven hier aan de kust.
door overlijden kwam er een einde aan de relatie.Piet
Een lange afstands relatie is moeilijk als je ouder bent!heb ik wel al eens geprobeerd, maar dat hield mijn vriend niet uit. Hij in Brussel en ik in Gent. Hij een auto en ik het openbaar vervoer!!!!Ik ben met de jaren ook niet meer zo goed te been !!! Zou het wel fijn vinden om een buurman te hebben die eens binnenloopt om een praatje te slaan of samen te eten. Spijtig genoeg zijn mijn twee buurmannen nog gelukkig getrouwd.....Ik mag ze soms wel eens leenen ,voor mijn tuin of mijn kippen....allez t'isook al iets positief !
Met openbaar vervoer is het desnoods te doen, maar niet zo eenvoudig, zeker niet op zaterdag en zondag. Zolang hij kan rijden is dat geen probleem.
Daarbij komt nog dat ik altijd bij hem moet blijven slapen, want zijn dieren hebben verzorging nodig en hij blijft dus nooit bij mij slapen.
In 't begin was dat allemaal leuk, maar steeds in- en uitpakken en aan alles denken vind ik vermoeiend. Zien dat alles io is thuis, verwarming uit, deur op slot,vuilbakjes leeg enz.
Samenwonen is geen optie, want ik wil in dat boerengat niet wonen, ben de stad gewoon.(hou wel van den buiten en de dieren, ben zelf geboren op een boerderij) Vind een Lat relatie vermoeiend, moet dan ook nog eens onthouden wat er bij mij van voeding is en wat bij hem, want ik kook altijd. Doe dat wel graag.
Ook mis ik vaak activiteiten thuis omdat hij geen 2x over en weer wil rijden.
We doen veel samen en proberen zoveel als mogelijk op elkaar af te stemmen.
En gelukkig zijn er veel mooie momenten, maar 't is niet altijd even gemakkelijk.
Als ik iets voorstel om het voor mij wat gemakkelijker te maken, is hij niet akkoord. Nl dat ik om de 14d kom en hij om de 14d mij op zondag komt bezoeken en we bij mij thuis iets leuk doen.
Hij is dan bang dat we uit elkaar groeien. We smsen elke dag en bellen elke dag.
Ik vind dat er een afstand groeit omdat ik zoveel moeite moet doen, wil wat ruimte en tijd voor mezelf. Ik zie hem graag, maar het ideale bestaat blijkbaar niet!
En alleen is maar alleen!