Ilse Reynders
Is liefde op het eerste gezicht niet de sleutel tot het geluk?
Liefde overkomt je en dan leef je nog lang en gelukkig. De meesten onder ons geloven nog steeds dat liefde ons overvalt en zo de sleutel tot geluk is. Maar dat (b)lijkt een mythe. Cijfers van gelukkige stellen spreken dat namelijk tegen. Het lijkt verstandiger je partner rationeel te kiezen. En een eigentijds 'gearrangeerd huwelijk', zou helemaal niet zo'n slecht idee zijn voor geluk. Dan volgt het hart vanzelf?
Wij zijn geboren om lief te hebben.
De behoefte om op iemand te kunnen rekenen verdwijnt nooit. Liefde en intimiteit zijn belangrijke levensbehoeftes. De behoefte aan verbinding met een ander is aangeboren en het belangrijkste instinct bij de mens. Het is waarschijnlijk ontstaan als antwoord van de natuur op het feit dat baby's hulpeloos, totaal afhankelijk geboren worden. De natuur heeft er voor gezorgd dat er in ons brein een hechtingsysteem is ingebouwd dat kind en ouder emotioneel aan elkaar bindt. De behoefte om op iemand te kunnen rekenen verdwijnt nooit. Als volwassene verplaatsen we onze behoefte aan intimiteit van de ouder naar de partner.
Romantische liefde is een menselijke drang.
De drang naar seks motiveert ons om seks hebben met een reeks van partners. Romantische liefde zorgt ervoor dat we onze energie concentreren op één partner. Tenslotte inspireren gevoelens van diepe genegenheid of intimiteit ons om lang genoeg bij een partner te blijven om onze kinderen als een team op te voeden.
Liefde kan duurzaam zijn, kan een leven lang warmte, genegenheid, plezier en voldoening brengen, maar... Je moet de juiste partner kiezen !
Door het geloof in de 'romantische mythe' dat je een partner niet kiest, maar dat liefde je overkomt gaat er eigenlijk weinig aandacht naar deze fase van de relatie van het samen leven. Uit onderzoek van gelukkige stellen blijkt nochtans dat slechts 37% van deze koppels verliefd waren op het eerste gezicht.
Is verliefdheid eigenlijk wel een goede raadgever?
Wanneer iemand heel andere waarden en doelen heeft in het leven doen deze afbreuk aan het gevoel van veiligheid. Met die cijfers in het achterhoofd dat er bij 6 op 10 van de gelukkige stellen geen sprake was van liefde op het eerste gezicht, kan je een stapje verder gaan en je afvragen of verliefdheid wel een goede raadgever is voor relatiegeluk. Verliefdheid lijkt eerder een oogziekte. Ze zorgt ervoor dat je even helemaal anders kijkt. Je idealiseert je partner als je verliefd bent. Maar wat eerst een leuk of grappig kantje lijkt begint je achteraf te irriteren. Na een aantal jaren gaat het in een relatie meer om veiligheid en je thuis voelen bij iemand. Wanneer iemand heel andere waarden en doelen heeft in het leven doen deze afbreuk aan het gevoel van veiligheid.
Liefde vroeger als zakelijke onderneming.
In vroegere tijden kon je het huwelijk omschrijven als een 'economische onderneming'. Bij trouwen ging het in de eerste plaats om brood op de plank te krijgen en kinderen op de wereld te zetten die voor je konden zorgen als je oud werd. In de rijkere families werd het huwelijk aangegaan om titels en eigendommen veilig te stellen. Men verwachtte weinig van elkaar in een relatie, men maakte het beste van het samen zijn. Het huwelijk was destijds ook ingebed in de ruimere gemeenschap. De banden met familie, de buurt, de dorpsgemeenschap waren zeer sterk.
Liefde nu als emotionele onderneming.
Pas in de jaren '70 kwam liefde bovenaan de lijst in onderzoek naar wat mannen en vrouwen zoeken in een partner. Liefde en passie zijn dus pas heel recent het hoofdingrediënt van een relatie. Voor het eerst in de geschiedenis zijn genegenheid en emotionele verbondenheid de enige basis geworden waarop we een partner kiezen.
In die zin kan je de relatie dan ook omschrijven als een 'emotionele onderneming'.
Voor het eerst in de geschiedenis zijn genegenheid en emotionele verbondenheid de enige basis geworden waarop we een partner kiezen.
Is het niet beter het hoofd er bij te houden?
Is verliefdheid waarvan de vonken afspringen in onze cultuur niet overgewaardeerd? Is het verstandiger een partner te kiezen op basis van rationele argumenten in plaats van verliefde gevoelens?
Uit onderzoek blijkt dat eind de jaren zestig 75% van de vrouwen 'ja' zou zeggen op een lieve, leuke man met een goede baan. Tien jaar geleden antwoordde nog maar 20% positief op deze vraag. Mensen zitten nu te wachten op de vonk die overspringt om hun hart in lichterlaaie te zetten. Maar de vraag is of dat tot relatiegeluk leidt.
Het groeiend gevoel in gearrangeerde huwelijken.
Onderzoek naar gearrangeerde huwelijken toont een hoge relatietevredenheid. Onderzoek naar gearrangeerde huwelijken toont een hoge relatietevredenheid. Huwelijken gebaseerd op liefde gaan vaak goed van start als het gaat om het ervaren van intimiteit en verbondenheid, maar de cijfers dalen na verloop van tijd. Gearrangeerde huwelijken beginnen met een lager gevoelscijfer maar groeien naar het niveau waar de liefdeshuwelijken begonnen.
Op passie en chemie kan je niet bouwen?
Relaties waarin passie en chemie de boventoon voeren zijn bovendien minder stabiel op de lange duur dan relaties waarin vriendschap en een overeenkomstige basis dat doen. Dit is niet verwonderlijk. Verliefdheid is van korte duur en na deze periode is de uitdaging om een duurzame, veilige band aan te gaan en de verschillen op een constructieve manier te overbruggen.
Relaties waarin passie en chemie de boventoon voeren zijn bovendien minder stabiel op de lange duur dan relaties waarin vriendschap en een overeenkomstige basis dat doen. Dit is niet verwonderlijk.
Sinds romantische idealen en vrije keuze bepalen met wie we ons leven delen lopen steeds meer relaties stuk Een gearrangeerd huwelijk heeft een slechte naam. Het roept associaties op met gedwongen huwelijk, financiële belangen, familiepolitiek... Maar op zijn best is het een verbintenis op basis van gedeelde overtuigingen en belangen. In vele culturen doet de familie een soort voorselectie en stellen 2 partners aan elkaar voor en als er wederzijdse sympathie is, kan de liefde groeien. Dit klinkt niet erg romantisch maar er is misschien wel iets te zeggen voor een meer pragmatische houding in de liefde? Sinds romantische idealen en vrije keuze bepalen met wie we ons leven delen lopen steeds meer relaties stuk...
De 3 rationele argumenten voor een gelukkige relatie:
1. Gemeenschappelijk kader: 'common ground'.
'Soort zoekt soort' klopt dus meer dan 'tegenpolen trekken elkaar aan'Voor een succesvolle duurzame relatie zijn achtergrond, opleiding, waarden en levensdoelen minstens zo belangrijk als chemie. Uit onderzoek is immers gebleken dat de slaagkans van een relatie rechtstreeks samenhangt met de 'common ground' tussen partners. 'Soort zoekt soort' klopt dus meer dan 'tegenpolen trekken elkaar aan'. We worden vooral gedreven door herkenning. Mensen vallen pas op verschillen als er voldoende overeenkomstige basis is. Zulke partnerkeuze lijkt misschien wat risicoloos en conservatief, maar geeft de meeste kans op een duurzame relatie. Relaties gebaseerd op passie en vuurwerk houden over het algemeen minder lang stand.
2. Dezelfde persoonlijkheid!
Wat het karakter of de persoonlijkheid betreft, verschenen de laatste jaren enkele interessante onderzoeken. In ons vorig artikel 'Welk dekseltje past op mijn potje ?' kon je al uitgebreid lezen over de liefdestypes van Helen Fisher. Een grootschalig Duits onderzoek op bijna 7000 koppels bracht aan het licht dat partners op bepaalde stabiele persoonlijkheidskenmerken ongeveer even hoog scoorden. Hoe meer partners op elkaar leken, hoe langer ze bij elkaar bleven.
Hoe meer partners op elkaar leken, hoe langer ze bij elkaar blevenUit een Nederlands onderzoek bleek overigens dat enkel koppels die de tijd hadden genomen om elkaar te leren kennen voor ze een relatie aangingen, qua persoonlijkheid op elkaar leken. Mensen die op slag verliefd waren leken volstrekt niet op elkaar en zouden dus volgens deze recente inzichten minder kans hebben op een duurzame relatie.
3. Je 'love map' kennen. Wat is jouw relatiebiografie?
Tot slot wil ik nog het belang van de 'love map' benadrukken. Wie we kiezen hangt samen met onze relatiegeschiedenis en deze speelt dus ook vaak een rol als we telkens de 'verkeerde' kiezen.
Zoals hierboven reeds beschreven is de behoefte om ons te hechten een diepgeworteld overlevingsmechanisme in onze hersenen. Bowlby ontdekte dat een hechtingssysteem bij kinderen aanslaat als mama of papa te ver weg zijn.
Als een kind ervaart dat de ouder aanwezig is, aandacht heeft voor zijn behoeften en daar ook op inspeelt zal het een veilige hechting ontwikkelen. Als een kind echter regelmatig ervaart dat ouders niet op behoeften inspelen, zal het zijn gedrag daaraan aanpassen. Wanneer het zich terug trekt uit het contact vanuit de overtuiging dat reageren toch geen zin heeft zal het een vermijdende hechting ontwikkelen. Bij een angstige hechting zal het kind nog angstiger reageren en zich extremer gedragen om toch de nodige aandacht te krijgen. Bij een angstig-vermijdende hechting zoekt het kind nabijheid maar is het er tegelijkertijd bang voor omdat het geleerd heeft dat het toch niet krijgt wat het nodig heeft.
Zodra we volwassen zijn, neemt de partner deze rol van hechtingsfiguur van de ouder over. Onze hechtingservaringen bepalen dus wie we kiezen, hoe we liefde krijgen en wat we op dat vlak verwachten van onze partner.
Onze hechtingservaringen bepalen dus wie we kiezen, hoe we liefde krijgen en wat we op dat vlak verwachten van onze partner.Als je telkens valt op partners die niet bij je passen zit je waarschijnlijk gevangen in een oud patroon. Zicht krijgen op de eigen relatiebiografie is dus essentieel om een bewuste partnerkeuze te kunnen maken en de slaagkans van een relatie te vergroten.
Gelukkig gearrangeerd via het relatiebureau.
Altero is in zekere zin ook een 'arrangeerder' van relaties. Voor die nuchtere instelling is wel wat te zeggen. Een zekere mate van verliefdheid en seksuele aantrekkingskracht is uiteraard nodig opdat een relatie zou kunnen werken. Maar daarnaast is een 'bewuste' keuze minstens even belangrijk.
'Ken jezelf' is voor ons dan ook een belangrijke leuze.'Ken jezelf' is voor ons dan ook een belangrijke leuze. Doorheen de uitgebreide gesprekken helpen wij onze leden (meer) zicht te krijgen op zichzelf. Wie ben ik? Wat leert mijn relatiegeschiedenis me over mijn partnerkeuze? Hoe ziet mijn persoonlijkheid eruit ? Wat betekent dit voor mij naar een partner toe? Wat zijn mijn behoeften en verlangens naar een partner en een relatie toe? De antwoorden die wij verzamelen op deze en vele andere vragen helpen ons om op zoek te gaan naar een geschikte 'match'. Net zoals in een aantal andere culturen het geval is maken wij een soort van voorselectie waarbinnen onze leden zelf gaan ontdekken en ervaren of er een klik kan ontstaan waaruit een duurzame relatie kan groeien. Een mooie combinatie dus van het hart en het verstand!
Zin om met Altero op groeiweek te gaan naar Italië?
5 daagse groeiweek van
maandag 21 tot vrijdag 25 juli 2014
Voor wie ?
alleenstaanden die aandacht willen
geven aan persoonlijke groei, in
combinatie met een kleine culturele
en culinaire vakantie in het
romantische Italië
Klik hier voor de brochure met meer informatie.
Ilse Reynders.
Ilse is psychologe, seksuologe en relatietherapeute en is medeoprichter van het relatiebureau altero. Haar passie voor relaties leeft Ilse niet alleen uit in haar professionele bezigheden. Als vrouw houdt ze van hechte vriendschappen en authentieke contacten.
0 reacties