Verhalen uit BSD-garnizoenen

[lehcim:]

Hierbij doe ik een OPROEP AAN IEDEREEN DIE OOIT VERBLEEF IN EEN GARNIZOEN IN DE BSD (*) tot het inzenden van persoonlijke anekdotes, belevenissen en ervaringen.

(*) Miliciens, actieve militairen, families die in een garnizoen woonden, onderwijzend personeel dat er les gaf, leerlingen van een school in een garnizoen, personeel van de CMC, burgers die tewerkgesteld waren in een militair kwartier, enz.

Verhalen over het leven in het garnizoen, in de eenheid, tijdens schietoefeningen, in de kampen, tijdens CPX-en, FTX-en, enz.

Gelieve a.u.b. rekening te houden met de wet op de privacy. Vervang namen van personen eventueel door een alias.

Vermeldt bovenaan uw inzending duidelijk het garnizoen, de eenheid, en het jaar.

Beperk Uw verhaal zo mogelijk tot een 50-tal regels. Het staat U vrij meerdere anekdotes in te leveren.

Inzendingen die niet aan de netiquette voldoen kunnen uiteraard geweerd worden. Geen beledigingen, beschuldigingen, provocatie, racisme, uitingen die iemand kunnen kwetsen (ook al werd een alias gebruikt), enz.

Misschien komen we zó gezamenlijk tot een goed verhalenbundel over het leven in de BSD.

Denk er aan: WIE SCHRIJFT DIE BLIJFT !

Hartelijk dank bij voorbaat… en mooie herinneringen bij het lezen van de inzendingen!
evb.


Terloops: Een paar verhalen zijn te lezen op onze website: http://home.base.be/vt6238539 in onze “detailpagina’s”, in de rubriek “Wie ben ik”, onderrubriek “Link naar eenheden en Siegener verhalen”.

[lehcim:]

Het leven in de BSD

BSD: Zone waarin zich de garnizoenen van de Belgische Soldaten in Duitsland bevonden; toen onze zogenaamde 10de provincie.



Garnizoen: Plaats waar zich een kazerne bevindt. Militairen gelegerd in Duitsland mochten hun garnizoen slechts verlaten mits toestemming van hun compagniecommandant (en dus niet zo maar naar een andere stad gaan winkelen).
DVT: Duitse Verlofgangers Trein. Trein die reed tussen Brussel en de garnizoenen in Duitsland. Voorbehouden aan militairen en hun families; wagons opgedeeld volgens categorie (officieren, onderofficieren en troep). Vertrok bvb vanuit Siegen naar Brussel rond 03 uur ’s nachts en deed al de garnizoenen aan die langs die lijn gelegen waren.
Reisdagen: Bovenop de verlofdagen kregen militairen een aantal bijkomende reisdagen. Hoe verder in Duitsland gelegerd, hoe méér bijkomende reisdagen.
DHF: De Dienst Huisvesting Families beheerde in de garnizoenen in Duitsland de huizen en meubelen die aan de gehuwde militairen en hun families gratis ter beschikking gesteld werden. Wanneer men pas in een nieuw garnizoen was toegekomen kon het gebeuren dat men op een wachtlijst kwam te staan omdat er geen gratis woning beschikbaar was. Desgewenst kon men dan zelf iets huren en kreeg men daarvan een gedeelte terugbetaald.
Medisch huis: Elk garnizoen beschikte over een militaire dokter waarop de familie van de militair gratis beroep kon doen. Ook de medicijnen waren gratis.
Militair Hospitaal: De militairen hadden ook in Duitsland recht op gratis verzorging in een militair hospitaal; ook hun familie kon daar terecht. Militairen gekazerneerd in Duitsland, maar met verlof in België, konden de medische kosten die ze in België maakten terugvorderen.
Echtgenotes van militairen konden bevallen in het militair hospitaal.
De geboorteakte werd opgesteld in de compagnie en getekend door de korpscommandant, met als getuigen enkele militairen. De akte werd nadien opgestuurd naar de gemeente in België om er opgenomen te worden in het bevolkingsregister.
Mess: In elk garnizoen was er een Mess voor officieren, een Mess voor onderofficieren, een mess voor BV’s en een refter + kantine voor soldaten miliciens. De families van de militairen hadden elk toegang tot hun specifieke mess. In de ‘kantine troep’ zorgden ‘de meisjes van de CMC’ voor ‘den tap’.
In de mess officieren en de mess onderofficieren gaat niemand aan tafel vooraleer de ‘hoogste in graad’ plaats neemt.
Wie nadien binnen komt stelt zich voor aan ‘de hoogste in graad’ en vraagt toestemming om ook aan tafel te gaan.
Scholen: In elk garnizoen was er een kleuterschool en een lagere school. Vanaf de middelbare school gingen de kinderen op internaat in de Belgische scholen in Bensberg of Rösrath; voor weekends en verloven werden ze met militaire bussen terug naar het garnizoen gebracht. Het onderwijzend personeel kreeg toegang tot de mess officieren.
Welfare in de garnizoenen: In elk garnizoen was er een cinema waar dagelijks ondertittelde films gespeeld werden (gratis voor de dienstplichtigen).
Militair zwembad: In de meeste garnizoenen was er een militair zwembad (soms in open lucht) waarvan ook de families gratis gebruik mochten maken.
Verwijderingsvergoeding: In Duitsland kregen we een belastingsvrije bijkomende vergoeding (in Deutsche mark). De vergoeding was in verhouding tot de personeelscategorie (officier, onderofficier, troep); hoe verder in Duitsland hoe hoger tevens de vergoeding.
CMC: Cantine Militaire Cantine: Belgische winkels in de garnizoenen in Duitsland waar de militairen en hun families taksvrij konden kopen.
BPS: In elk garnizoen was er een afdeling van de Belgische Post. Elk garnizoen had zijn eigen BPS-nummer. Niet het garnizoen maar wel het BPS-Nr werd in het militair adres vermeld.
Abwickelung schein: Document waarmee militairen de Duitse BTW (mehrwertsteuer) konden terugvorderen via de CMC, voor hun grote aankopen in Duitse winkels.
Provoost: Naast de ‘Militaire Politie’ was er in elk garnizoen ook een dienst ‘provoost’. De MP’s hielden zich vooral bezig met de wetgeving op militair vlak; de dienst ‘provoost’ (rijkswacht) met alles daarbuiten.
PK, Cachot: In die tijd kon een militair door zijn compagniecommandant zwaar gestraft worden, zonder recht op bijstand bij zijn verdediging. Een aantal dagen ‘PK’ (Politie Kamer) kwamen veel voor. Ook ‘cachot’ kwam voor maar moest worden bevestigd door de Korpscommandant. Bij ‘PK’ moest de gestrafte onmiddellijk na de diensturen met zijn matras naar het cachot om daar te overnachten; gedurende de dag vervulde hij gewoon zijn dienst. Bij ‘cachot’ bleef de gestrafte gedurende de ganse straftijd in het cachot. Aan elke ingang van een kazerne, bij de wachtpost, waren toen meerdere cachotten (gevangeniscellen). Als officier van wacht kon je een amokmaker meteen in het cachot steken. Dienstplichtigen (miliciens) die in het cachot gezeten hadden moesten die tijd inhalen als hun kameraden al afgezwaaid waren; ze bleven dus ‘na de klas’. Soms bleef het ook bij een ‘vermaning’ of mocht iemand als straf niet in weekend of niet met verlof.
BZ-plaat: Als militair in Duitsland mochten we een auto ‘in transit’ kopen en betaalden er dan geen BTW op. We reden met een zwarte nummerplaat met witte cijfers en letters, de zogenaamde BZ-plaat.

BZ-controle: De personenwagens van de militairen kregen hun jaarlijkse technische keuring niet in een keuringsstation in België. De keuring werd uitgevoerd door mechanici van de compagnie Maintenance in hun garnizoen.
Benzinebons: We kregen bons waarmee we in Duitsland goedkoper konden tanken (in 1968 koste 1 liter benzine voor ons 2 Bef); hoe verder in Duitsland, hoe méér bons.
Sectie grens liaison: Deze sectie was gelegen in Eynatten (aan de grens België-Duitsland) en was de militairen behulpzaam bij het afhandelen van de douanedocumenten bij hun verhuis van Duitsland naar België of andersom (en ondermeer ook bij het inklaren van hun BZ-voertuig). De verhuis van de huisraad van de militair en zijn familie (ook tussen garnizoenen) gebeurde in die tijd met militaire camions.
Quick Train: Een oefening waarbij alle militairen onverwacht (meestal ’s nachts) de kazerne moesten vervoegen om zo snel mogelijk met alle voertuigen en materieel te vertrekken naar een ander Kantonnement. De wapenuitrusting moest ook thuis steeds klaar liggen. De oefening kon enkele dagen duren, ook de familie bleef in het ongewisse van de duur ervan.

CPX en FTX: CPX = Commanding Post Exercise; FTX = Full Troup Exercise.
Over het ganse grondgebied waarin de BSD zich uitstrekte, en zelfs daarbuiten, werden regelmatig oefeningen gehouden in de bossen, velden, dorpen, steden en via de openbare wegen.
Kampen:
Ook in diverse schiet- en oefenkampen werd er regelmatig geoefend.

Höne:

Vogelsang:


evb

[Exjager]

Het leven in de BSD

Quick Train: Een oefening waarbij alle militairen onverwacht (meestal ’s nachts) de kazerne moesten vervoegen om zo snel mogelijk met alle voertuigen en materieel te vertrekken naar een ander Kantonnement. De wapenuitrusting moest ook thuis steeds klaar liggen. De oefening kon enkele dagen duren, ook de familie bleef in het ongewisse van de duur ervan.

evb

Toen er bij ons eens zo'n oefening was kwam na geruime tijd de eerste auto de kazerne binnengereden, vroeg de plichtsbewuste BV : " Zijn ze al weg?" Waarbij ik hem geruststelde en zei : "Ge zijt uwen eersten!"

[hollygan]

Soldij werd werd gegeven in bezettingsgeld, dit kon je, in theorie, enkel uitgeven in de kantine.Alle geld was van papier, er waren dus ook biljetten van één, twee, en vijf frank néé dit is geen grap(1957)
Men kon het omwisselen, voor belgisch geld, aan de grens als men in verlof ging

hollygan

[jeronimo]

Een halve eeuw is wel al lang geleden, mijn stamnummer was 53/37902
1 Juli, opleidingscentrum Major Blairon Turnhout, 1e kie, leerde er zand eten en vooral afzien en zweten in Vosselaar en Tielen-.heide.
Na 6 weken infanterieopleiding moest ik naar de 8e kie, zware wapens en deed er een opleiding van de Mi.50 doch nooit met scherp geschoten,
14 dagen later wist men eindelijk dat ik bij de chauffeurs moest.
Mijn eerste keer achter het stuur van een" fordson", met stuur lijk een karrewiel, een versnellingspook van een meter lang, bij blokeren met de zwengel in gang draaien en het ergste van al, een rechts stuur.
Moest direct de baan op, de anderen hadden eerst leren rijden op het oefenplein van Vosselaar. Kunt ge u voorstellen wat kleur die moniteur kreeg toen hij na heelwat vloeken en dreigen, hoorde dat ik nog nooit gereden had. Gelukkig was er ook nog de" fort canada", die had ook wel een rechts stuur maar met normale afmetingen van stuur en pook. Natuurlijk was ik met het eerste examen niet door, 14 dagen later kreeg ik dan toch mijn brevet en moest ik naar het 14e line in Verviers.
Daar kwam ik in een bijna verlaten kazerne, ze waren op maneuvers.
Na een paar maanden hadden we bataljonsverhuis, we trokken naar de kazerne "La Charteuze" te Luik om dan na 12 maanden dienst een bataljonsontbinding mee te maken en zo ben ik dan bij de karabiniers in Siegen beland.
Volgende keer mijn belevenissen bij de karabiniers.

[polux]

Na een week in Kazerne Majoor Blairon, Wij schrijven 01 juli 1968, mocht ik na het week-end de DVT nemen naar Arolsen, waar ik mijn opleiding volgde bij het 14° genie. 6 weken die ik altijd heel positief bekeken heb en zelfs bij momenten nog eens had willen overdoen.
Op een avond, mid augustus, na een dag op het water om pontonbruggen te maken, mocht ik bij de Cie Commandant komen, tesamen met nog enkele jongens . Hij had voor ons een marsbevel om nog die avond onze eenheid te vervoegen in Westhoven. Ik zou er als eenheidsbediende tewerkgesteld worden. Met al onze natte spullen in de kit bag en onze valies gepakt mochten wij in de cinemazaal het vertrek afwachten. De DVT, naar mijn herinnering, vertrok net na middernacht.
In Westhoven, Kwartier Passendaele, stond alles in gereedheid om uit te rukken. Tchechoslovakije was net door de Russen bezet.
Mijn verlof werd ingetrokken en ik mocht dus in mijn eenheid blijven. Het eerste moment met mijn kamergenoten was heel tof, en door mijn natte modderspullen die overal uithingen om te drogen, was er direct ambiance. Ikzelf had niet de tijd gehad om mezelf te fatsoeneren, want douchen gebeurde eenmaal per week, in groep, ge weet wel, een kamer, een buis aan het plafond met twintig sproeikoppen en evenveel ingezeepte lichamen.
Ik was dus niet de netste verschijning, en kreeg meteen de bijnaam “Negerken”. Daar zijn dan nog wat varianten opgekomen, zoals Nigro en Negro. Later werd ik het kalfken (de eenheidsadjudant zijn bijnaam was De stier) maar negerken, met zijn varianten, heb ik heel de tijd meegedragen, tot aan mijn afzwaai.
Misschien zijn er nu al oude makkers die weten wie ik ben.
Later andere anekdotes.

Polux

[PatrickLoos]

Geboren werd ik in 1955 als vijfde van zes jongens. In '56 verhuisden wij naar Neheim, waar ik tot mijn twintigste gebleven ben. Wat ik nooit zal vergeten is het prachtige bos dat begon aan het einde van onze tuin. Hoeveel tijd hebben wij daar niet vertoeft, ook al mocht dat niet van de ouders. Onvergetelijk zijn ook die jaren in onze lagere school, waarvan ik de laatste drie jaar met Mijnheer Freddy Devos mij zeer goed bijgebleven zijn. Wij waren soms met zo weinig leerlingen dat er soms twee leergangen samen bij één leerkracht zat. En dan die heerlijke winters, toen kon je nog echt met de slee glijden. Ook speelden wij vaak op de straat, ja, toen kon dat nog. Maar in '68 was dit plots voorbij. Mijn tijd was aangebroken dat je als 13 jarige naar het internaat moest. In mijn geval was dit het Koninklijk Atheneum van Bensberg. Een andere mogelijkheid was er toen nog niet. Maar achteraf bekeken was dit nog zo geen slechte tijd die wij er beleefden. En als je nu eens gaat kijken waar wij toen gehuisvest waren, dan mag je wel zeggen dat wij heel bevoorrecht waren. Wij verbleven er immers in een echt kasteel. Maar in het begin hadden wij toen ook nog les op zaterdagochtend, zodat wij eerst 's middags naar huis konden (twee uur op de bus). En 's zondagavond moesten wij dan alweer terug naar het internaat. Maar gelukkig kwam daar snel verandering in en konden wij al op vrijdag naar huis. En 's winters maakten wij de verplaatsing van Neheim naar Bensberg met de trein. En wat hebben wij nogal wat meegemaakt op dat internaat. Getuige hiervan de regelmatige reünie's die al jaren gehouden worden. In september 2006 vond er nog eentje plaats voor de vijftig plussers. En gezien het aantal aanwezigen was dit zeer zeker een sukses. Zelf ben ik er nog verschillende mensen uit deze periode tegengekomen.

Je zult mij niet horen zeggen dat het toen allemaal beter was, maar nu er geen soldaten meer zijn in Duitsland kan ik wel zeggen dat dit een onvergetelijke en bijzondere tijd was.

En het is zeker de moeite waard om deze geschiedenis levend te houden. Vandaar dat je ook terecht kunt op verschillende sites van ex-BSDers en van het KAB. Zelf ben ik de webmaster van de site van de ex-Neheimers (http://www.neheim2000.net) en via deze site kom je vanzelf terecht op deze sites. Ga er eens gerust een kijkje nemen.

En als er nog ex-BSDers zijn, laat dan ook eens iets van jullie horen.


Patrick

[MichelN]

De scene: een barak, eufemistisch ook wel slaapkamer genoemd, in een onooglijk kazernetje in een onooglijk dorp in de buurt van Düren, alwaar aan iedere kant - jaja, we hadden twee slaapkamers! - acht miliciens liggen te snurken, de ene al wat luider dan de andere want er was net weer een drink geweest in de kantine vanwege een of andere aanleiding.

Niet dat we daarvoor een aanleiding nodig hadden maar de opeengestapelde lege Maes-bakken kwam net niet tot tegen het plafond, om maar te zeggen dat ieder in diepe rust verzonken was toen daar midden in de nacht - enfin, het was halfeen of zoiets - met hels kabaal een adjudant in de deuropening verscheen onder het uitstoten van ons onbekende kreten als: ALARM! NATO-ALARM! gevolgd door nog wat bevelen, maar die gingen de mist in, tot er eindelijk eentje bij zijn positieven kwam en fors replikeerde met: "Doe GVD da licht uit!"
Voilà, dat was mijn eerste en enige NAVO-oefening...

[TJINNE]

[quote="hollygan"]Soldij werd werd gegeven in bezettingsgeld, dit kon je, in theorie, enkel uitgeven in de kantine.Alle geld was van papier, er waren dus ook biljetten van één, twee, en vijf frank néé dit is geen grap(1957)
Men kon het omwisselen, voor belgisch geld, aan de grens als men in verlof ging

hollygan[/quote]

In 59 heb ik in Kassel nog het laatste bezettingsgeld meegemaakt , een maand later werd het afgeschaft , maar wij konden wel met ons geld ene gaan drinken in één cafeetje , namelijk aan het station van Welhelmshöhe het was in feite meer een barak maar toch ,

[wieke45]

Ik kwam in 64 aan te Siegen en kreeg 15 fr/dag.
Ik werd korporaal door een stom toeval ... en kreeg daardoor 22 fr/dag en met de verkoop van mijn sigaretten aan de Duitsers kon ik er wel 6 weken van leven.

[MichelN]

en met de verkoop van mijn sigaretten aan de Duitsers kon ik er wel 6 weken van leven.

Zeg dat wel! Wij kregen een "rantsoen" van 32 pakjes per maand en betaalden 4 frank per stuk.
Ik verkocht ze Belga Filter voor 1 DM, Duitsers content want die betaalden in de winkel 1DM voor 12 sigaretten.
Een DM was toen 12,5BF waard, zoete winst dus, al was het streng "verboten". Bovendien kocht ik ook de rantsoenen van niet-rokende maten op, al ging er dan wel een stukje van de winst af.

[willekes56]

ben geboren in 56,een paar maander later zijn mijn ouders verhuist naar keulen-ossendorf,vermits ik te jong was herinner ik me nog weinig van die periode.Een jaartje later was het richting gummersbach,de straat waar we woonden was het alle dagen feest goede sfeer,om nooit te vergeten de tijd van peter alexander en de kessler sisters(blijft toch hangen hé)op tv dan hé.Onze vader vond het toch niet zo leuk daar,dan maar even verhuizen naar ludenscheid.De prachtigste plaats waar ik ooit gewoond heb,met idd alle jaren een winter met wel 50cm sneeuw,zomers waar het s'morgens om 7uur al warm was.De bossen,de feesten in de drie kazernes(fancy fair)teveel om op te noemen,ik geraak er maar niet over uitgepraat.Op mijn elfde zei vader dat we toch maar korter bij belgie moesten gaan wonen,dus werd het keulen-nippes ook niet slecht want de vriendschap tussen de vlamingen in de bsd was altijd op en top!Ik ben nog één jaar naar bensberg geweest dan vond vader het welletjes en zijn we richting belgie getrokken(zichem).Vier jaar later na een maandje turnhout waar louis van mechelen de commandant was(onze gebuur in ludenscheid)heb ik hem dan ook gevraagd om naar ludenscheid gestuurd te worden,ik kwam weer thuis.Die periode ginder zal ik nooit vergeten,en met mij vele andere .Sorry voor de eventuele fouten.Groetjes