voor kinderen van 6-66plus
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
Jeanina,
welkom bij poëzie en proza.
Moois wat ik mocht lezen!
Ik zag dat je ook in bewondering staat voor Jeanne Devos, een sterke moedige vrouw.
Wil je meer over haar weten, raad ik jou het boek aan uitgegeven door het Davidsfond:
Jeanne Devos
DENKEN DEN DOEN
Een leven in spritualiteit
groetjes,
gustilpe
welkom bij poëzie en proza.
Moois wat ik mocht lezen!
Ik zag dat je ook in bewondering staat voor Jeanne Devos, een sterke moedige vrouw.
Wil je meer over haar weten, raad ik jou het boek aan uitgegeven door het Davidsfond:
Jeanne Devos
DENKEN DEN DOEN
Een leven in spritualiteit
groetjes,
gustilpe
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
bo'ke - Lid geworden op: 28 apr 2007, 19:47
Janina,
Fijn om jou ook hier te treffen !!
Niet twijfelen maar gewoon zijn wie je bent
en je eigen ding doen. Je doet dat zeer goed !
groetjes
rapke en bo'ke
Fijn om jou ook hier te treffen !!
Niet twijfelen maar gewoon zijn wie je bent
en je eigen ding doen. Je doet dat zeer goed !
groetjes
rapke en bo'ke
'zalig druk' heb ik het en ik geniet ervan
dus minder vrije tijd om te dichten en toch : ik geniet ervan
'zalig genieten'
.
dus minder vrije tijd om te dichten en toch : ik geniet ervan
'zalig genieten'
.
-
Janina - Lid geworden op: 29 mar 2009, 23:32
- Locatie: Borgloon
Groot worden
Moeke,
Ik weet nog hoe jij mij vertelde
van de wolken en de hemel
van de bloempjes in ’t gras
van de vogels en de bijtjes
en hoe mooi de wereld was
Maar ik heb al vaak TV gekeken
en wat ik daar toen heb gezien
dat is een hele andere wereld
is dat mijn wereld niet misschien?
Moeke,
ik zag ergens kleine kindjes
er kropen vliegen om hun mond
ze lagen niet in wiegjes, moeke
maar op de vuile grond.
Ze zullen doodgaan, zei men
er is voor hen geen eten meer
geen dokter en geen medicijnen,
zelfs huilen konden ze niet meer
En toch…
Hier dek jij iedere dag de tafel
mijn bordje is altijd overvol,
soms eet ik tussendoor een wafel
een koekje of een krentenbol…
Moeke,
De naam ervan ben ik vergeten
maar ergens in een heel ver land
daar moesten mensen vluchten
hun huizen stonden in brand…
en overal zag ik soldaten
met geweren in hun hand.
De lucht was zwart van wolken
er waren kuilen in het zand.
Ik zag soldaten schieten, moeke,
zo maar in ’t wilde rond…
Toen vielen sommige mensen
het bloed liep over de grond.
Maar hier zijn ook soldaten,
schieten die morgen ook op ons?
Waarom sterven mensen in de straten
waarom moet er oorlog zijn?
Er zijn zoveel mensen die vrede vragen
ik zag ze stappen in een stoet
en ik vraag me af wie het is
die al die mensen lijden doet.
Moeke,
Ik heb je nog veel meer te vragen
over wat ik nu pas zag
maar je kijkt al zo verdrietig
ik hou het voor een andere dag.
Toch blijf ik aan die mensen denken
aan al het verdriet dat ik heb gezien.
Is dat bij jou hetzelfde moeke?
heb jij dat ook misschien?
Ik kan dat niet begrijpen, moeke
kan jij voor mij een antwoord zoeken?
Kind,
Ik weet niet wat ik jou zal zeggen,
’t is moeilijk uit te leggen…
Tot nu toe was jouw hele wereld
een boom met op een tak een merel
een sprookje en een prentenboek,
een ijsje en een suikerkoek,
een zon, een ster, een maan…
Mijn kind,
dat alles is voorbijgegaan
want je wordt nu stilaan groot.
Een andere wereld gaat voor je open
je zal de mensen zien zoals ze zijn
en al schrei je van verdriet
jouw tranen helpen niet.
Blijf daarom goed zijn voor de anderen
geef ze een plaatsje in je hart
en zing, zing mijn kind
je leven lang
je eigen vredes- en liefdeslied.
Zing het, zo luid je kan
want anders horen ze je niet.
J.S.
Janina
Bomi en ferry, bedankt voor het welkom!
En ja, bo'ke we komen mekaar toch weer tegen, fijn hé !!!
Met groetjes van Janina
.....en daarom, voor we elkander weer vergeten,
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
-
YNA - Lid geworden op: 24 mar 2009, 20:34
- Locatie: Vl. Brabant
Janina,
Nu kunnen we je hier vinden, echt op uw plaats. Jij hebt zoveel talenten zoals heeeel mooi tekenen en schrijven en bij de oefenaars kon je ook jouw creaties goed brengen.
Proficiat !
Ik wens je nog wat rustige dagen maatje !
groetjes
Yna
Nu kunnen we je hier vinden, echt op uw plaats. Jij hebt zoveel talenten zoals heeeel mooi tekenen en schrijven en bij de oefenaars kon je ook jouw creaties goed brengen.
Proficiat !
Ik wens je nog wat rustige dagen maatje !
groetjes
Yna
Wees blij en geniet.
-
Janina - Lid geworden op: 29 mar 2009, 23:32
- Locatie: Borgloon
Bedankt denook voor het bezoeken van mijn topic.
Tekenen was mijn hobby, als kind al....wat dat betreft heb ik geen
opleiding gekregen, gewoon veel gedaan en nooit écht tevreden...dus
dan wordt het zwoegen en telkens weer opnieuw beginnen waarvoor ik
ontzettend veel geduld kon opbrengen.
Gedichten hebben me altijd geraakt... ook kinderen.....vandaar de titel....
Wat het werken met de PC aangaat wel dat leerde ik twee jaar lang op
het oefenforum.
Soms was het "lala" en Cleopa heeft het geweten!!! De schat!
En nu kom ik waar ik wou zijn ook al is mijn kennis van de PC-ziekten ,
zijn kronkels en zijn mogelijkheden voor mij nog een geheim.
Maar ik doe wat ik kan.
Groetjes van Janina
Tekenen was mijn hobby, als kind al....wat dat betreft heb ik geen
opleiding gekregen, gewoon veel gedaan en nooit écht tevreden...dus
dan wordt het zwoegen en telkens weer opnieuw beginnen waarvoor ik
ontzettend veel geduld kon opbrengen.
Gedichten hebben me altijd geraakt... ook kinderen.....vandaar de titel....
Wat het werken met de PC aangaat wel dat leerde ik twee jaar lang op
het oefenforum.
Soms was het "lala" en Cleopa heeft het geweten!!! De schat!
En nu kom ik waar ik wou zijn ook al is mijn kennis van de PC-ziekten ,
zijn kronkels en zijn mogelijkheden voor mij nog een geheim.
Maar ik doe wat ik kan.
Groetjes van Janina
.....en daarom, voor we elkander weer vergeten,
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Janina, op de valreep van dit jaar,
kom je ons op dit forum vervoegen.
Van harte welkom hier en daar,
mede tot ons oprecht genoegen.
of simpel gezegd, "voel je hier thuis"!
ria
kom je ons op dit forum vervoegen.
Van harte welkom hier en daar,
mede tot ons oprecht genoegen.
of simpel gezegd, "voel je hier thuis"!
ria
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
Janina - Lid geworden op: 29 mar 2009, 23:32
- Locatie: Borgloon
Yna en Petros, jullie kon ik bedanken op mijn oud-vertrouwd stekje!
Ria, dank je wel voor die mooie tekst van A.V.Wilderode en voor je hartelijk welkom!
Voor ieder persoonlijk...
Janina
Ria, dank je wel voor die mooie tekst van A.V.Wilderode en voor je hartelijk welkom!
Voor ieder persoonlijk...
Janina
.....en daarom, voor we elkander weer vergeten,
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
-
Janina - Lid geworden op: 29 mar 2009, 23:32
- Locatie: Borgloon
De kerstbomen van Thomasje
Enkele dagen voor Kerstmis komen de twee kleinkinderen logeren. Zoals gewoonlijk kunnen ze zich wel zoet houden in mijn werkkamertje waar ze hun eigen tafel, tekengerief en andere spulletjes hebben.
Thomas komt naar de keuken waar ik druk bezig ben voor de feestdagen en hij toont me zijn kerstboom. Ik ben aangenaam verrast door zijn tekentalent en prijs hem uitbundig. De boom is nog niet versierd en ik stel hem voor dat te doen met stickertjes en met wat hij in de schuiven voor de kinderen zoal vinden kan.
Een tijdje later toont hij enthousiast het resultaat en ik ben al even enthousiast. (Zou die kleine dreumes van vier dan toch ook iets van mij hebben?)
Thomas is nooit tevreden met èèn exemplaar, hij is een onverzadigbaar verzameldiertje…. Ik wist het! Even later komt hij aandragen met een nieuwe tekening. Een scheve kerstboom!
Hij vraagt me hoe ik die vind en welke de mooiste is. Ik zeg hem eerlijk wat ik ervan vind en dat de eerste mooier was.
Hij snelt terug naar de tekentafel en komt dan even later weer terug. De tekening is beplakt met wolkjes, druppels, blauwe strepen in de lucht….
Hij zegt parmantig: ”Kijk, oma, het waaide en regende zo hard dat de boom is omgewaaid.”
Ik vind zijn snelle vondst fantastisch en prik de beide tekeningen aan de wand.
“Nu heb je er al twee, misschien kan je nu een verhaaltje verzinnen.”, moedig ik hem aan.
“Maar nu is het bedtijd en morgen komt een nieuwe dag!”
De volgende morgen tekent hij een derde boom zonder enige versiering. Ik vraag hem waarom die derde boom geen versiering kreeg.
“Het waaide zo hard dat alles eruit is gevallen.”, antwoordt hij met een klein, verlegen stemmetje.
Later, als ze weer terug naar huis zijn, vind ik onder mijn tekentafel een tiental bladen met op elk blad een scheve kerstboom, scheef, schever, scheefst… De ergste mislukkingen heeft hij dus onder tafel geveegd !
Maar opgeven staat niet in zijn vocabulaire en dat is goed!
Ik ben zo trots op hem en prik de drie bomen naast elkaar aan de muur van de living tijdens de eindejaarsfeesten zodat ik het verhaal aan iedereen kan vertellen.
Dit is verleden tijd , de drie bomen en het verhaaltje zitten in zijn "plastic" mapje met lieve herinneringen...voor later...
Met groetjes van Janina
Enkele dagen voor Kerstmis komen de twee kleinkinderen logeren. Zoals gewoonlijk kunnen ze zich wel zoet houden in mijn werkkamertje waar ze hun eigen tafel, tekengerief en andere spulletjes hebben.
Thomas komt naar de keuken waar ik druk bezig ben voor de feestdagen en hij toont me zijn kerstboom. Ik ben aangenaam verrast door zijn tekentalent en prijs hem uitbundig. De boom is nog niet versierd en ik stel hem voor dat te doen met stickertjes en met wat hij in de schuiven voor de kinderen zoal vinden kan.
Een tijdje later toont hij enthousiast het resultaat en ik ben al even enthousiast. (Zou die kleine dreumes van vier dan toch ook iets van mij hebben?)
Thomas is nooit tevreden met èèn exemplaar, hij is een onverzadigbaar verzameldiertje…. Ik wist het! Even later komt hij aandragen met een nieuwe tekening. Een scheve kerstboom!
Hij vraagt me hoe ik die vind en welke de mooiste is. Ik zeg hem eerlijk wat ik ervan vind en dat de eerste mooier was.
Hij snelt terug naar de tekentafel en komt dan even later weer terug. De tekening is beplakt met wolkjes, druppels, blauwe strepen in de lucht….
Hij zegt parmantig: ”Kijk, oma, het waaide en regende zo hard dat de boom is omgewaaid.”
Ik vind zijn snelle vondst fantastisch en prik de beide tekeningen aan de wand.
“Nu heb je er al twee, misschien kan je nu een verhaaltje verzinnen.”, moedig ik hem aan.
“Maar nu is het bedtijd en morgen komt een nieuwe dag!”
De volgende morgen tekent hij een derde boom zonder enige versiering. Ik vraag hem waarom die derde boom geen versiering kreeg.
“Het waaide zo hard dat alles eruit is gevallen.”, antwoordt hij met een klein, verlegen stemmetje.
Later, als ze weer terug naar huis zijn, vind ik onder mijn tekentafel een tiental bladen met op elk blad een scheve kerstboom, scheef, schever, scheefst… De ergste mislukkingen heeft hij dus onder tafel geveegd !
Maar opgeven staat niet in zijn vocabulaire en dat is goed!
Ik ben zo trots op hem en prik de drie bomen naast elkaar aan de muur van de living tijdens de eindejaarsfeesten zodat ik het verhaal aan iedereen kan vertellen.
Dit is verleden tijd , de drie bomen en het verhaaltje zitten in zijn "plastic" mapje met lieve herinneringen...voor later...
Met groetjes van Janina
.....en daarom, voor we elkander weer vergeten,
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
-
Gast
Janina,
Jouw kleinkinderen hebben het grote geluk
dat hun verleden tastbaar behouden blijft.
Uit de warmte waarmee je dit verhaal schrijft
blijkt dat de kinderen erg gestimuleerd worden
in hun eigenwaarde.
Wat zijn de herinneringen uit onze kindertijd?
Zijn het onze eigen gedachten, of zijn het de verhalen
die we door anderen hebben horen vertellen?
Het zal wel een combinatie van de twee zijn.
Maar ik vermoed dat het belangrijkste is
om later een gelukkig mens te kunnen worden,
het feit is van een mooie kindertijd gehad te hebben.
liefs van elleke
Jouw kleinkinderen hebben het grote geluk
dat hun verleden tastbaar behouden blijft.
Uit de warmte waarmee je dit verhaal schrijft
blijkt dat de kinderen erg gestimuleerd worden
in hun eigenwaarde.
Wat zijn de herinneringen uit onze kindertijd?
Zijn het onze eigen gedachten, of zijn het de verhalen
die we door anderen hebben horen vertellen?
Het zal wel een combinatie van de twee zijn.
Maar ik vermoed dat het belangrijkste is
om later een gelukkig mens te kunnen worden,
het feit is van een mooie kindertijd gehad te hebben.
liefs van elleke
