OP satijnen vleugels...3
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Neen geen wesp hierboven, een doodgewone zweefvlieg.
Het zwarte Lieveheersbeestje is wel bijzonder, het is namelijk een heidelieveheersbeestje, inlands en geen alledaagse verschijning
gewoon even geluk gehad !
Robbe
Het zwarte Lieveheersbeestje is wel bijzonder, het is namelijk een heidelieveheersbeestje, inlands en geen alledaagse verschijning
gewoon even geluk gehad !
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Ieder jaar krijg ik bezoek van een verloren gevlogen postduif. Ze krijgt voedsel en drinken en als ze plots vertrekt, hoop ik dat ze haar bestemming vindt !
Al enkele jaren leeft er een schildpad in mijn tuinvijvertje, vanwaar ze kwam weet ik niet. Maar ze overwintert en als het zonnetje schijnt durft ze al eens te van de zon te genieten op een steen. Nader ik, duikt ze onder. Het leven van een eenzame schildpad.
Erg lange sprieten heeft dit beestje, de naam blijf ik nog even schuldig.
Dit kleine spinnetje leek wel van goud !
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Ik blijf de beestjes tellen in mijn tuin!
Het schrijverke
O krinklende winklende waterding
met ’t zwarte kabotseken aan,
wat zien ik toch geren uw kopke flink
al schrijven op ’t waterke gaan!
Gij leeft en gij roert en gij loopt zo snel,
al zie ’k u noch arrem noch been;
gij wendt en gij weet uwen weg zo wel,
al zie ’k u geen ooge, geen één.
Wat waart, of wat zijt, of wat zult gij zijn?
Verklaar het en zeg het mij, toe!
Wat zijt gij toch, blinkende knopke fijn,
dat nimmer van schrijven zijt moe?
Gij loopt over ’t spegelend water klaar,
en ’t water niet meer en verroert
dan of het een gladdige windtje waar,
dat stille over ’t waterke voert.
o Schrijverkes, schrijverkes, zegt mij dan, -
met twintigen zijt gij en meer,
en is er geen een die ’t mij zeggen kan: -
Wat schrijft en wat schrijft gij zo zeer?
Gij schrijft, en ’t en staat in het water niet,
gij schrijft, en ’t is uit en ’t is weg;
geen christen en weet er wat dat bediedt:
och, schrijverke, zeg het mij, zeg!
Zijn ’t visselkes daar ge van schrijven moet?
Zijn ’t kruidekes daar ge van schrijft?
Zijn ’t keikes of bladtjes of blomkes zoet,
of ’t water, waarop dat ge drijft?
Zijn ’t vogelkes, kwietlende klachtgepiep,
of is ’et het blauwe gewelf,
dat onder en boven u blinkt, zoo diep,
of is het u, schrijverken zelf?
En 't krinklende winklende waterding,
met ’t zwarte kapoteken aan,
het stelde en het rechtte zijne oorkes flink,
en ’t bleef daar een stondeke staan:
“Wij schrijven,” zoo sprak het, “al krinklen af
het gene onze Meester, weleer,
ons makend en leerend, te schrijven gaf,
één lesse, niet min nochte meer;
wij schrijven, en kunt gij die lesse toch
niet lezen, en zijt gij zo bot?
Wij schrijven, herschrijven en schrijven nog,
den heiligen Name van God!”
G.G.
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
