Hij begon en eindigde als vrijwilliger bij Oxfam

Guy di Cesare is al 41 jaar actief bij Oxfam. Hij begon als vrijwilliger. Na meer dan veertig jaar maakt hij de cirkel rond, want na zijn pensionering bij de ngo (niet-gouvernementele organisatie) werkt hij er opnieuw als vrijwilliger. Eén dag per week ziet Guy erop toe dat de energievoorzieningen in het uitgebreide netwerk tweedehandswinkels van de organisatie voldoen aan de milieuvergunningen. “Ik beschouw het als evident dat ik me voor Oxfam blijf inzetten.”

Na zijn pensioen wil hij zijn ervaring blijven doorgeven

Er zijn veel dingen die je als vrijwilliger voor Oxfam kunt doen: er is werk in de magazijnen, in de winkels …Guy di Cesare: “Dit jaar, op mijn 65ste, ben ik gestopt met werken. Maar ik doe nog even voort als vrijwilliger. Het merendeel van mijn oudere collega’s is in intussen gestopt, dus zoek ik nu vooral contact met de nieuwe jongeren om mijn ervaring door te geven. Die jonge snaken zijn erg gemotiveerd en daarom geloof ik sterk in hen. Oxfam is niet zomaar een organisatie, maar biedt die jongeren een zicht op en een springplank naar de wereld. Die dynamiek, het feit dat er iets beweegt, vind ik belangrijk. Het zorgt er ook voor dat ik zelf blijf bewegen.”

Het Oxfam-verhaal begon voor hem in Niger

Tijdens mijn eerste missie voor Oxfam, met m'n vrachtwagen met hulpgoederen voor de hongerlijdende bevolking in de Sahel 1973.

“Het is intussen meer dan veertig jaar geleden dat ik mijn allereerste Oxfam-missie deed, toen ook als vrijwilliger. Ik heb twee vrachtwagens vol voedselhulp naar Niger gereden tijdens de hongersnood daar. Er was op dat moment een grote droogte en de situatie van de lokale bevolking was echt schrijnend. Ik zou voor twee maanden vertrekken om in te staan voor de verdeling van voedselhulp, maar uiteindelijk ben ik meer dan acht maanden gebleven. Daar begon mijn Oxfam-verhaal.”

“Daarna heb ik in verschillende functies voor de organisatie gewerkt, om uiteindelijk in juli 2014 als adjunct-directeur en verantwoordelijke voor het beheer van de gebouwen en het wagenpark uit dienst te treden. Nu als vrijwilliger voor Oxfam werken, zie ik als een vorm van continuïteit. Het is voor mij vanzelfsprekend.”

Als ‘vuile macaroni’ voeling met verzet tegen onderdrukking

Door na je pensionering bezig te blijven, voelt het vrijwilligerswerk bijna als een verjongingskuur“Bij Oxfam is ook mijn politieke bewustzijn ontstaan. Ik heb geen hoge opleiding genoten. Mijn vader is zeer jong gestorven, waardoor ik heb de kans gewoonweg nooit gehad heb. Maar armoede heeft me altijd zeer sterk geraakt en in Niger zag ik voor het eerst zelf in dat die ook een politieke kant heeft. Die droogte werd door het klimaat veroorzaakt, maar de gevolgen waren zo ernstig, doordat de overheid haar bevolking in de steek liet.”

“Dat inzicht heeft me sterk aan Oxfam gebonden. Een organisatie die standpunten innam, die zei waar het op stond. Het was ook de periode van de bevrijdingsbewegingen in Angola en Guinee-Bissau, die toen volop naar onafhankelijkheid van Portugal streefden. Ik ben zelf de zoon van Italiaanse migranten en als kind werd ik regelmatig voor pastavreter of vuile macaroni uitgescholden. Daardoor heb ik een sterke voeling met volkeren die zich verzetten tegen onderdrukking en met organisaties die daar solidair mee zijn.”

De symboliek van dadels en kamelen

Bij m'n pensioenfeest kreeg ik een doos dadels, een verwijzing naar m'n vroegere missies voor Oxfam.

“Toen ik afscheid nam van Oxfam, hebben de collega’s mij onder andere een pakje dadels gegeven. Dat was een verwijzing naar mijn eerste jaren bij Oxfam. In 2000 stuurde de organisatie mij naar de Westelijke Sahara om dadels en kamelen aan te kopen voor de Sahrawi-vluchtelingen, de oorspronkelijke bevolking van de Westelijke Sahara die sinds de Marokkaanse invasie in 1975 grotendeels in vluchtelingenkampen leeft. Die dadels waren dus een mooie toespeling. Ik was vooral blij dat ze niet met een kameel kwamen.”

Geen bemoeizuchtige schoonmoeder

“Nu werk ik bij Oxfam als vrijwilliger om te zorgen dat de milieuvergunningen voor gas, mazout en elektriciteit in orde zijn. Ik heb er bewust voor gekozen geen vrijwilliger te zijn op de dienst waar ik vroeger werkte, omdat ik daar niet als een bemoeizuchtige schoonmoeder wilde rondlopen. Er zijn zoveel dingen die je als vrijwilliger voor Oxfam kunt doen en niet allemaal achter een bureau. Er is werk in de magazijnen, in de winkels …”

“Af en toe ga ik ook bijklussen bij mijn kinderen, om ze wat te helpen. Zij zijn ook erg dynamisch, maar de meeste energie haal ik toch uit het vrijwilligerswerk. Op je 65ste ben je natuurlijk ook geen energieke twintiger meer, maar door bezig te blijven en dicht bij zoveel enthousiasme en dynamisme te staan, voelt het bijna aan als een verjongingskuur.”