Dolf Van Wijk
Het voorjaar is in zicht!
Ja echt, de tekenen zijn onmiskenbaar. Niet omdat het zonnetje lekker in de nieuwe vijver aan het Marktplein in Overijse schijnt. Of de opspattende waterdruppels van de watermolen in de IJse laat schitteren, want dat kan 's winters ook. Maar er is veel meer. Al enkele weken zie ik dat onze Cotoneaster zijn eerste groen heel voorzichtig naar buiten stuurt om de vijandigheid van de buitenwereld te testen. Ik kan het niet meten maar heb de stellige indruk dat hij de afgelopen week zijn blaadjes er met onverantwoorde roekeloosheid uit perste. Dat moet wel met een snelheid van een millimeter per week zijn. Ach ja, wie niet waagt blijft altijd maagd.
De krokussen zijn helemaal niet bang en staan al volop te bloeien tussen het dode lampepoetsers gras van vorig jaar.
Bronstgeluiden
In fitness centrum de Watermolen is er ook verandering te bespeuren. In de winter hoor je wel geluiden van inspanning uit de bodybuilder afdeling, maar die klinken altijd wat in de verte. Vandaag was het echter weer de ouderwetse testosteronhoek. Luidkeels laten de sporters hun bronstige rauwe keelgeluiden de vrije loop, de vrouwtjes zijn gewaarschuwd. En de andere mannetjes ook.
De paddentrek komt op gang
De door mijn moeder geboetseerde kikker naast de vijver koestert zich in het voorjaarszonnetje, maar veel leven valt er bij hèm nog niet te bespeuren. Stokstijf staat die stil en versteend te staren als altijd.
Ik kan het haar helaas niet meer vragen, maar ik vermoed dat ze als model een kouwe kikker gebruikt heeft.
Heel anders is dat bij de padden in downtown Overijse. Kijken ze normaal bij het oversteken altijd eerst links, dan rechts en dan nog eens links zoals ze op de paddenschool geleerd hebben, vanaf begin maart gieren de hormonen zo hard door hun lijf dat ze roekeloos worden. Kennelijk wel alleen tussen 19 en 7 uur, dat dan weer wel. Dat leverde altijd veel platgereden verkeersslachtoffers op, een vreselijke straatvervuiling. Maar sinds enkele jaren worden ze nu met een net langs de weg afgeleid en opgevangen in emmers. Die worden dan door vrijwilligers die wèl goed uitkijken aan de overkant geleegd. En nu zijn er zelfs borden. De beschaving gaat hier met rasse schreden vooruit.
SenNet gelegenheidsblogger Dolf Van Wijk werkt fulltime, is milieuminnaar, zeezeiler, echtgenoot, vader van 2 volwassen zoons. Hij houdt van reizen, maar zijn hobby is vooral schrijven. Hij heeft ook een eigen blog.
0 reacties