Gewoon, gedichten - 4

[sunset]

*Joy*
ook voor jou heel fijne mei-groeten en laten we samen hopen dat het gauw echt lenteweer (zoals gisteren bv.) wordt.
Nog een heel fijne maandag en dank je wel voor je lezen en reageren,
sunset

[sunset]

in en met onze eigen woorden

misschien wanneer
jouw hoeken, kanten
zich heel diep in mij
ingeslepen hebben

misschien zelfs pas
nadat jij mij
dient achter te laten
ik enkel nog smart voel

dan, als er niets te verliezen
niets meer te winnen valt
is het ons misschien mogelijk
liefdesgedichten te schrijven

in en met onze eigen woorden
**********
sunset 01-05-2017
**********

[sunset]

het omarmen van doden

wij bewegen ons
beladen met slaap
droom-opwaarts
als sleepboten
op een stroom

onder elke ochtend
schuift zich de volgende
om de voorbije zware
de komende lichter
te dragen

’s nachts zonder hoop
bleek aan de oever
van zeeën staan;
golven likken benen
zoals loslopende honden

gepaarde bliksems
bijten in heuvels
zeldzame omarming
van doden als hitte
zachte regen wordt
**********
sunset 02-05-2017
**********

[sunset]

jij, telkens weer jij

jij danst op toppen van je tenen
en ’t pakje bedekt droefheid
hoog geheven armen
smeken de zon
- niet die, die jou verwarmt
een andere, kleine
eentje die in kinderogen slaapt

en verder dans jij in ‘t water
op glibberige bodem
en je open ogen
smeken de vissen
- niet die uit aquariums
andere, die je hersens kietelen
je uit liefde het hoofd drogen

en je danst in de lucht
jouw onverzadigbaar hart
vraagt om adem
- niet om die,
die in je borst slaapt
maar wel een andere
eentje door sterren geblazen
wanneer jaargetijden wisselen
**********
sunset 03-05-2017
**********

[sunset]

mijn ogen stromen over

internetverbindingen zijn overbelast
etalages nestelen zich in dieptes van dagen
alles versteent, de vragen en antwoorden

verlammen kelen en met blikken in spiegels
controleer ik mijn acceptatie van dit zijn
- licht dat zich uit vensters giet, behoort altijd

enkel aan zichzelf; kussens geuren niet meer
en de herinnering aan de zon is verbleekt
de inhoud van gedichten verwacht

wederopstanding en verzen terugkeer van liefde
- lege paden leiden naar kale tuinen
en wat ik ook over dit leven meen te weten
laat mijn ogen overstromen
**********
sunset 04-05-2017
**********

[sunset]

ik adem krachtig, puur

in de hemel groeien rode bloemen
schaduwen in tuinen, licht dringt van overal op
al blijft de zon onzichtbaar verstrooit dauw
zich in het gras op grote witte stenen
waarop je zitten mag net als op banken
[alleen wat nederiger en nog onbeduidend]

zelf ben ik uiterst licht, beroer slechts vaag
de grond waarop ik ga; daar wijken rode bloemen
haastig opzij – voor mij, zo lijkt het
en ook de lucht geurt, koel, verzengend
ik zie wat nieuwe wezens komen
onzichtbaar op mijn pad gelegd

sommigen die wervelen om en om, verdwijnen
om nooit weer te keren – hier is geen seks
geen handen die zacht strelen; kleuren verdampen
en alle stemmen lijken eender en ik ben haan
en soms ook ree met kogels in mijn lijf
adem ik krachtig mooi en puur
**********
sunset 05-05-2017
**********

[*Joy*]

.
Ontroerd, gevoelig ...zo voel "ik" het aan.
Hopelijk wordt dit weekend iets met "Zon én veel Licht"
Graag komen bijlezen Ingo.

Lieve groet,

*Joy*

[sunset]

*Joy*
Dank je wel voor je lezen en je heel mooi reageren en geniet verder van een
mooie zonnige zaterdag.
Alvast een heel vredig weekend en warme genegen groet, sunset

PS: Morgen probeert mijn dansgroep op het NK show- en gardedansen toch enkele ereplaatsen en / of titels te behalen.

[sunset]

zo-even nog een heldere straal

eigenaardig blijft het wel
hoe rusteloos wij onderweg zijn
licht te ontdekken, het de ruimte geven
ook daar waar het zich niet zeker voelt;
in brandewijn noch in zoutzuur
niet versneden of verscheurd
en zelfs in de dood toont medusa
geen enkel spoor licht

misschien is het waar
dat het zuidelijke meer licht
omdat het onophoudelijk
de stralen van de zon inzuigt
datzelfde licht dat salamandereieren
johanneskevers en turf
in nachten fel laat oplichten

[hoe zou het er zonder licht uitzien
misschien als lege vaten
die bij en naar elkaar dringen
maar zich toch nooit kunnen omvatten;
waar komt het licht vandaan
dat zich wel op ons
maar al te dikwijls niet in ons legt]

stom geef ik mij over, wacht
aam de rand van dit leven
en buiten mijn blikveld
fonkelen scherven van gestorven sterren
in de absolute leegte van het al
waar zo-even nog,
afgetekend tegen de donkere hemel,
een heldere straal licht viel
**********
sunset 06-05-2017
**********

[sunset]

Ik was, moest er even tussenuit; vandaar mijn zwijgen. Maar nu ben ik weer volledig terug *glimlacht*



opvreten doe ik jou
met huid en haar
beteugel zweetdruppels
slurp hen op uit je navel
drink nectar met jou
sterf langzaam aan lust
en val, gelukzalig,
in een absoluut niets

zolang onze zanduren lopen
**********
sunset 16-05-2017
**********

[sunset]

ik ontgrens me

[het woord ‘vang’
vorm ik om
tot ‘vis’]

drie keer zwem ik
uit mijn vrijheid
terug in jouw hand

in een aura
schemerend nat
bevestigend, dankbaar

water tot mijn hals
diep en doorschijnend
binnen en buiten

daar, in dat uitgezette
in dat toegestane vrije
zal ik ontgrenzen
**********
sunset 17-05-2017
**********

[sunset]

samen één

huid aftrekken
blootstellen aan
diepe snikken

naakte spieren
losse knoken
samen één

liefdessmart
breekt open
innige dromen

laat leven
vrij stromen
**********
sunset 18-05-2017
**********

[*Joy*]

.
Dag Ingo,

Schitterend !!
Leven en laten leven...
Ik hoop dat jouw dansgroep een prijs mocht winnen?

Lieve en zonnige groetjes.
Fijn weekend.

*Joy*

[sunset]

*Joy*
Goedemorgen en dank je voor je lezen en je heel fijn reageren.
En ja hoor, ik was en ben super trots op mijn dames: Op het NK behaalden zij drie titels en zes tweede plaatsen naast nog enkele ereplaatsen; op het EK werden door hen twee titels gedanst en drie tweede plaatsen naast nog enkele ereplaatsen. Dus ...
Warme genegen groet en heel fijne zaterdag, sunset (ingo)

[sunset]

het woord brengt mij terug

na de zachte woordendans
van mijn gedichten
lang voordat ik mij overgeef
aan een eeuwige slaap
drink ik mijn glas leeg
opdat wijn het altaar eert
van mijn hoofd

ik, de niets wetende
weet niet wie mij dood
en waarom ik altijd nog
dagdagelijks vermoord word

want ik ben slechts alfabet van liefde:
mijn hart, mijn pen, mijn lippen
laten mij eeuwig leven
en net als het licht
brengt het woord mij altijd terug
**********
sunset 20-05-2017
**********