Ik ben nu 58 en 3 jaar geleden ben ik beginnen lopen. Heb nooit ook maar iets aan sport gedaan.
Begonnen met start to run. Helemaal alleen. Maar wel met Evie en die zegde dat ik het zeer goed deed en dat ze fier op me was
(voor wie niet kan volgen: het start to run programma is ingesproken door evie gruyaert. Ze zegt dan wanneer je moet lopen, wanneer je mag stappen en tussendoor vertelt ze al wel eens iets of ze zegt dat ze fier op je is).
Elke sessie duurt zo'n 30 minuten. In het begin is het meer stappen dan lopen maar na een aantal weken loop je 5 km. Bij mij was dat na het dubbele aantal weken omdat ik niet naar een volgende sessie overging als ik dacht dat het niet zou lukken. Sommige sessies heb ik wel 5 keer gedaan. Maar wat maakt dat uit? Je bent in beweging. Toen ik aan sessie 24 was voelde ik dat ik kon blijven lopen en liep de 5 km uit. Dus van 25 tot 30 heb ik niet meer gedaan omdat ik wist dat ik het kon.
Ik heb het helemaal in mijn uppie gedaan, gewoon op mijn eigen tempo. En wie nog aan zichzelf twijfelt: als ik het kan, kan iedereen het. Niemand was zo weinig sportief als ik. Ik geloofde het nooit dat ik erin zou slagen om ooit 2 km te lopen, laat staan 5. Maar het programma is zo opgebouwd dat het je 'meeneemt' en een mens zichzelf als het ware overtreft. Men ontdekt krachten die men bij zichzelf niet voor mogelijk hield.
De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat er wel 1 ding aanwezig moet zijn: de wil om te willen. Niemand doet het in jouw plaats, daar is maar 1 persoon die het moet willen.
Intussen loop ik meerdere keren per week 5 km, soms iets minder, soms iets meer. Ik heb ook al aan enkele wedstrijdjes deelgenomen. Niet om eerste te zijn, maar om toch eens tussen andere lopers te kijken waar ik mij bevind op de schaal van sportiviteit. Ik ben soms 50ste, soms 80ste. Dat interesseert mij niet. Ik ben de enige die mijzelf oplegt wat ik moet doen. En dat is proberen een tocht uit te lopen. Een record breken, dat interesseert mij niet meer, daar ben ik te oud en te wijs voor geworden. Op deze manier is het zalig sporten en door mijn gematigde manier heb ik tot hiertoe nog geen enkele blessure gehad.
Wie overweegt met iets te beginnen, probeer het. Maar niet onder dwang of onder druk. En stoppen kan je altijd.
Succes!