de tijd van toen 70+ /TE BEWAREN
-
Tillie - Lid geworden op: 28 jul 2004, 23:20
- Locatie: Kempen
Ik ga hier geen discussie starten. Daar is het hier geen plaats voor. Er zijn andere mogelijkheden genoeg.
Graag deze topic aan de verhalen laten.
Dus heb je iets meegemaakt met Degrelle, vertel maar.
Graag deze topic aan de verhalen laten.
Dus heb je iets meegemaakt met Degrelle, vertel maar.
Zonder vrouwen gaat het niet, dat heeft zelfs God moeten toegeven.
Duse
Duse
-
jeronimo - Lid geworden op: 23 jan 2005, 22:18
- Locatie: pajottenland
hé mannen, die van Brussel weten ook waar Merksem ligt zulle.
In de jaren -50 was mijn broer lesgever in het beruchte "Levenslust"
ergens op de Bredabaan,hij gaf les in de schoenmakerij.
Zondagavond vertrok hij met zijn schooter richting Antwerpen,
Zijn liefje heeft wel op haar honger gezeten daar hij maar eerst
zaterdag namiddag terug kwam.
Wanneer zijn machientje in onderhoud ging mocht ik hem naar
Merksem brengen. Ik weet nog, Brussel -Antwerpen langs de A 12 rechtdoor de Meir over en dan de Breda baan op .
Het was daar een groot park met grote lanen met overal gebouwen tussen de bomen Ik moest mij eerst aanbieden bij de directrice.
bij het binnenkomen was ik geen blik waard en ze bleef maar in een boek bladeren, na een tijdje vond ik het genoeg en zette mij op een stoel.
Toen schoot ze wakker, " wie heeft gezegd dat ge mocht zitten".
En.... wat komt ge hier doen.! reden uitgelegd en ik mocht doorrijden naar het gebouw van de schoenmakerij.
Hoe het er daar aan toe ging heeft dikwijls genoeg in de krant gestaan.
Ja, 't was er een echt schrikbewind.
In de jaren -50 was mijn broer lesgever in het beruchte "Levenslust"
ergens op de Bredabaan,hij gaf les in de schoenmakerij.
Zondagavond vertrok hij met zijn schooter richting Antwerpen,
Zijn liefje heeft wel op haar honger gezeten daar hij maar eerst
zaterdag namiddag terug kwam.
Wanneer zijn machientje in onderhoud ging mocht ik hem naar
Merksem brengen. Ik weet nog, Brussel -Antwerpen langs de A 12 rechtdoor de Meir over en dan de Breda baan op .
Het was daar een groot park met grote lanen met overal gebouwen tussen de bomen Ik moest mij eerst aanbieden bij de directrice.
bij het binnenkomen was ik geen blik waard en ze bleef maar in een boek bladeren, na een tijdje vond ik het genoeg en zette mij op een stoel.
Toen schoot ze wakker, " wie heeft gezegd dat ge mocht zitten".
En.... wat komt ge hier doen.! reden uitgelegd en ik mocht doorrijden naar het gebouw van de schoenmakerij.
Hoe het er daar aan toe ging heeft dikwijls genoeg in de krant gestaan.
Ja, 't was er een echt schrikbewind.
niet wat ge zegt telt maar hoe ge het zegt.
-
amadee
Goeidag,
Jeronimo, zoudt ge niet abuus kunnen zijn?
In 50 woonde ik nog in Merksem; daar was wel een park maar, ik meen dat daar geen grote lanen door liepen met overal gebouwen tussen de bomen. Het zou kunnen dat daar ergens een directrice zat, maar dar valt toch erg te betwijfelen.
Was het niet Brasschaat waar ge moest zijn? Dat is daar veel chieker, en daar woont Pfaff.
Inderdaad Tillie, den IJskelder is het oude gedeelte van Merksem en daar ontspringt de Bredabaan.
Jeronimo, dat is hetgeen ik bedoel. Veel hangt af van wie-wat-waar-hoe.
Er zijn mensen die geen bezwaar hebben in het zingen van een liedje of in in het dragen van een loden jas, anderen hebben daar problemen mee.
Zo ziet men maar.
Tot nog. Dag.
Jeronimo, zoudt ge niet abuus kunnen zijn?
In 50 woonde ik nog in Merksem; daar was wel een park maar, ik meen dat daar geen grote lanen door liepen met overal gebouwen tussen de bomen. Het zou kunnen dat daar ergens een directrice zat, maar dar valt toch erg te betwijfelen.
Was het niet Brasschaat waar ge moest zijn? Dat is daar veel chieker, en daar woont Pfaff.
Inderdaad Tillie, den IJskelder is het oude gedeelte van Merksem en daar ontspringt de Bredabaan.
Jeronimo, dat is hetgeen ik bedoel. Veel hangt af van wie-wat-waar-hoe.
Er zijn mensen die geen bezwaar hebben in het zingen van een liedje of in in het dragen van een loden jas, anderen hebben daar problemen mee.
Zo ziet men maar.
Tot nog. Dag.
-
amadee
Goeiedag Jeronimo,
Ik ken Levenslust eigenlijk niet, maar het ongelooflijk toevel wil dat ik deze namiddag tijdens een wandeling aan een jonge gebuur die hier nog niet lang woont, dat ik hem vraag waar hij werkt, en waar denkt ge dat hij werkt?? juist, in Levenslust.
Navond
Ik ken Levenslust eigenlijk niet, maar het ongelooflijk toevel wil dat ik deze namiddag tijdens een wandeling aan een jonge gebuur die hier nog niet lang woont, dat ik hem vraag waar hij werkt, en waar denkt ge dat hij werkt?? juist, in Levenslust.
Navond
-
jeronimo - Lid geworden op: 23 jan 2005, 22:18
- Locatie: pajottenland
Dat weet ik niet tillie, maar een Medisch Pedagisch Instituut
is een school voor karakter gestoorde-en ook kinderen die geplaatst
zijn door de jeugdrechter.De school noemde vrij en vrolijk.
Men leerde er alle gangbare vakken.
Sorry, de naam levenslust is een M P I in ons dorp.
is een school voor karakter gestoorde-en ook kinderen die geplaatst
zijn door de jeugdrechter.De school noemde vrij en vrolijk.
Men leerde er alle gangbare vakken.
Sorry, de naam levenslust is een M P I in ons dorp.
niet wat ge zegt telt maar hoe ge het zegt.
-
amadee
Goeiedag,
Inderdaad, dat PMI werd vroeger "Vrij en Vrolijk" genoemd, dat wist ik, maar nu heet het "Quaden" en dat had ik niet verstaan.
Ik heb nog veel dingen van tijdens den oorlog. Het binnentrekken van de duitsers in mei 1940 heb ik verteld, en nu zou ik een grote sprong willen maken naar september 1944, toen de Gealieerde legers Antwerpen binnen trokken. Dat was op een maandag.
De dag daarvoor was er al wat animo. Er waren al mensen die de belgische vlag achter uit de kast haalden om de mottebollengeur en de kreuken er uit te strijken. De gealieerden rolden van uit Frankrijk naar het Noorden, bergaf en de wind van achter. De weinige colaborateurs die er waren verdwenen stilletjes naar voor hen veiliger oorden. Mijn vader had werk met zijn kaart: nu moest hij al 2 keer per dag de spelletjes op de landkaart verplaatsen om de stand van het front te kunnen bijhouden. De Amerikanen waren de belgische grens al overstoken.
Die maandagmorgen bleef het onwezenlijk en spannend maar toch rustig, men voelde dat er iets in de lucht hing. De Amerikanen waren al in Brussel. Mijn vader ging zoals elke dag gewoon naar zijn werk op de Solo en mijn zuster nam tram 3 naar haar werk in het centrum van Antwerpen. Met haar pakske oorlogsboterhammen. Duitsers reden af en aan. Men zei dat de Amerikanen al in Antwerpen waren. Om 11 uur of daaromtrent was mijn vader terug. Ook mijn zuster kwam thuis met tram 3 en met haar pakske boterhammen. De Amerikanen waren in Antwerpen; meerde mensen hadden hen gezien. Het was 3 uur in de namiddag dat de laatse tram met volk over de brug het kanaal over reed. Om 4 uur vlogen de bruggen de lucht in. Ik weet echt niet of alle 3 de bruggen wel vernield werden maar ik geloof van wel. Het werd stil in Merksem. Er waren geen duitsers meer te zien. Het was toch wel beangstigend, maar tegelijk waren wij in de blijde verwachting naar de intrede van onze bevrijders en het einde van de oorlog.
En morgen zien we wel verder.
Dag.
Inderdaad, dat PMI werd vroeger "Vrij en Vrolijk" genoemd, dat wist ik, maar nu heet het "Quaden" en dat had ik niet verstaan.
Ik heb nog veel dingen van tijdens den oorlog. Het binnentrekken van de duitsers in mei 1940 heb ik verteld, en nu zou ik een grote sprong willen maken naar september 1944, toen de Gealieerde legers Antwerpen binnen trokken. Dat was op een maandag.
De dag daarvoor was er al wat animo. Er waren al mensen die de belgische vlag achter uit de kast haalden om de mottebollengeur en de kreuken er uit te strijken. De gealieerden rolden van uit Frankrijk naar het Noorden, bergaf en de wind van achter. De weinige colaborateurs die er waren verdwenen stilletjes naar voor hen veiliger oorden. Mijn vader had werk met zijn kaart: nu moest hij al 2 keer per dag de spelletjes op de landkaart verplaatsen om de stand van het front te kunnen bijhouden. De Amerikanen waren de belgische grens al overstoken.
Die maandagmorgen bleef het onwezenlijk en spannend maar toch rustig, men voelde dat er iets in de lucht hing. De Amerikanen waren al in Brussel. Mijn vader ging zoals elke dag gewoon naar zijn werk op de Solo en mijn zuster nam tram 3 naar haar werk in het centrum van Antwerpen. Met haar pakske oorlogsboterhammen. Duitsers reden af en aan. Men zei dat de Amerikanen al in Antwerpen waren. Om 11 uur of daaromtrent was mijn vader terug. Ook mijn zuster kwam thuis met tram 3 en met haar pakske boterhammen. De Amerikanen waren in Antwerpen; meerde mensen hadden hen gezien. Het was 3 uur in de namiddag dat de laatse tram met volk over de brug het kanaal over reed. Om 4 uur vlogen de bruggen de lucht in. Ik weet echt niet of alle 3 de bruggen wel vernield werden maar ik geloof van wel. Het werd stil in Merksem. Er waren geen duitsers meer te zien. Het was toch wel beangstigend, maar tegelijk waren wij in de blijde verwachting naar de intrede van onze bevrijders en het einde van de oorlog.
En morgen zien we wel verder.
Dag.
-
SDW - Lid geworden op: 24 dec 2004, 11:42
- Locatie: ANTWERPEN- BELGIE
Maar in MERKSEM kwamen DE DUITSERS toen even terug met hun TIGERTANKS tegen een handvol CANADEZEN die het ALBERTKANAAL waren over gestoken en welk door de overmacht na de nodige gevechten gevangen genomen werden.
En toen zijn wij door het vernielde MERKSEM en ik herinner mij nog eengroot brandende gebouw op de Bredabaan( ik denk het oud gemeentehuis aan de oude kerk ) te voet naar de bossen van SINT JOB in't GOOR getrokken met pak en zak, waar we een schuilkelder bouwden en nog een ganse tijd doorbrachten.
En toen zijn wij door het vernielde MERKSEM en ik herinner mij nog eengroot brandende gebouw op de Bredabaan( ik denk het oud gemeentehuis aan de oude kerk ) te voet naar de bossen van SINT JOB in't GOOR getrokken met pak en zak, waar we een schuilkelder bouwden en nog een ganse tijd doorbrachten.
Wens de LUCHTVAART te bevorderen
om de VREDE en VRIENDSCHAP te ontwikkelen tussen de ganse MENSHEID
zonder onderscheid van RAS,NATIONALITEIT of RELIGIE
om de VREDE en VRIENDSCHAP te ontwikkelen tussen de ganse MENSHEID
zonder onderscheid van RAS,NATIONALITEIT of RELIGIE
-
amadee
Goeiedag,
Ik ben voor de zoveelste keer opnieuw iets te schrijven, ik tip er enorm dikwijls naast, opnieuw en opnieuw, en telkens, door op de verkeerde moment op de verkeerde knop te duwen heb ik alles uigeveegd. Ik geef het voor vandaag op. Ik vrees dat ik er te oud voor begin te worden. Helaas.
Ik ga toch eerst proberen een foto hier op te zetten. Een foto daterend uit 1935. Foto uit Merksem, weinig bekend, wat het is en waar gelegen, ik ben
benieuw of SDW het herkend.
Het gebouwde was wel nogal belangrijk voor mijn moeder.
Ik ben voor de zoveelste keer opnieuw iets te schrijven, ik tip er enorm dikwijls naast, opnieuw en opnieuw, en telkens, door op de verkeerde moment op de verkeerde knop te duwen heb ik alles uigeveegd. Ik geef het voor vandaag op. Ik vrees dat ik er te oud voor begin te worden. Helaas.
Ik ga toch eerst proberen een foto hier op te zetten. Een foto daterend uit 1935. Foto uit Merksem, weinig bekend, wat het is en waar gelegen, ik ben
benieuw of SDW het herkend.
Het gebouwde was wel nogal belangrijk voor mijn moeder.
-
jeronimo - Lid geworden op: 23 jan 2005, 22:18
- Locatie: pajottenland
Amadee, niet opgeven jong, eens lukt dat toch zulle. !
Weet ge wat te doen ? schrijf eerst alles op word, dan selecteren en kopieren; op uw bericht waar uw cursor staat kikt ge op plakken en alles staat op zijn plaats.
Van Aswoensdag tot Pasen
In de periode onder de oorlog was het geen moeite om te vasten
Zelfs met het geld in de handen kon men het hoognodige niet kopen.
Ja, toen was de kerk nogal streng. ( dictatoriaal) allé nu nog.
Het begon met Aswoensdag, tussen de mis van 7- en 7.30 gaf de pastoor
een askruisje bij ons was dat een stempel, het kwam er op aan het haar goed
naar achter te kammen en de truc van het voorhooft vochtig te maken.
In de jongensschool werd geen aandacht aan geschonken, neen we kregen er
geen goede punten voor en toch hadden zij niet naar de kerk geweest waren
ook graag een afdruk van het onze, dit werd doorgegeven met een natgemaakt voorhooft tegen mekaar te drukken.
In de nonnekensschool was het wat anders, zij die geen kruisje hadden kreeg
slechte punten en werd als Goddeloze bestempeld.
Op woensdag en vrijdag mocht men geen vlees eten, neen zelfs geen reuzel
Dan was er op ons boterham alleen maar confituur, neen, niemand maakte er een probleem van, zij die slafelijke arbeid verrichtten waaronder de fabrieksarbeiders mochten wel een snee spek op hun beterham leggen maar ze hadden het niet
Een eitje mocht wel en wie had er toen op het platteland geen kippenren,
Overleven.zat er bij de mensen goed in, iedereen had ook wel een konijnenhok.
Zo gingen de veertig dagen in hun laatste week, “de goede week”.
Het begon met het vertrek van de klokken naar Rome, en bij gebrek aan klok werd de ratel gedraaid, dit had wel iets geheimzinnigs.De misviering leek ook wel iets anders
Er was geen consecratie en van toen af kon men zijn jaarlijkse verplichte biecht doen
Het was ook dan dat de schoolkinderen naar de biecht gingen, klas per klas ging men naar de kerk om zenuwachtig zijn beurt af te wachten om iets te vertellen wat na een geweldig gewetensonderzoek aanvaardbaar was voor de onderpastoor en met een penitentie van drie weesgegroetjes werden we gezuiverd van alle smet.
Op vrijdag of “goede vrijdag” waren alle kruisen afgedekt met een zwarte doek, in het kerkkoor waren de muren afgedekt met zwarte doeken en om 3 uur was er de H Kruisweg waar we met alle scholen naartoe moesten, de kerk zat toen wel stampvol
De panelen met de uitbeelding van Christus’ gevangenneming en kruisiging en opstanding hingen rondom in de kerk en bij iedere statie werd er met de stoel meegedraaid zodat de eerste zinnen van de priester onverstaanbaar waren..
Bij de twaalfde statie, de dood van Christus aan het kruis, werd er door iedereen
beide armen in de lucht gestoken, hetgeen ons als kind nogal een raar gevoel gaf.
Op zaterdag was het al een feest voor de kinderen, de klokken kwamen terug uit Rome en ….die lieten eieren vallen, vóór de oorlog waren dat chocoladen eieren,
Onder de oorlog waren het gewoon enkele kippeneieren die wat beschilderd waren..
En nu Paaszondag, iedereen die het zich kon veroorloven stak in het nieuw, in alle geval de vrouwen hadden een nieuwe hoed of toch bij de modiste een andere vorm
Waarbij de oude hoed op een vorm gezet werd en wat andere plooien een ander lint
en als versiering waren het van bloemen tot een vogel, ja soms een gans vogelnest.
De tijd van de” paletot”( lange jas) was voorbij en de “complet”’( mantelpak) werd tevoorschijn gehaald. Wanneer er wat sleet op kwam werden alle naden losgemaakt en platgestreken, wanneer dan het binnenste buiten gekeerd werd had men ook een nieuwe jas.Zo ziet ge dat men toen van de nood een deugd kon maken.
Ik denk dat dit zowat het bijzonderste uit de paastijd was.
P S Het moet niet altijd over de oorlog gaan, er kan zoveel verteld worden waar de mensen van nu niets of toch niet veel meer van afweten.
Weet ge wat te doen ? schrijf eerst alles op word, dan selecteren en kopieren; op uw bericht waar uw cursor staat kikt ge op plakken en alles staat op zijn plaats.
Van Aswoensdag tot Pasen
In de periode onder de oorlog was het geen moeite om te vasten
Zelfs met het geld in de handen kon men het hoognodige niet kopen.
Ja, toen was de kerk nogal streng. ( dictatoriaal) allé nu nog.
Het begon met Aswoensdag, tussen de mis van 7- en 7.30 gaf de pastoor
een askruisje bij ons was dat een stempel, het kwam er op aan het haar goed
naar achter te kammen en de truc van het voorhooft vochtig te maken.
In de jongensschool werd geen aandacht aan geschonken, neen we kregen er
geen goede punten voor en toch hadden zij niet naar de kerk geweest waren
ook graag een afdruk van het onze, dit werd doorgegeven met een natgemaakt voorhooft tegen mekaar te drukken.
In de nonnekensschool was het wat anders, zij die geen kruisje hadden kreeg
slechte punten en werd als Goddeloze bestempeld.
Op woensdag en vrijdag mocht men geen vlees eten, neen zelfs geen reuzel
Dan was er op ons boterham alleen maar confituur, neen, niemand maakte er een probleem van, zij die slafelijke arbeid verrichtten waaronder de fabrieksarbeiders mochten wel een snee spek op hun beterham leggen maar ze hadden het niet
Een eitje mocht wel en wie had er toen op het platteland geen kippenren,
Overleven.zat er bij de mensen goed in, iedereen had ook wel een konijnenhok.
Zo gingen de veertig dagen in hun laatste week, “de goede week”.
Het begon met het vertrek van de klokken naar Rome, en bij gebrek aan klok werd de ratel gedraaid, dit had wel iets geheimzinnigs.De misviering leek ook wel iets anders
Er was geen consecratie en van toen af kon men zijn jaarlijkse verplichte biecht doen
Het was ook dan dat de schoolkinderen naar de biecht gingen, klas per klas ging men naar de kerk om zenuwachtig zijn beurt af te wachten om iets te vertellen wat na een geweldig gewetensonderzoek aanvaardbaar was voor de onderpastoor en met een penitentie van drie weesgegroetjes werden we gezuiverd van alle smet.
Op vrijdag of “goede vrijdag” waren alle kruisen afgedekt met een zwarte doek, in het kerkkoor waren de muren afgedekt met zwarte doeken en om 3 uur was er de H Kruisweg waar we met alle scholen naartoe moesten, de kerk zat toen wel stampvol
De panelen met de uitbeelding van Christus’ gevangenneming en kruisiging en opstanding hingen rondom in de kerk en bij iedere statie werd er met de stoel meegedraaid zodat de eerste zinnen van de priester onverstaanbaar waren..
Bij de twaalfde statie, de dood van Christus aan het kruis, werd er door iedereen
beide armen in de lucht gestoken, hetgeen ons als kind nogal een raar gevoel gaf.
Op zaterdag was het al een feest voor de kinderen, de klokken kwamen terug uit Rome en ….die lieten eieren vallen, vóór de oorlog waren dat chocoladen eieren,
Onder de oorlog waren het gewoon enkele kippeneieren die wat beschilderd waren..
En nu Paaszondag, iedereen die het zich kon veroorloven stak in het nieuw, in alle geval de vrouwen hadden een nieuwe hoed of toch bij de modiste een andere vorm
Waarbij de oude hoed op een vorm gezet werd en wat andere plooien een ander lint
en als versiering waren het van bloemen tot een vogel, ja soms een gans vogelnest.
De tijd van de” paletot”( lange jas) was voorbij en de “complet”’( mantelpak) werd tevoorschijn gehaald. Wanneer er wat sleet op kwam werden alle naden losgemaakt en platgestreken, wanneer dan het binnenste buiten gekeerd werd had men ook een nieuwe jas.Zo ziet ge dat men toen van de nood een deugd kon maken.
Ik denk dat dit zowat het bijzonderste uit de paastijd was.
P S Het moet niet altijd over de oorlog gaan, er kan zoveel verteld worden waar de mensen van nu niets of toch niet veel meer van afweten.
Laatst gewijzigd door jeronimo op 08 mar 2009, 23:53, 1 keer totaal gewijzigd.
niet wat ge zegt telt maar hoe ge het zegt.
-
amadee
Goeiedag,
Ik ben voor de zoveelste keer opnieuw iets te schrijven, ik tip er enorm dikwijls naast, opnieuw en opnieuw, en telkens, door op de verkeerde moment op de verkeerde knop te duwen heb ik alles uigeveegd. Ik geef het voor vandaag op. Ik vrees dat ik er te oud voor begin te worden. Helaas.
Ik ga toch eerst proberen een foto hier op te zetten. Mijn vader nam
de foto in 1935 . Foto uit Merksem, weinig bekend, wat het is en waar gelegen, ik ben wel benieuwd of SDW het herkent. Het heeft een belangrijke rol gespeeld ook voor mijn moeder.
Ik ben voor de zoveelste keer opnieuw iets te schrijven, ik tip er enorm dikwijls naast, opnieuw en opnieuw, en telkens, door op de verkeerde moment op de verkeerde knop te duwen heb ik alles uigeveegd. Ik geef het voor vandaag op. Ik vrees dat ik er te oud voor begin te worden. Helaas.
Ik ga toch eerst proberen een foto hier op te zetten. Mijn vader nam
de foto in 1935 . Foto uit Merksem, weinig bekend, wat het is en waar gelegen, ik ben wel benieuwd of SDW het herkent. Het heeft een belangrijke rol gespeeld ook voor mijn moeder.
-
SDW - Lid geworden op: 24 dec 2004, 11:42
- Locatie: ANTWERPEN- BELGIE
AMADEE er staat mij nog iets vaag in mijn geheugen van de houte groene huiskens aan de yskelder, maar ik heb de indruk dat zij in de jaren 40/45 niet meer zo bestonden.
JERONIMO, bij DE BROEDERS van LIEFDE betekende geen kruisje of geen aantekening in uw dagelijks misboekje slechte punten hoor !!!
JERONIMO, bij DE BROEDERS van LIEFDE betekende geen kruisje of geen aantekening in uw dagelijks misboekje slechte punten hoor !!!
Wens de LUCHTVAART te bevorderen
om de VREDE en VRIENDSCHAP te ontwikkelen tussen de ganse MENSHEID
zonder onderscheid van RAS,NATIONALITEIT of RELIGIE
om de VREDE en VRIENDSCHAP te ontwikkelen tussen de ganse MENSHEID
zonder onderscheid van RAS,NATIONALITEIT of RELIGIE
-
amadee
Goeiedag,
Tot mijn grote verlegenheid zie ik dat ik die foto hierboven uiteindelijk 3 keer is verschenen. Zou ik nu echt beginnen te flippen? Sorry mensen.
Ik beginnen van niets meer zeker te zijn, maar ik denk dat die foto het oude stationnetje was van den boerentram op den IJskelder. Vandaar vertrok men langs de Bredabaan, heelemaal tot aan de Nederlands grens; ik elk dorp dat men passeerde vindt men nu nog wel een café met de benaming "tramstatie".
De ouders van mijn moeder waren Nederlanders (uit Limburg en uit Noord-Brabant; pas op: zeg niet "Hollander" tegen iemand uit het Zuiden van Nederland). Zodoende was mijn moeder Nederlandse van geboorte. Tijdens de oorlog 14-18 kon zij vanuit België, dat door de duitsers was bezet vrij de grens over naar Nederland dat niet in oorlog was. Ze bracht het grootste deel van die tijd in Zundert door. Ze was toen 18 tot 20 jaar en had er een fantastische tijd; meer een honderd beschreven postkaarten hield ze er aan over en ik heb ze nog,....heerlijk om ze te lezen.
Maar goed, ik was begonnen met de spannende belevenissen van september 1944 in Merksem, maar ik berg dat liever op voor later. Ik pik aan bij Jeronimus, met dingen over de school en de kerk, en dat zit ik toch weer terug in de oorlog of nog van voor die tijd.
Ik sluit dit eventjes af, dan loop ik minder de kans dat ik weer iets verkeerd ga doen.
Tot seffes.
Tot mijn grote verlegenheid zie ik dat ik die foto hierboven uiteindelijk 3 keer is verschenen. Zou ik nu echt beginnen te flippen? Sorry mensen.
Ik beginnen van niets meer zeker te zijn, maar ik denk dat die foto het oude stationnetje was van den boerentram op den IJskelder. Vandaar vertrok men langs de Bredabaan, heelemaal tot aan de Nederlands grens; ik elk dorp dat men passeerde vindt men nu nog wel een café met de benaming "tramstatie".
De ouders van mijn moeder waren Nederlanders (uit Limburg en uit Noord-Brabant; pas op: zeg niet "Hollander" tegen iemand uit het Zuiden van Nederland). Zodoende was mijn moeder Nederlandse van geboorte. Tijdens de oorlog 14-18 kon zij vanuit België, dat door de duitsers was bezet vrij de grens over naar Nederland dat niet in oorlog was. Ze bracht het grootste deel van die tijd in Zundert door. Ze was toen 18 tot 20 jaar en had er een fantastische tijd; meer een honderd beschreven postkaarten hield ze er aan over en ik heb ze nog,....heerlijk om ze te lezen.
Maar goed, ik was begonnen met de spannende belevenissen van september 1944 in Merksem, maar ik berg dat liever op voor later. Ik pik aan bij Jeronimus, met dingen over de school en de kerk, en dat zit ik toch weer terug in de oorlog of nog van voor die tijd.
Ik sluit dit eventjes af, dan loop ik minder de kans dat ik weer iets verkeerd ga doen.
Tot seffes.