Dolf Van Wijk
Wijn wemelt van chemicaliën.
Het artikel 'Franse wijnen zitten vol gif' in De Standaard doelt op resten van pesticiden, maar geeft geen concentraties. Ik neem dus aan dat het om 'sporen' van pesticiden gaat. De Standaard gaat volkomen voorbij aan het feit dat wijn wemelt van chemicaliën. Die maken ze juist zo lekker!
En we weten steeds beter wat er in zit.
Dankzij de moderne analytische chemie weten we steeds beter wat er in wijn zit. En vinden we ook sporen van chemische stoffen zoals pesticiden terug die gebruikt worden bij het telen van de druiven. Vroeg of laat zullen we nagenoeg alles kunnen meten. En gaan we precies weten wat we waarin gebruiken. En ook wat voor stoffen er in ons lichaam terecht komen. Van chemische én natuurlijke stoffen.
Een glaasje polyfenolen voor u misschien?
Chemie is voor velen een 'vies' woord. Dat is onnodig, maar heeft te maken met hoe we worden opgevoedAls je zo'n aanbod krijgt, of je een glaasje polyfenolen (dat zijn plantaardige verbindingen in planten) wenst, zullen weinig mensen 'ja, graag' zeggen. Maar wijnliefhebbers kunnen wél lovend spreken over hoe mooi de 'tannines' al zijn afgerond, hoe zacht ze over je tong glijden… En tannine, - de stof die van invloed is op de smaak, kleur en structuur van de wijn -, is ook een polyfenol. Als je zou zeggen dat 'polyfenolen in de wijn al deels gepolymeriseerd zijn' (een chemische reactie hebben ondergaan waarbij kleinere moleculen zich aaneenrijgen tot een lange keten n.v.d.r.), klinkt dat vele mensen al niet lekker of smakelijk in de oren. Chemie is voor velen een 'vies' woord. Dat is onnodig, maar heeft te maken met hoe we worden opgevoed; op school, via de media. En komt ook door de communicatie van de chemische industrie zelf. Die toont te weinig trots over haar producten, hoewel ze dat wel mag zijn.
Chemische producten zijn essentieel in zowat alle technologie
Chemie is volkomen geïntegreerd in ons dagelijks leven. Maar weinig mensen lijken dat te beseffen. Wie staat er bij stil dat die nieuwe 'touch-feel' buitenkant van zijn smartphone chemie is en trouwens je hele smartphone chemie is. Dat je sportschoenen- sterker maar ook lichter dan ooit-, chemie zijn. En ook de energiebesparende banden van je auto…Het is allemaal chemie en technologie. De chemiesector zou trots moeten zijn op zijn prestaties. En zich ook minder defensief opstellen, zich sterker maken tegenover criticasters, die nu soms erg makkelijk scoren.
En hoe zit het dan met bestrijdingsmiddelen in je wijn?
Wie staat er bij stil dat die nieuwe 'touch-feel' buitenkant van zijn smartphone chemie is en trouwens je hele smartphone chemie isMaar even terug naar die wijn met pesticiden. Bestrijdingsmiddelen worden continu verbeterd. Ze worden meer effectief, maar ook beter afbreekbaar. Die voortdurende aanpassingen zijn nodig om concurrentieel te blijven. In de effectiviteit en afbreekbaarheid van bestrijdingsmiddelen staan we al heel ver, ook in Europa. De toepassingen wordt ook geoptimaliseerd qua timing en hoeveelheid. En zo kunnen we tegenwoordig catastrofes voorkomen. Hoe dramatisch is het voor een (wijn)boer immers als een parasiet toeslaat en de hele druivenoogst voor zijn machteloze ogen wordt vernietigd? Gelukkig kunnen we tegenwoordig effectief optreden om dit soort drama's te voorkomen. Dat is innovatie. Maar de chemische stoffen die daarbij gebruikt worden zal je in de wijn terug vinden. Chemofobie helpt niet tegen parasieten, chemie wel.
Hoe zit het dan met de biologische wijnen?
Ik heb eens een 'biologische' wijnboer bezocht die druiven in kassen teelde. Ook hij had plagen die hij moest bestrijden. Hoe hij dat dan aanpakte, vroeg ik hem. 'Met zwavel doen we dat, dat is een natuurproduct”, luidde zijn antwoord. Ah ja, dus met zwavel werken is geen chemie? Dat is 'natuurlijk'?
Het Standaard artikel merkt trouwens op dat ook de 'biologische wijnen' pesticiden bevatten, maar minder… Tja, als je per se meer wil betalen voor een wijn met het label 'biologisch', ga je gang. Je koopt vooral een goed gevoel, maar of dat echt meerwaarde heeft of gezonder is, is een riskante vraag.
Dit krantenartikel mist de essentie.
Daarom mist dit krantenartikel de essentie: hoeveel pico-, nano- of microgram pesticidesporen zijn er gemeten? Met dergelijke gegevens kun je berekenen hoeveel pesticide iemand dan gemiddeld per glas binnen krijgt. Of in 'worst-case' scenario zou binnenkrijgen als hij een paar flessen zou kunnen binnenkrijgen. Ook moet je weten hoe efficiënt de pesticide wordt opgenomen in het lichaam, of (en hoe) ze snel wordt afgebroken door het lichaam etc. Als je de dosis weet en deze gegevens kent kun je de veiligheidsmarge bepalen ten opzichte van het veilige laagste effectniveau. Al die gegevens zijn bekend in het registratie dossier dat de producent moet inleveren.
Alcohol is ook chemie en ...
Maar over die veiligheidsmarge heeft De Standaard het niet. De krant noemt gratuit de aanwezigheid van pesticide. Maar de olifant in de kamer zien ze niet. Terwijl de chemisch onderlegde of gewoon nuchter redenerende lezers die al lang hebben zien staan; er zit alcohol in wijn. En niet in vage sporen, maar vaak tot zo'n 14%! En alcohol is ethanol. En die is giftig, zoals velen in hun dagelijkse leven hebben gezien of ervaren(). Als ethanol op dit moment op de EU markt zou worden geïntroduceerd met testgegevens zoals voor nieuwe stoffen vereist zijn, dan zou het product niet toegelaten worden.
Bestrijdingsmiddelresten willen we niet in wijn. En als die residu's er in zitten, moeten ze zo laag mogelijk zijn. Maar de aanwezigheid van minuscule hoeveelheden pesticide in een artikel te gaan rapporteren, zonder dit gegeven in kwantitatief perspectief te plaatsen, dat is onnodig alarmerend.
SenNet gelegenheidsblogger Dolf Van Wijk werkt fulltime, is milieuminnaar, zeezeiler, echtgenoot, vader van 2 volwassen zoons. Hij houdt van reizen, maar zijn hobby is vooral schrijven. Hij heeft ook een eigen blog.
10 reacties
Zonder enige twijfel zijn dit gezonde wijnen, doordat de aroma's en de smaken zich anders ontwikkelen zijn er subtiele verschillen; Wijnproevers zullen het eens zijn over een finesse die we moeten leren waarderen! Toch slagen er meer en meer van hen het niveau naar een hoger punt te brengen. Respect voor de verdedigers van de natuur.
En als u ‘zonder twijfel’ kunt oordelen over wat gezond is dan bent u de enige in de wereld en ‘wijnproevers die het eens zijn’ lijkt me even utopisch.
Descartes zei terecht: twijfel is het begin van wijsheid.
Zelf heb ik een opleiding wijnbouw achter de rug en werd er stil van wat men allemaal spuit op de druiven. Tussen april en september worden de druiven zowat om de 14 dagen gespoten dat is dus ongeveer 12 spuitbeurten deze spuitbeurten worden vaa
Zelf heb ik een opleiding wijnbouw achter de rug en werd er stil van wat men allemaal spuit op de druiven. Tussen april en september worden de druiven zowat om de 14 dagen gespoten dat is dus ongeveer 12 spuitbeurten deze spuitbeurten worden vaak nog een mix van meerdere producten gebruikt.
Na de pluk worden er nog een tiental producten toegevoegd voor alles en nog wat heeft men wel een middeltje.
Ja in Europa zijn reeds heel wat middelen reeds verboden (zo veilig waren ze) en kun je min of meer spreken dat je zogenaamd veilig drinkt. Maar vele wijnen uit de nieuwe wereld zijn niet gebonden aan deze regelgeving en mogen Europa vrij binnen begrijpen wie kan.
Tot slot er zijn tegenwoordig reeds heel wat druivensoorten die veel minder bespoten moeten worden de zogenaamde hybriden rassen (kruising tussen Amerikaanse en Europese stokken). Zij vinden echter moeilijk de weg naar de markt hier geld onbekend is onbemind en de lobby van de bestaande Franse wijnwereld is hier zeker niet te onderschatten.
Nee, ik ben het niet eens met de schrijver van dit artikel, ik vond het artikel in de standaard een juiste afspiegeling van de realiteit. Maar zoals vaak heeft de mens de drang om te minimaliseren.
Toevallig ben ik zelf ingenieur en nogal bekend met het door velen verguisde woord "chemie" , zit ik zelf wetenschappelijk in de wijnsfeer en maakte ik recent nog een thesis over fouten in wijn. Ik start nu bovendien een volgende studie over de invloed van sulfiet in de most op het metabolisme van de gist (S. Cerevisiae) en de gevolgen ervan op de chemische kwaliteit van het eindproduct (inderdaad, de gist kan zelf heel wat meer vreemde stofjes maken dan wat de wijnboer kan sproeien).
Ik ondersteun volledig de stelling van de Heer Van Wijk. Ze is terecht, volkomen objectief en het was broodnodig dat iemand dit nog eens wereldlijk maakte.
Ik was vorige week overigens op bezoek bij een zeer gerenommeerde biodynamist in de Rhonevallei toen ik een klein ommetje maakte en op een zeer grote "stash" sproeistoffen stootte met erlangs een tractor met sproeiwagen......de stand van de maan zal het zo gewild hebben.
Stuurt u me een mailtje? Alvast dank!
Dirk-Antoon Samyn - dirk@prowine.be