Dolf Van Wijk
Naar de radio luisteren in de auto.
Zondagmorgen is mijn sportochtend. De fitness opent om 10 uur zijn deuren dus zit ik ergens tussen 10 en 11 uur meestal in de auto, op weg. De radio staat doorgaans op VRT Radio 1, vooral voor het nieuws. Nu ja, behalve als mijn zoons met me meerijden, want die vinden Radio 1 saai en ‘haten’ de zender. Zelfs als ze even mijn auto buiten moeten zetten en amper een minuut in de wagen zitten, staat de radio al meteen op Q-music of STUBRU.
Maar ik ben trouw aan Radio 1. Ik wil het nieuws horen en soms is er ook een goed programma. Zoals 's avonds tussen 7 en 8 'Nieuwe feiten' met ter afsluiting geweldige gesproken dagboeken van bekende Vlamingen of Nederlanders.
Maar goed, zondagmorgen is soms een uitzondering op mijn voorliefde voor Radio 1. Dan is er van 10 tot 11 altijd een rechtstreekse uitzending van een mis, uitgezonden ergens vanuit het katholieke Vlaanderland. Dat is voor mij telkens opnieuw schrikken geblazen. En dan zap ik, net als mijn zoons, ook razendsnel weg van Radio 1. Na alle pedofilie schandalen van de laatste jaren zoals met Vangheluwe hier in België en de manier waarop de katholieke kerk daarmee om ging en gaat, heb ik nòg meer moeite om zo’n mis aan te horen.
Touché kan relaxed zijn...
Soms ben ik zondags wat later en zit ik na 11 uur in de wagen. Dan kan ik gewoon naar VRT1 blijven luisteren en kom ik in het programma ‘Touché’ terecht. Dat hoor ik wèl graag, weliswaar afhankelijk van de gast. Er zijn regelmatig boeiende mensen aan het woord en het tempo van het programma is heerlijk relaxed. De gast krijgt 2 uur de tijd om zijn verhaal te doen, wat toelaat om in het interview wat dieper te graven. De gast mag ook zijn/haar eigen favoriete muziek uitkiezen.
Je kan kunstenaars nooit censureren.
Onlangs was Catherine De Zegher te gast, sinds 1 november de nieuwe directeur van het Gentse Museum voor Schone Kunsten. In het interview komt ze sympathiek over; een bereisde, intelligente vrouw met een indrukwekkende loopbaan en veel levenservaring en –wijsheid. Ik googelde haar en vond dit:
"Je kan kunstenaars nooit censureren", een uitspraak die Catherine De Zegher haar job kostte in New York, maar ze blijft achter die uitspraak staan.
Ze is dus ook iemand met visie én moed, dacht ik meteen toen ik bovenstaande las. In het radio-interview heeft ze het echter over een recente gebeurtenis. In een Brussels museum met werken van allemaal oude meesters begint een dak te lekken. In ongeveer zo’n 7½ minuut, (fragment podcast deel 1) worden rap rap alle oude schilderijen in plastic ingepakt. “Zware regenbuien hebben een dak van een oud museum aan het lekken gemaakt”, zegt Catherine De Zegher in het interview. De regen viel in de herfst, en dan regent het natuurlijk wel, op zich niets bijzonders. Maar De Zegher heeft het in haar interview nadrukkelijk over ’zware regenbuien’ en dan vervolgt ze met ‘...die niet alleen in België maar over de hele wereld vallen door de ecologische veranderingen..’
En dat maakt me boos.
Door dat laatste te zeggen, maakt Catherine De Zegher me boos. Wordt een ‘zware regenbui’ nu ook al geïnterpreteerd als een ‘nefaste ecologische verandering’? Wordt een fikse bui nu ook al in een weerkundig rampensfeertje getrokken? De doemdenkers scenario’s voor onze wereld die de milieubeweging en media ons keer op keer voorhouden missen hun doel niet. ‘De aarde gaat naar de kloten en het is de schuld van de mens’ is telkens de boodschap.
Ecologische rampen worden ons ‘aangepraat’.
Ook deze mevrouw, die me niet dom lijkt, neemt argeloos en klakkeloos aan dat het helemaal mis gaat met de aarde. We zijn weer terug bij de erfzonde, denk ik. Of nog verder terug, bij de natuurgoden van weleer, toen mensen Wodan en Donar ‘nodig hadden’ om donder en bliksem te verklaren.
Inmiddels begrijpen we de eenvoudige natuurkunde die deze weerfenomenen verklaart, dus zijn deze goden afgedankt. Maar doemverhalen doen het nog steeds goed in ’s mensengeest. Er is behoefte aan, lijkt het wel. Toch zijn de meeste verhalen over 'toenemend heftig weer’ klinkklare onzin.
Geniet zonder schuldgevoel van de natuur.
Het is gewoon een feit dat wij mensen maar heel weinig aan de wereld beïnvloeden. Het is arrogant om te denken dat wij de hele wereld aan het veranderen zijn. Lees de ‘menselijke maat’ van Kroonenberg om te snappen hoe nietig we zijn ten opzichte van de machtige aarde. En lees de eco-blogs van Rypke op www.climategate.nl om te doorzien hoe we beet genomen worden in de verslaggeving van de reguliere media. Geniet zonder schuldgevoel van de natuur en lees de kranten niet meer over milieu en klimaat. Of als je dat moeilijk kan laten, lees die onderwerpen en neem ze met een korrel zout…
Er is wel degelijk hoop en verzet tegen de indoctrinatie van de media die helaas al vroeg -op de scholen- begint. Ik word bijvoorbeeld blij van dit goede nieuws uit Australië. Een 9-jarige scholier ‘laat zich niet doen’ door de lerares en overtuigt zijn klas van de waarheid over de zogeheten ‘globale opwarming van de aarde’ met een feitelijke PowerPoint. Het is een heerlijk verhaal over ware moed van een kind dat ingaat tegen de kuddegeest.
Zo, dat lucht een beetje op, ik ben iets minder boos… Om te eindigen heb ik nog een boodschap voor de musea. Zorg gewoon dat dure schilderijen veilig hangen, beschermd tegen slecht weer. Of is dat niet vanzelfsprekend ...?
SenNet gelegenheidsblogger Dolf Van Wijk werkt fulltime, is milieuminnaar, zeezeiler, echtgenoot, vader van 2 volwassen zoons. Hij houdt van reizen, maar zijn hobby is vooral schrijven. Hij heeft ook een eigen blog.
17 reacties
Maar voor veel apocalyptische milieuclaims in ‘de media’ zijn geen feiten, daar heb ik het over in mijn blog. Biodiversiteit, bijvoorbeeld de vogel of plantenstand in Nederland, is zeker niet dramatisch. En inmiddels denken velen dat de ecologische voetafdruk solide wetenschap is, maar het is niet meer dan een hypothese die alang geleden (2008) ontkracht is. In dit korte blog-bestek kan ik dit natuurlijk niet allemaal uitgebreid onderbouwen, maar in toekomstige blogs zal ik graag eens wat onderwerpen verder uitdiepen.
laat onze kinderen onze puinhopen maar opruimen
die dwaze wetenschappers moeten ook eens wat meer aan de toog gaan hangen .
Weg met het geweten !ons kapitaaltje lekker opsouperen in Benidorm .
't Zal onze tij d wel doen , nietwaar DOLFJE ?
Ook onze kinderen zullen dit niet kunnen oplossen, evenals kleinkinderen en volgenden.
http://joannenova.com.au/2013/07/thats-a-0-3-consensus-not-97/
http://joannenova.com.au/2013/05/cooks-fallacy-97-consensus-study-is-a-marketing-ploy-some-journalists-will-fall-for/
Last but not least: er zijn waarschijnlijk geen cijfers van, maar het zou me niet verbazen als in de tijd van Galilei een nog hoger percentage ‘wetenschappers’ beweerde dat de aarde plat was en het middelpunt van het heelal.
Ongelovige Thomassen doe even de moeite om ernstige wetenschappelijke studies gedaan door onderlegde weerkundigen gestaafd door vele wetenschappelijke metingen aandachtig te lezen. Hoe verklaar je dat de ijskap van de Noordpool in 30 jaar met twee derden gesmolten is? Dit is nog nooit gebeurd en is wel te wijten aan de enorme stijgende CO2 uitstoot sedert de industriële revolutie. Dit is geen paniekzaaierij maar wel bewustwording.
Het verbaast mij hoe makkelijk mensen aannemen wat er in kranten staat of op TV gezegd wordt, je afvragen waarop je je meningen baseert lijkt me meer dan ooit nuttig.
Ik ben geen weerkundige, geen klimaat deskundige, geen warmte-fysicus, geen astro-fysicus.. Ik heb vooral vragen en twifels over de wetenschap achter de claims. Waarom warmt de aarde sinds 1998 niet meer op terwijl CO2 blijft toenemen? En zo heb ik er nog vele..
Je speelt hetzelfde woordspelletje als de (s)linkse media hier. Je tracht het onnodig leenwoord "extreem" te gebruiken omdat het door dezelfde kloeffers een negatieve bijklank gegeven werd. In het Nederlands betekent het gewoon "uiterst" en dat is dezelfde betekenis als in zijn oorspronkelijke taal, dus het woord zelf probeer jij een slijmachtige negativiteit aan te kleven. Dat is de reden dat men de Nederfrengelse vorm liever gebruikt dan eigen taal.
Gelukkig zijn er nog mensen die dat soort prietpraat doorzien.
Eigen taal eerst en hou de watermeloenkleurigen(vanbuiten groen en onder de schil bloedrood) tegen. Het zijn degenen die met het geld van goedgelovigen alle nog beschikbare natuurgebieden aan hun imperium aan 't toevoegen zijn. Hun bedoeling? Stalinistische regelneverij invoeren, zoals nooit tevoren. Vandaar ook hun doemverhalen.
Ikzelf kan van de natuur genieten net omdat ik het als vergankelijk en niet vanzelfsprekend ervaar. Ik voel me medeverantwoordelijk, maar ben daarom niet per definitie minder gelukkig. Als jij doet wat binnen jou mogelijkheden ligt, hoef je volgens mij geen schuldgevoel te dragen. Een mens kan het zichzelf zo lastig maken, zich zo zwaar beladen met argumenten, idealen en schuldgevoelens over alles (milieu, politiek, gezin). Als de kleine mens zonder schroom geniet van het leven en de natuur, maar dan zonder plastic zakjes, en met een beetje aandacht voor waterverspilling en energieverspilling, dan heeft de volgende generatie er vast zin in om ook hun deel te doen.
Vanwaar komt die mening eigenlijk "De wereld is toch al om zeep, dus profiteer ervan nu je nog kan?". Onder de nieuwe jeugd heerst de levenswijze YOLO SWAG, weg met verantwoordelijkheden, er wordt al genoeg van ons verwacht. Ze hebben geen baad aan welles-nietes discussies, of grote woorden. Ze hebben nood aan goede voorbeelden: mensen die verantwoordelijkheid los van schuldgevoel zien, die zonder spijt door het leven kunnen gaan, zonder over 20 jaar hierover spijt te moeten hebben (doordenkertje).