Punt 4:
De bruikbaarheid van controle.
De meeste aanhangers van een religie zijn zich niet bewust van de angst die hun is ingeprent, dikwijls al van bij de geboorte. Het is een angst die zo subtiel is, dat ze onopgemerkt blijft voor het grootste deel van het leven van de volgeling. Ze is zo diep ingesleten dat ze niet eens herkend wordt als angst, maar als "waarheid"; terwijl ze in werkelijkheid een van de meest destructieve vormen van controle is.
De mensen, die de tijd nemen om de oorzaken van het ontstaan van religieuze geloofsovertuigingen te bestuderen, zien heel goed in, hoe en met welk doel een godsdienst begon. Ze zijn zich bewust van de gebruikelijke thema's en overtuigingen, in de tijd dat de godsdienst werd gecreëerd. Zij weten welke literaire archetypes gebruikt werden door de godsdienst, om de nieuwe doctrine te creëren. Ze begrijpen de historische ontwikkeling van taal en schriftuur, en hoe die onze wereld beïnvloed hebben - onze vele godsdiensten inbegrepen.
Spijtig genoeg wordt een groot deel van de religieuze volgelingen verhinderd of ontmoedigd, om te leren zien hoe hun religieus systeem tot stand gekomen is. Dit is zeer evident in moderne theocratieën, waar burgers verhinderd worden, om de vele website's te bezoeken, waar ze de informatie zouden kunnen vinden, die de waarheid zou onthullen over de oorsprong van hun religie.
Er is een zeer fundamentele reden, waarom vele godsdiensten er de nadruk op leggen, dat hun volgelingen niet ergens anders gaan kijken, voor antwoorden op de levensvragen:
Het is het stellen van vragen, die echte antwoorden opleveren, dat mensen bevrijdt, en hun een begrip geeft van het hele beeld - in plaats van een bekrompen visie, vanuit een beperkte hoek van hun geest. Het is de weigering om vragen te stellen, die mensen verknocht houdt aan één specifiek antwoord. Neem het stellen van vragen weg, en je verzekert je een toekomst van volgelingen. Hoe neem je het stellen van vragen weg? Je stelt al het andere voor als "kwaadaardig". Je maakt al het andere angstaanjagend en schrikbarend, zodat de volgeling in feite bang is, om af te wijken van het antwoord dat je gegeven hebt. Je neemt hun verlangen weg om vragen te stellen.
Waarom weigeren zovele gelovigen om oude religies, culturen, wetenschap, en filosofie te bestuderen? Waarom weigeren ze vriendschap te sluiten met, of voelen ze minachting voor, degenen die hun geloof niet delen? Waarom zijn deze zaken, die andere [niet-gelovige] mensen rondom hen, die ideeën die hun overtuiging tegenspreken, automatisch verkeerd? Is deze manier van denken hen aangeleerd?
Alles wat zich heftig verzet tegen ijverig onderzoek, is niet representatief voor de waarheid.
Gewezen gelovigen zijn er zich ten zeerste bewust van, dat de reden van deze angst is: dat hun god, hun familie of gelijkgezinden, hun religieuze leiders, én hun eigen interne zelf-beoordeling, misnoegd zullen zijn over hun "ongepaste" nieuwsgierigheid. Zij zijn er bang voor, dat het de "vijand" is, die hun verleidt om afstand te nemen van hun geloof, door hen in contact te brengen met ideeën, die "de versie van de waarheid" van hun godsdienst tegenspreken. Het is hun aangeleerd (dikwijls al vanaf de geboorte): dat vragen stellen verkeerd is - dat antwoorden zoeken en kennis veroveren niet voor ons bedoeld was. Deze concepten zijn zo diep ingeworteld in hun denken, dat ze zich al schuldig kunnen voelen door er alleen maar aan te denken, hun geloof in vraag te stellen. De meesten zullen er zelden bij stil staan, om na te denken over: waarom ze ontmoedigd werden om vragen te stellen, en dingen te begrijpen, buiten hun religieuze sfeer. Moet de waarheid restricties opgelegd worden, als het de waarheid is? Neen! Alleen maar als die waarheid verborgen wordt gehouden, met de bedoeling de misvatting in stand te houden, om zo de vruchten te kunnen plukken van, waarvoor het verborgen houden van de waarheid bedoeld is. Deze dingen worden overweldigend duidelijk voor degenen, die echt vragen durven stellen en oprecht nadenken over de antwoorden. Dit wordt overduidelijk, als we herkennen, hoe het verbergen van de waarheid profijt oplevert aan degenen, die hun volgelingen ontmoedigen om de validiteit van hun geloofsovertuigingen in vraag te stellen.
Hoe goed beseffen wij wat voor een profijtelijk superstitie, deze fabel over Christus, voor ons geweest is
~ paus Leo X (1513 - 1521)
Zelfs degenen, die ervoor gekozen hebben hun godsdienst achter zich te laten, moeten afrekenen met de restanten van hun angst, tot die voldoende uit hun leven weggewist zijn; dat wil zeggen: tot ze er bewust voor kiezen te stoppen te geloven in monsters en geesten en demonen en de duivel en gevleugelde engelen; en eindelijk de vragen durven stellen, waar ze een groot deel van hun leven onnodig bang voor geweest zijn.
Als je mensen kunt tegenhouden om vragen te stellen, kun je de controle over hen handhaven. Koningen en koninginnen weten (wisten) dit. Religieuze leiders weten dit. Regeringen, die de toegang tot het internet - waar vele antwoorden te vinden zijn - beperken, weten dit. Het is OK om vragen te stellen. Het is OK om antwoorden te vinden. Het is, dank zij het stellen van vragen, dat je waarlijk vrijheid vindt.