Gewoon, gedichten - 4

[sunset]

*Joy*
Dank je voor je bezoekje weer en je heel lieve warme woordjes.
Momenteel lig ik sedert 30 januari plat met een (besmettelijke) bacteriële infectie waarvan ik hoop midden volgende week genezen te zijn middels een zware antibioticakuur.
Nog een heel rustige zondag en warme omarmende genegen groet, sunset

[sunset]

kolkend bloed zal nimmer zwijgen

laat ons in vonkenregen smelten
brandend in elkaar verzinken
als afscheid uit de verte wenken
voor dat wij in elkaar verdrinken

in jouw bron wil ‘k mij uitstorten
nectar uit jouw borsten zuigen
tot het fonkelen van jouw ogen
lijven in extase buigen

laat in hittegloed ons drijven
in nog ongekende levenstijden
enkel liefde ons nog blijven
en vergeten ’t gisteren, heden

kolkend bloed nimmer zal zwijgen
**********
sunset 05-02-2017
**********

[sunset]

jij wilt geen lente, ik slechts deze

nog is niets tussen ons, vannacht
als ik mij panterachtig rol over jouw lijf
en zoete wijn jou parelend beschrijft
tot jij mij zilverachtig in het licht verschijnt

waakt nog mijn smart en ik kijk toe
hoe jij mijn zaad zorgzaam verzamelt
ik deze tijd toch nimmer kan weerstaan

en ‘k houd ’t lucide wezen dat jij bent
in beide armen, laat mijn gedachten gaan
jij wilt geen lente en ik slechts deze
**********
sunset 06-02-2017
**********

[sunset]

daar is een lachen dat ik droom
over jou met je droeve ogen

mijn geest is ziel
en jouw tranen zijn de mijne

daar aan de overkant
van een stil water
een eeuwige oceaan

niet ver van de bosrand
omarmen wij ons verlangen
in hetzelfde moment
dat onze lijven
elkaar teder beminnen
**********
sunset 07-02-2017
**********




vandaag en telkens weer opnieuw

zo weinig dat er werkelijk gebeurt
uitgezonderd de oorlogen
die plots gruwelijk worden

het menselijke verstopt
in kelders van haat
en pas als wraak
niets meer te eten heeft
zijn alle velden afgeoogst

omarmen graven de doden
in het hiernamaals van de oude hemel
de verrotte geur van lijken
die treurt met de bloemen
van hen die waren

en de nog overgeblevenen
tekenen beelden van het vergeten
hun hoop smeekt eens te meer om vrede

nog zingen kinderen dezelfde liederen
gezangen uit het verleden
in het voorbije van eeuwige tijd

vandaag en telkens weer opnieuw
**********
sunset 08-02-2017
**********

[*Joy*]

.
Beste Ingo,

Heel graag komen bijlezen....
Ik hoop dat jij je ondertussen al een stukje beter voelt?

Rustige nacht !!!

*Joy*

[sunset]

*Joy*
Gisteren de eerste keer sedert begin van deze maand naar buiten gegaan. 't Gaat / wordt dus langzaam weer beter.
Dank je voor je lezen en fijn reageren en nog een heel rustige donderdagnamiddag.
Lieve genegen groet, sunset

[sunset]

ver, en soms heel dichtbij

uit deze winter vloeit regen
ook al valt er ergens wat sneeuw
houden wij de wolken in ’t vizier

meeuwen tuimelen door de lucht
zwarte blijven onzichtbaar
en op velden ligt een dun laagje
bevroren vermoeidheid

in de verte schijnen lichtjes
sommige knipogen achter gordijnen
- natuurlijk leeft het daarachter
en ook waar sterren blinken

over het water, het vlakke land
waarin ik sta en gedachten
drijven laat als eenzame schepen
ver, en soms heel dichtbij
**********
sunset 09-02-2017
**********

[sunset]

voor alle moeders van deze aarde

verheven is zij, kijkt bezorgd
vanuit de grove houtsnede
uit een duister middeleeuwen
- een reeds lang vergeten kunstenaar
maakte dit in zijn werkplaats

naar links kijkt zij
met haar onvergetelijke liefdevolle ogen
bijna boers en te dicht bij elkaar
ziet zij de kruisiging, het ten grave dragen
alsof het net gebeurt

onder haar blik
verzinkt het lichaam van haar kindeke
- doodgewicht bij de kruisafname
als een soort slachtgewicht -
in zich ineen

verheven is zij, zo groot zijn haar zorgen
dat zij zich uit het houtsnijwerk
met geweld naar buiten dringt
**********
sunset 10-02-2017
**********

[sunset]

[smal is de grens
tussen mijn taal en mijn huid]

de wateroevers van mijn aarde
bestaan weer uit water
vanaf het diepste van mijn hart
tot mijn duimenafdruk

van pek tot zwavel is het
van klein tot groot
**********
sunset 11-02-2017
**********

[sunset]

verlang weer intens naar lente

in onderhout van een loofwoud
verzamelen eekhoorns reeds lang
gedroogde bessen en noten
vanaf bemoste grond

zij bewaren de tijd
in holtes van eiken en beuken
slaan het kwetteren van vogels op
en ook de zich in water spiegelende lucht
de ochtenddauw die in de vroegte valt
als schemerige herinnering
aan het voortschrijden der seizoenen

wanneer stormende winden
dunne wintertwijgen breken
sta ik in de herfst van mijn hoop
verlang weer intens naar lente
**********
sunset 12-02-2017
**********



diep zwart in helder wit

zacht stil valt dag
in verse sneeuw
kale twijgen dromen liefde

treurig droef
edoch heel breekbaar teer
stijgt vederlicht een vogel op
neemt het verlangen mee

diep zwart in helder wit geschreven
**********
sunset 13-02-2017
**********

[sunset]

jij bent mijn Valentijn

gezocht de poëzie: in onze kamer
over zin van lichaam leunen
om in-zicht te proberen

geen angst te kennen

het vallen zelf wanneer de schemer roept
en ook jouw lijf nu op mijn tong
als jij mij afstoot dan weer aantrekt

in een eeuwig terugkerend ritme
troost ons dit fluisterhuis het meest
als donderslag bij heldere hemel

ontspruit ons leven uit de kleine dood
**********
sunset 14-02-2017
**********




dit verlangen naar hemel

verdrijf het schuim van klippen
uit mijn droeve ogen
- afgronden hebben hun sporen getrokken
nu de hoeven van paarden verwond zijn

vreemde ruiters mijden het water
- waar riet mijn vochtig gemoed zoomt
tuimelt verbleekte gebeente
in een zwijgende golvende zee

mijn liefde geurt naar wierook
wordt het dauw van jouw wangen
- vergeten gezichten zwemmen door de wolken
verlangen heel simpel de hemel
**********
sunset 15-02-2017
**********

[*Joy*]

Beste Ingo,

Heel mooi ....
Ik neem aan dat je ondertussen genezen bent?
Van hieruit alvast een "Zonnig groetje"
Heerlijk weertje.

Lieve groet,

*Joy*

[sunset]

*Joy*
Nog niet 100% maar het gaat wel steeds meer de goede kant uit. En het zich naar de lente kerend weer draagt daartoe ook een steentje bij.
Dank je wel voor je lezen en fijn reageren en geniet van een heel vredevolle donderdag.
Warme omarmende genegen groet, sunset

[sunset]

de mens

duizenden sterren zijn wij
miljoenen stipjes in eindeloze nacht
stil warme stralen over bergtoppen
op dagen bij zonsopgang
slingerend in ons ontwaken
een deel van de paden

op oude muren verhalen
van liefde, leven en bloed
die ons altijd nog schrijven
zoals wij zijn in het heden
hier en in het nu

als bomen, bladeren en kleuren
blijven wij komen en gaan
bouwstenen van eeuwen
waarin wij fier schreiden
niet wetend wie wij waren
noch waar ooit vandaan

als boten op water
in een altijd verleren
toch het steeds weer geloven
in een beter bestaan
is niets wat het was
en nog minder hoe ’t hoort

zijn wij verraden, verloren
verkocht en geknecht
reeds lang over datum
**********
sunset 16-02-2017
**********

[sunset]

ik wacht

in wintertijd geloof ik vogels niet
zij fluisteren groene leugens
geen wandelaar noch iemand anders
klopt er op mijn deur

het brood versteent op tafel
ik kijk en kauw de kruimels, haastig
met gesloten mond

en toch, de zwaluw heeft gelijk
wanneer de avond komt en
regen niet mijn ogen vult
- hij maakt ze leeg -

ik verder wacht op slaap
en op een heel zacht tikken
op mijn vensterruiten
**********
sunset 19-02-2017
**********


nog ben ik overmeesterd

nog ben ik overmeesterd door de winter
pas als de laatste zwijgetijd voorbij
verandert alles weer in lenteleven

de vorst in nacht, net als verstarde zeeën
de bomen die zich wroeten naar de hemel
het wild in de versneeuwde wouden
waar omheen het duister zich hard legt
en wat uit ’t oosten snel komt aangewaaid
is als een veel te felle diepe koude
als storm-gedreven schotsend ijs
dat in dit winterlandschap blijft

sneeuwklokjes wil ik zien en horen
en in het zuiden d’ oorsprong van
een binnen- buitenwinter , twee gezichten
als ik als grasnatuur verzomerd blijf
mijn wezen hangend in haar schijn
jij mij nabij komt als ik jou
en niet alleen slechts liefde-warmte
verdrijft dan hier de kille kou
**********
sunset 21-02-2017
**********


hemelsblauwe bloemen

ik kleef voor jou hemelsblauwe bloemen
in bladlichtonweer met rode varens
bevries fragmenten tussen letters
adem het groen van struiken

de bladerloze berken als verzameling hoop
een vergeet mij niet van een pover kijken
in het klanklicht van eenvoudige blikken
- kleed me, neen, versteek me liever
in jouw zuivere balladen

en laat me dromen, wandelen
in wouden hemelsblauwe bloemen
**********
sunset 22-02-2017
**********


westerstorm

[storm wil niet gedacht worden
als een gekooid dier]

vrij als de wind
blaast hij wolkentorens hoog
rimpelt het gladde wateroppervlak
scheurt kerven in de zee

diep ademt hij het woud
briest lucht uit zwaar als lood
laat twijgen sneuvelen

in grijze schemer
zwijgen boten
weldra krast raaf
zon en stilte dichterbij
**********
sunset 23-02-2017
**********