Ai, weeral een bubbel bij …

Ze zijn haast niet meer te tellen,

Op mijn rug, mijn grote teen of m’n dij.

Dan beginnen ze ook nog te zwellen!

Ze proeven graag van mijn zoete bloed.

Ja, daar is weer eentje die mij komt kwellen.

Vlug een zalfje, oh …wat doet dat goed!

Dan denk je: nu keert het tij,

Maar plots keren ze zich weer naar mij.

Ik moet het zonder morren ondergaan,

In de vakantie is er geen ontkomen aan:

De muggen zwermen om me heen.

En van tijd tot tijd prikt er weer één!

Maar als de zomer loopt op haar laatste benen,

Lijkt die vervelende kwestie bijna verdwenen

En dan komt het er niet meer op aan,

die laatste mug kan ik wel aan.

Monique Claerhout