Gewoon, gedichten - 4

[sunset]

uitgewassen ogen

nu wassen wij onze ogen
proeven zout op onze tong
de geur een vermoeden
van je lelieblanke huid

wij pellen langzaam het jaar
dragen pitten naar tuinen
in dit beeld leeft ook jouw kleur
op de rand van een bloem

huid, zout en taal
ruggelings tegen het stof geveegd
waar jij haar leest
in rimpels van mijn vel

tongen en huid
door uitgewassen ogen
**********
sunset 21-05-2017
**********

[sunset]

uitgewassen ogen

nu wassen wij onze ogen
proeven zout op onze tong
de geur een vermoeden
van je lelieblanke huid

wij pellen langzaam het jaar
dragen pitten naar tuinen
in dit beeld leeft ook jouw kleur
op de rand van een bloem

huid, zout en taal
ruggelings tegen het stof geveegd
waar jij haar leest
in rimpels van mijn vel

tongen en huid
door uitgewassen ogen
**********
sunset 21-05-2017
**********


nooit val ik op

sporen wisselen niet
alleen de dag is een andere
nergens een verwonding
aan ‘t wolkeloze firmament

enkel slechts ik
versiert door littekens
van wrede tongen
val niet, val nooit op

maar ook nergens onder
**********
sunset 22-05-2017
**********



en ik ben deel

de vrouw laat bloemen vallen
en mij alleen achter
met mijn borstholte nooit vrij
- borrelende blaasjes waterstof
in wisselende temperaturen -
draagt zij haar inkopen naar huis
decoreert melkschuim met cacao

sjablonen van mijn longen
open haar venstervleugels
en de lucht van spa bruis
druppelt op haar parket
- zij heeft een heel propere woning
en ik ben deel van haar melkschuim
haar inkoopbriefjes in voormiddagen
waar vers gestreken was
op haar vloer verdampt

en ik vervluchtig in haar zijn
**********
sunset 23-05-2017
**********

[sunset]

nu het licht duistert
komt zacht de nacht
blaast slaap mij in het lijf

mijn lief ligt naast mij
geniet haar rust
wij zijn intiem dicht bij elkaar

lichaam aan lichaam
rijgt droom na droom
landschappen warmte
**********
sunset 24-05-2017
**********

[*Joy*]

.
Hallo Ingo,

Dan toch heel mooie resultaten behaald met jouw dames.
Een dikke proficiat.

Heel graag komen bijlezen....
Een schitterend weekend kondigt zich aan....wil zeggen *offline*

Daarom ..
Genieten...ga ik ook doen.

*Joy*

[sunset]

*Joy*

Ja, ik ben dan ook heel trots op hen.

Dank je wel voor het komen lezen en reageren en geniet verder van een stralende zaterdag.
Warme omarmende genegenheid, sunset (ingo)

[sunset]

en omarm jou

alles enkel slechts beelden
‘s nachts in nevel over de velden
en natuurlijk altijd weer wij

elkeen houdt zijn eigen hand vast
al worden in het duister bruggen gebouwd
blijven wij, steeds slechts een handbreedte
boven het werkelijke

later zie ik, net voor het inslapen
jou in mijn droom:
vrouw met dat liefelijk gelaat
en gloed-vangend haar

(in het water het zwart
van afstanden die scheiden)
ik strek mijn handen uit
naar het helder blanke

en omarm jou
**********
sunset 25-05-2017
**********



alles begon
toen in nachten
deuren groeiden
onweders
groene vogels baarden

toen kleurden woorden blauw
leerde ik liefde te omarmen
**********
sunset 26-05-2017
**********



over de alledaagsheid der dingen

jouw hoofd rust op mijn schouders
wanneer ik je direct geloof in mijn bed:
hoe warm jij bent
en hoe teder zacht

en daarna ga ik met jou wandelen
doorheen alle straten
mensen draaien zich naar je om
zeggen hoe mooi je bent

heel stil rust je hoofd op mijn schouder
en jouw ogen glanzen vol liefde
alsof zij nog steeds weten
hoe buigzaam lenig onze lendenen zijn

zelfs de slagersvrouw bewondert je schoonheid
en ik zie hoe jaloers zij kijkt
wanneer zij de worst snijdt;
ja zeg ik, het mag wat meer zijn
want dat eet zij het liefst
**********
sunset 27-05-2017
**********

[sunset]

zomerse lente

meeuwen scheren op hoofdhoogte
over steigers die een eind in de zee lopen
op hun hout is water geboren
zand mengt zich met druppels

hotelkamers met blik op de zee
luieren tijd achterna
alle lantarens zijn uit het net gevallen
betichten het land van verloren dagen

adem stokt op gevels van het dorp
naast gekasseide straten bomen gelijk hoog
vogels vertrouwen hen maar zelden

alle banken op de pier zijn leeg
zij hebben blauw en de hitte
voor hun zwijgen gekozen
**********
sunset 28-05-2017
**********




de engel wandelt in mijn schaduw

en weer wandelt vermoeid de engel
langs oevers van een smalle beek
in ’t dichte lover het wild gefladder
van jonge merels en van bladeren

en in de avond valt er regen
raast immer nog het druk verkeer
stil rust ’t verlaten en verweesde speeltuig
in donkere geur van ’t laatst gemaaide

in fluisterwind kan ik de sterren horen
de margerieten volgen mij met kinderblik
wanneer opnieuw in het vergeten bos
de engel wandelt in mijn schaduw
**********
sunset 29-05-2017
**********



onweer

de regen valt, de wereld wordt plots kleiner
zo nu en dan licht reeds de hemel op
weldra verduistert snel de avond
hoor ik rondom mij enkel nog gedonder

ik kijk naar ’t zwiepen van de bomen
het buiten lijkt mij droevig aan te zien
haar tranen ranselen tegen ruiten

als is ’t de dag van ’t laatste oordeel
wil ik de angst voor nu toch buitensluiten
niets is meer onder en niets boven
en ‘k doe de laatste deur snel toe
**********
sunset 30-05-2017
**********

[sunset]

in stil gebed

vouw ik mijn handen, keer hen om
en zie hoe zich mijn wereld draait
elk motief zich weer herhaalt
dezelfde koe tot tweemaal toe
stil op de groene weide staat

kleuren tussen goed en kwaad
beginnen aan de rand van dag
rusten tussen vingertoppen
in een dessin, ernstig gemeend
waar als ontbijt de warme zon
laatste onweerstranen zweet

vouw ik mijn handen, keer hen om
en zie hoe zich de wereld draait
elk motief zich weer herhaalt
dezelfde koe tot tweemaal toe
stil op de groene weide staat
**********
sunset 01-06-2017
**********



soms duizelt ’t mij nog steeds

nadat ‘k je heb ontmoet is dit het eerste:
dat ik mezelf als showobject bekijk
en na de aangedikte schrik
van wat ik in de spiegel zie
komt daarna snel het juichende gevoel
geluk nog voor een onvermijdelijke val

en bij een volgend dichterbij
vind ik de juiste houding met veel moeite
meet ik jou af aan een elkeen die jij niet bent;
het dansen slaat mij met geweld te neer
ik kan mij amper uiten
en zelfs de woorden doen mij zeer

s avonds zoek ik resten van wat blijft
probeer opnieuw om elke hint te plaatsen
herinneringen in onafgewerkte patch
kan ik uiteindelijk bemerken:
de kleuren uitgewerkt tot één
laten mij hetzelfde beeld steeds zien

dat mij uiteindelijk doet duizelen
**********
sunset 02-06-2017
**********

[sunset]

schreeuwend luid

grif stem ik hemel toe
wanneer ik mij in haar begeef
zij weet waarvan ik spreek
als ‘k in haar engte schreeuw
zelfs niet meer weet
of ik mezelf begrijp

laat in haar alles los
geef mij volledig bloot
alleen al voor ’t gevoel
uiteindelijk thuis te komen
is het hetgeen verbind
enkel wat telt

als onverhoopt geschenk
houd ik haar in mijn handen
zacht warm ligt huid tegen huid
laat mij verstijven
en benen om mij heen geslagen
verstar ik en,

kom schreeuwend luid
**********
sunset 03-06-2017
**********



in deze ruimte
die naadloos in mij overgaat
is het gemakkelijk licht uit te doen
wanneer ik slechts een klok
in het achteruitlopen volg
daar plots dan alles zie

mijn sporen werpen schaduw
verliezen zich in ruimte
en ik vind de weg
naden los te tornen
met de klok steeds verder weg
te wandelen in dat gat
dat mij omzoomt

daar waar een schaduw sporen werpt
**********
sunset 04-06-2017
**********

[sunset]

nu wil ik leven en lieven

in zoemende vijvers ademen de schrijvertjes
- die nooit slapen liggen op de bodem -
krinkelend dwaalt jong en oud vooruit
zwarte tonen de grens tussen blad en blad
waar ik met open mond toekijk:
daar zie ik jou, een vluchtende ree
en iets nieuws schuift zich de wereld in

dat hier ooit iemand alleen geweest is
met een aarden mond zijn tehuis had
zijn hart vol van gevleugelde woorden
om zich heen smeet, door dauw bezwaard
tot ’s zomers het hert, ogen gesloten
in zijn wapen sprong en kinderen
zich onder bomen zoenden

takken waaien over ons en het lover sluit ons in
nu het Pinksteren is, struikel ik midden in de lucht
sta op en schrijf: ik zie jou, ondanks dat ik oud ben
zoals ik ook ver verwijderde vleugelslagen hoor
en eender waar, wanneer, ik ben blij dat het zo is

nu het nog kan, wenk ik je toe, over veld en zee
die zich uit mijn blikveld verwijderen
in deze aan aardbeien rijke tijd
een prikkelend gevoel achter mijn oogleden
laat mij niet los: dit heilloze, deze plaag

ik zie je in deze wereld
dus roep mij asjeblieft terug
**********
sunset 05-06-2017
**********

[sunset]

Rome

mijn vingers die ik leg, vallen in de stad
net als de massa, als duizend zomers
bevend in de haren, levensgroot

ik steel het beeld uit televisieschermen
die overal op pleinen hangen
op de parkeerplaats geeft een faun
mij een hand, laat mij beduusd achter

geesten uit het verleden huppelen vrolijk
voor mij uit, nooit alleen en van tijd tot tijd
verloren in musea en kerken

kruipen salamanders in mijn oor
verliest het hoofd zich in vergeten verhalen
waar kunst en cultuur gestreeld en afgestoft
van hand tot hand gaan

in een al eeuwen dagelijks gebeuren
**********
sunset 06-06-2017
**********

[sunset]

ik voel het vlinderen

sinds kort loop ik lantaarnpalen achterna
word gevolgd door inkooptassen en een wilde hond
met schuim op de lippen (door mij erop geblazen)
hang ik lege glazen aan elke mond

een zandkorrel vertelt mij over de woestijn
waarin wij ons thuis voelen (zeg jij)
tussen avonturiers en vagebonden

en waar ik mij in mijn innerlijk zoek
vind ik één, misschien wel twee danspasjes
die jij en ik nog niet kennen
en leeft hoogspanning in onze lijven

ik voel het vlinderen tussen de lenden
jaag gieren als kraaien naar het licht
en wil dit bed nooit werkelijk verlaten

waar ik mij voor altijd in jou verstop
**********
sunset 07-06-2017
**********

[*Joy*]

Ingo,

Heel graag komen bijlezen ..
Mooi en gevoelig op papier gezet..
En, ik omarm jou én wens je nog rustige dagen toe..
De storm is nog niet gaan liggen.
Ik vertrek morgen voor enkele dagen.
Dus daarom nog een "groetje" voor ik ...

Liefs,

*Joy*

[sunset]

*Joy*
Dank je wel voor je bezoekje en je warm reageren.
Mag ik je alvast veel plezier toewensen met wat je ook gaat doen en voor later een veilige thuiskomst weer/
Warme genegen groet en nog een vredige donderdag,
sunset (ingo)

[sunset]

onze hand streelt blaadjes

onder ’t daglicht ligt iets verschraald
in de netels een restant turquoise
geplet door springgrage kindervoeten
in de ochtend: twee gemiste gesprekken
en wij die in een wagen rijden
met gapende wonden en gesloten ogen

ik treur droefheid in borstholtes
wil je aanraken, je verwennen
in de ochtend en avond nooit goodbye zeggen
- de koeien in de wei dragen melk
op hun rug liggen verkeerd getransplanteerde vleugels
voor onze deur bevallen wolken

toch zijn wij alles wat wij vergeten
liggen onze monden in kelken van bloemen
waaruit schitterende kleuren druppelen

onze hand streelt zacht over de blaadjes
**********
sunset 08-06-2017
**********