Money (that's what I want)
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
Ja, inderdaad ik studeer nu drie talen:
Arabisch, Russisch en Chinees want ik
wil mijn liefde die zij afwees vertalen.
En ook al gedraag ik me soms
als Claudia dan heb ik maar één
medicijn: met haar samenzijn.
Dat kàn als ik haar zeg dat ik
Latijn-Grieks heb gedaan, dan
verover ik haar als keizer Claudius
gewapend met de pijlen van Cupido,
dan zal ook hààr hart sneller slaan.
Maar eerst de taal van de liefde
leren spreken, wel te verstaan.
Arabisch, Russisch en Chinees want ik
wil mijn liefde die zij afwees vertalen.
En ook al gedraag ik me soms
als Claudia dan heb ik maar één
medicijn: met haar samenzijn.
Dat kàn als ik haar zeg dat ik
Latijn-Grieks heb gedaan, dan
verover ik haar als keizer Claudius
gewapend met de pijlen van Cupido,
dan zal ook hààr hart sneller slaan.
Maar eerst de taal van de liefde
leren spreken, wel te verstaan.
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
voor meer van mijn teksten zie: www.deleunstoel.nl
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
De hoofdpersoon van dit
gedicht is zonet voor een
sonnet van Shakespeare
gezwicht want hij ziet weer
Juliets mooie gezicht.
Daarom heeft hij zich in
de zaal als een raket
opgericht, als 'n kanselier
zijn haat naar the poet
gericht: waarom wordt
Romeo zo ontwricht?
Maar de zaal is donker
en op de tast antwoordt
the poet in het tegenlicht:
Mijnheer, gaat u aub weer
zitten en vergeef mij, ik
ben slechts een marionet
voorlezen is mijn plicht!
Zo kwam de hoofdpersoon
even in de belangstelling.
Namelijk in 'n krantenbericht.
Onder de titel: 'New tragedy
.... of Romeo and Juliet '
gedicht is zonet voor een
sonnet van Shakespeare
gezwicht want hij ziet weer
Juliets mooie gezicht.
Daarom heeft hij zich in
de zaal als een raket
opgericht, als 'n kanselier
zijn haat naar the poet
gericht: waarom wordt
Romeo zo ontwricht?
Maar de zaal is donker
en op de tast antwoordt
the poet in het tegenlicht:
Mijnheer, gaat u aub weer
zitten en vergeef mij, ik
ben slechts een marionet
voorlezen is mijn plicht!
Zo kwam de hoofdpersoon
even in de belangstelling.
Namelijk in 'n krantenbericht.
Onder de titel: 'New tragedy
.... of Romeo and Juliet '
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
Ik walg nog als ik bedenk hoe ze
opa's kluis hebben leeggeroofd
toen hij zojuist was overleden
zijn vuisten nog gebald tegen
deze wetsovertreders, als een
sterke eikeboom toch geveld
door een stormachtig verleden.
En bij 'n bezoek aan oom Marcel
komen we meer te weten over de
hel van opa's laatste dagen: Suzy,
z'n tweede vrouw, 'n ware duivelin,
kon het niet laten om hem uit te
dagen en haar dochter eiste van
hem steeds nieuwe sportwagens.
En bij zijn sterfbed fluistert zij:
I want it all and...I want it now !
Maar opa sluit zuchtend de ogen
voor de zwendelaars en denkt:
steek voor mijn part al m'n geld
in uw heiligschennende aars !!
opa's kluis hebben leeggeroofd
toen hij zojuist was overleden
zijn vuisten nog gebald tegen
deze wetsovertreders, als een
sterke eikeboom toch geveld
door een stormachtig verleden.
En bij 'n bezoek aan oom Marcel
komen we meer te weten over de
hel van opa's laatste dagen: Suzy,
z'n tweede vrouw, 'n ware duivelin,
kon het niet laten om hem uit te
dagen en haar dochter eiste van
hem steeds nieuwe sportwagens.
En bij zijn sterfbed fluistert zij:
I want it all and...I want it now !
Maar opa sluit zuchtend de ogen
voor de zwendelaars en denkt:
steek voor mijn part al m'n geld
in uw heiligschennende aars !!
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
zie voor meer: www.deleunstoel.nl
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
Ja, ik ben Zovas, de rijkste
man van de kosmos ooit, ik
woon in een vuurbol als een
zonnegod terwijl ik munten
naar de Aarde gooi waar de
mens, mijn eeuwige prooi zo
naar verlangt, zo lok ik hen
allen naar mijn gouden kooi.
En wie mij ontrouw is zal ik
stenigen met meteorieten,
als een serpent zal ik de
mensheid in een zwart gat
gieten, zo zal zij zonder één
cent sterven op een dorre
planeet 2000 lichtjaren ver.
Brave zielen zal ik omkopen
als hebzuchtige debielen die
in mijn kerker voor eeuwig de
helrode muren zullen oplopen.
Jaja, ik ben een superster....
Geef dus maar gas, gas, gas !
Want ik zit je op de hielen tot
bij het groenstinkende moeras !
(zie voor meer: www.deleunstoel.nl )
man van de kosmos ooit, ik
woon in een vuurbol als een
zonnegod terwijl ik munten
naar de Aarde gooi waar de
mens, mijn eeuwige prooi zo
naar verlangt, zo lok ik hen
allen naar mijn gouden kooi.
En wie mij ontrouw is zal ik
stenigen met meteorieten,
als een serpent zal ik de
mensheid in een zwart gat
gieten, zo zal zij zonder één
cent sterven op een dorre
planeet 2000 lichtjaren ver.
Brave zielen zal ik omkopen
als hebzuchtige debielen die
in mijn kerker voor eeuwig de
helrode muren zullen oplopen.
Jaja, ik ben een superster....
Geef dus maar gas, gas, gas !
Want ik zit je op de hielen tot
bij het groenstinkende moeras !
(zie voor meer: www.deleunstoel.nl )
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
Ik kan het mij permitteren
om straatarm te zijn, ik wil
immers sterven als 'n slimme
zonderling die wat gedichten
schreef op een zolderkamer
maar toch erkenning ontving.
Dichter/filosoof staat er op
mijn visitekaartjes gedrukt
ik mag dus 'n beetje weirdo
zijn, ik word gerespecteerd.
Dus laat ik vanaf nu een
artiestenbaardje groeien.
Want m'n kunstbloemen zullen
na m'n dood wel openbloeien !
(zie voor meer: www.deleunstoel.nl)
om straatarm te zijn, ik wil
immers sterven als 'n slimme
zonderling die wat gedichten
schreef op een zolderkamer
maar toch erkenning ontving.
Dichter/filosoof staat er op
mijn visitekaartjes gedrukt
ik mag dus 'n beetje weirdo
zijn, ik word gerespecteerd.
Dus laat ik vanaf nu een
artiestenbaardje groeien.
Want m'n kunstbloemen zullen
na m'n dood wel openbloeien !
(zie voor meer: www.deleunstoel.nl)
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
Namen of Namur, zomer 1959. Mijn vader was 27 jaar en leidde een luxeleven: hij woonde in een walgelijk grote villa en had drie auto's waaronder een hele snelle knalgele Alfa-sport. Hij was reeds vijf jaar ongelukkig getrouwd en bedroog zijn vrouw dus. Eerlijk gezegd moest hij niet veel moeite doen om een vrouw onder de lakens te krijgen.
Zo was hij die nacht na de zoveelste echtelijke ruzie, in razernij, vertrokken, direction Bruxelles. Hij had zich al volgegoten met Martini, vlak voor zijn vertrek en was dus behoorlijk opgehitst aan het rijden of beter gezegd aan het racen. Maar hij was een echte fils à papa en dus zou zijn vader de rapen wel uit het vuur halen in geval van nood. Mijn grootvader stond bekend als een ernstige mijn-ingenieur en leidde bovendien twee industriebedrijven. Hij had dus veel connecties en kon veel doen voor z'n jongste zoon, zijn enfant terrible.
Aangekomen in Brussel ging de snob naar een klassevolle drankgelegenheid waar enkel leden van de Club 300 toegang kregen. Al gauw viel zijn oog op een bloedmooi meisje die in een azuurblauw kleedje haar cocktail stond te drinken. Die moest hij wel ten dans vragen! Met een onderzoekende blik keek zij hem aan maar een glimlach volgde.
Betoverd door deze schoonheid was mijn vader op slag ontnuchterd en danste de hele nacht met haar terwijl hij verder alleen nog maar spuitwater dronk. Ze legde vertederd haar hoofd op zijn schouder. En dàt allemaal terwijl de charmezanger Adamo zijn nieuwste chanson bracht: Dolce Paola...
Maar toen de Basiliek de ochtendklok luidde moesten ze helaas afscheid nemen van elkaar. Ze kuste hem op de wang en verdween met haar body-guards in haar Rolls Royce, terug naar haar verloofde waar ze diezelfde dag nog mee zou trouwen!
Zo was hij die nacht na de zoveelste echtelijke ruzie, in razernij, vertrokken, direction Bruxelles. Hij had zich al volgegoten met Martini, vlak voor zijn vertrek en was dus behoorlijk opgehitst aan het rijden of beter gezegd aan het racen. Maar hij was een echte fils à papa en dus zou zijn vader de rapen wel uit het vuur halen in geval van nood. Mijn grootvader stond bekend als een ernstige mijn-ingenieur en leidde bovendien twee industriebedrijven. Hij had dus veel connecties en kon veel doen voor z'n jongste zoon, zijn enfant terrible.
Aangekomen in Brussel ging de snob naar een klassevolle drankgelegenheid waar enkel leden van de Club 300 toegang kregen. Al gauw viel zijn oog op een bloedmooi meisje die in een azuurblauw kleedje haar cocktail stond te drinken. Die moest hij wel ten dans vragen! Met een onderzoekende blik keek zij hem aan maar een glimlach volgde.
Betoverd door deze schoonheid was mijn vader op slag ontnuchterd en danste de hele nacht met haar terwijl hij verder alleen nog maar spuitwater dronk. Ze legde vertederd haar hoofd op zijn schouder. En dàt allemaal terwijl de charmezanger Adamo zijn nieuwste chanson bracht: Dolce Paola...
Maar toen de Basiliek de ochtendklok luidde moesten ze helaas afscheid nemen van elkaar. Ze kuste hem op de wang en verdween met haar body-guards in haar Rolls Royce, terug naar haar verloofde waar ze diezelfde dag nog mee zou trouwen!
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
WHAT'S THE COLOUR OF MONEY ?
Onlangs stapte ik mijn bank binnen,
de stank van geld deed me naar lucht
happen maar een gehaaide blondine
kwam mij snel kidnappen om losgeld
voor dolgedraaide aandelen te innen.
Ik wou nog ontsnappen maar de
rekenmachine had mij reeds in haar
greep, het was heel zenuwslopend
en wreed, ze deed me warmlopen
voor één of andere risicobelegging
zo blikte ze me in als 'n sardientje.
En bij het buitengaan zag ik nog vele
kuddedieren stormlopen, het is een
trend blijkbaar om je schaapskleren
door routinewolven te laten stropen.
Want ik zie een Jaguar in volle
vaart vertrekken die vriendelijk
naar me lacht, hij weet immers dat
de jacht weer goed is verlopen.
En ik besef dat ik weg wil
uit deze benauwde tropen.
Terug naar de tuin van Eden
waar ...ik naakt mag lopen.
Onlangs stapte ik mijn bank binnen,
de stank van geld deed me naar lucht
happen maar een gehaaide blondine
kwam mij snel kidnappen om losgeld
voor dolgedraaide aandelen te innen.
Ik wou nog ontsnappen maar de
rekenmachine had mij reeds in haar
greep, het was heel zenuwslopend
en wreed, ze deed me warmlopen
voor één of andere risicobelegging
zo blikte ze me in als 'n sardientje.
En bij het buitengaan zag ik nog vele
kuddedieren stormlopen, het is een
trend blijkbaar om je schaapskleren
door routinewolven te laten stropen.
Want ik zie een Jaguar in volle
vaart vertrekken die vriendelijk
naar me lacht, hij weet immers dat
de jacht weer goed is verlopen.
En ik besef dat ik weg wil
uit deze benauwde tropen.
Terug naar de tuin van Eden
waar ...ik naakt mag lopen.
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
VIVE L'ARTISTE !
Mijn moeder heet Viviane, maar ze verkiest om met Viv te worden aangesproken. Ze was van kindsbeen af een artieste in hart en nieren: kon bijzonder goed tekenen en las vanaf haar veertiende de grote schrijvers zoals Breton, Gide en Sartre.
Toch had zij geen hoge ambities op artistiek vlak. Haar kunstzinnigheid stierf met het op de wereld brengen van mijn broer Tom. Ze had daarna haar handen vol met haar werk en gezin...
Jaren gingen voorbij zonder dat zij nog een potlood en papier vastnam.
Pas na het overlijden van mijn vader tien jaar geleden kwam er een eind aan de ballingschap van haar talenten. Ze begon aarzelend weer portrettekeningen te maken, en ja ze kon het nog ! Met een vleugje Parijse muziek in haar kamer zonderde ze zich af. Ook haar schrijversbloed kolkte weer, ze kon haar liefdesperikelen kwijt in een blog !
In die tijd had mijn veel oudere vriend Jan Buytaert, een bekende kunstschilder, een oogje op haar. Maar moeder ging niet in op zijn avances. Dankzij hem kwam ze wel weer in het kunstwereldje terecht...waar zij zich zo thuis voelt. Tijdens een vernissage liep ze onlangs haar eerste grote liefde John tegen het lijf. Het klikte meteen zoals weleer.
Want mijn moeder is op haar zeventigste nog steeds vijftig tinten...blond.
Vive l'artiste ! Vive Viv !
Mijn moeder heet Viviane, maar ze verkiest om met Viv te worden aangesproken. Ze was van kindsbeen af een artieste in hart en nieren: kon bijzonder goed tekenen en las vanaf haar veertiende de grote schrijvers zoals Breton, Gide en Sartre.
Toch had zij geen hoge ambities op artistiek vlak. Haar kunstzinnigheid stierf met het op de wereld brengen van mijn broer Tom. Ze had daarna haar handen vol met haar werk en gezin...
Jaren gingen voorbij zonder dat zij nog een potlood en papier vastnam.
Pas na het overlijden van mijn vader tien jaar geleden kwam er een eind aan de ballingschap van haar talenten. Ze begon aarzelend weer portrettekeningen te maken, en ja ze kon het nog ! Met een vleugje Parijse muziek in haar kamer zonderde ze zich af. Ook haar schrijversbloed kolkte weer, ze kon haar liefdesperikelen kwijt in een blog !
In die tijd had mijn veel oudere vriend Jan Buytaert, een bekende kunstschilder, een oogje op haar. Maar moeder ging niet in op zijn avances. Dankzij hem kwam ze wel weer in het kunstwereldje terecht...waar zij zich zo thuis voelt. Tijdens een vernissage liep ze onlangs haar eerste grote liefde John tegen het lijf. Het klikte meteen zoals weleer.
Want mijn moeder is op haar zeventigste nog steeds vijftig tinten...blond.
Vive l'artiste ! Vive Viv !
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
WITH A LITTLE HELP FROM MY FRIENDS
Vincent van...de 10de etage is ooit mijn jeugdvriend geweest. Toen ik hem leerde kennen in het buurtpark klikte het meteen, we deelden immers dezelfde interesses.
We filosofeerden in die wonderbaarlijke tijd veelvuldig over het mysterie van het Bestaan, lazen de Bijbel en de Koran en besloten om als boeddhisten te gaan leven. Veel kwam daar niet van in huis, we gingen ieder weekend uit in de stadskroegen en genoten volop van het andere geslacht.
De vriendschap duurde tot ik mijn legerdienst moest gaan doen. Want toen ik nadien als 'een echte man' naar huis terugkeerde was Vincent plots verdwenen...blijkbaar was hij in een andere wijk gaan wonen.
Kort daarna ontmoette ik Jan Buytaert, een oudere man die kunstenaar was en die ik ontmoet had door een bizar toeval: ik had één van zijn schilderijen gevonden bij de containers in de kelder van de flat waar ik woonde. Ook Jan was een boeddhist...dus besloot ik om het dit keer wat ernstiger aan te pakken.
Tot ik tien jaar later eindelijk weer op Vincent botste tijdens één van de vernissages van de kunstkring waar Jan bij hoorde...bleek dat mijn jeugdvriend een kunstschilder was geworden ! We wisselden elkaars visitekaartjes uit want we waren wel erg benieuwd om elkaars werk te leren kennen.
Via e-mail liet ik weten dat zijn werk mij deed denken aan dàt van Vincent van... Gogh. Hij antwoordde droogjes dat mijn dichtkunst ook niet te pruimen was.
En ik dacht: Mmm, gonna try....with a little help from my friends.
Vincent van...de 10de etage is ooit mijn jeugdvriend geweest. Toen ik hem leerde kennen in het buurtpark klikte het meteen, we deelden immers dezelfde interesses.
We filosofeerden in die wonderbaarlijke tijd veelvuldig over het mysterie van het Bestaan, lazen de Bijbel en de Koran en besloten om als boeddhisten te gaan leven. Veel kwam daar niet van in huis, we gingen ieder weekend uit in de stadskroegen en genoten volop van het andere geslacht.
De vriendschap duurde tot ik mijn legerdienst moest gaan doen. Want toen ik nadien als 'een echte man' naar huis terugkeerde was Vincent plots verdwenen...blijkbaar was hij in een andere wijk gaan wonen.
Kort daarna ontmoette ik Jan Buytaert, een oudere man die kunstenaar was en die ik ontmoet had door een bizar toeval: ik had één van zijn schilderijen gevonden bij de containers in de kelder van de flat waar ik woonde. Ook Jan was een boeddhist...dus besloot ik om het dit keer wat ernstiger aan te pakken.
Tot ik tien jaar later eindelijk weer op Vincent botste tijdens één van de vernissages van de kunstkring waar Jan bij hoorde...bleek dat mijn jeugdvriend een kunstschilder was geworden ! We wisselden elkaars visitekaartjes uit want we waren wel erg benieuwd om elkaars werk te leren kennen.
Via e-mail liet ik weten dat zijn werk mij deed denken aan dàt van Vincent van... Gogh. Hij antwoordde droogjes dat mijn dichtkunst ook niet te pruimen was.
En ik dacht: Mmm, gonna try....with a little help from my friends.
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
STEVEN STERK ?
Mijn neef Steven is vijf jaar jonger dan ik en heeft in zijn leven al heel wat watertjes doorzwommen maar dat is, vrees ik, niet zo vreemd als je tot de familie Aendenboom behoort.
Steven droomde vanaf zijn vijftiende om professioneel hiphopdanser te worden. Zijn vader, oom Robert, was volledig gekant tegen dit idee. Ze kregen ruzie en Steven ging met zijn vriendin samenwonen...ver weg van zijn ouderwetse vader.
Ooit zag ik hem in een discotheek dansen. Ik was meteen onder de indruk. Hij ontwikkelde ook zijn eigen dansstijl en enkele maanden later trad hij op met een bandje: The Pizza Boys.
Steven leidde in die periode een losbandig leven.
Maar ondertussen was zijn vriendin bevallen van hun eerste zoon. Hij kon met zijn weinige optredens onmogelijk zijn gezin onderhouden en werd dus havenarbeider te Antwerpen. Want Steven was sterk. Hij tilde scheepsladingen op alsof het veertjes waren.
En ja, na verloop van tijd settelde hij zich.
Onlangs deed hij auditie bij het populaire tv-dansprogramma: So you think you can dance ... hij won die wedstrijd glansrijk.
Grapje natuurlijk want hij is de laatste jaren veel te verlegen geworden om in de schijnwerpers te staan. Verlegenheid ? Is dat niet één van onze familietrekjes?
Mijn neef Steven is vijf jaar jonger dan ik en heeft in zijn leven al heel wat watertjes doorzwommen maar dat is, vrees ik, niet zo vreemd als je tot de familie Aendenboom behoort.
Steven droomde vanaf zijn vijftiende om professioneel hiphopdanser te worden. Zijn vader, oom Robert, was volledig gekant tegen dit idee. Ze kregen ruzie en Steven ging met zijn vriendin samenwonen...ver weg van zijn ouderwetse vader.
Ooit zag ik hem in een discotheek dansen. Ik was meteen onder de indruk. Hij ontwikkelde ook zijn eigen dansstijl en enkele maanden later trad hij op met een bandje: The Pizza Boys.
Steven leidde in die periode een losbandig leven.
Maar ondertussen was zijn vriendin bevallen van hun eerste zoon. Hij kon met zijn weinige optredens onmogelijk zijn gezin onderhouden en werd dus havenarbeider te Antwerpen. Want Steven was sterk. Hij tilde scheepsladingen op alsof het veertjes waren.
En ja, na verloop van tijd settelde hij zich.
Onlangs deed hij auditie bij het populaire tv-dansprogramma: So you think you can dance ... hij won die wedstrijd glansrijk.
Grapje natuurlijk want hij is de laatste jaren veel te verlegen geworden om in de schijnwerpers te staan. Verlegenheid ? Is dat niet één van onze familietrekjes?
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
In een hotel te Tokyo lag ik rusteloos te woelen in mijn bed. Ik kon de slaap niet vatten. Ik besloot om dan maar even naar de pianobar te gaan. Die bevond zich op de tweede etage.
Plots hoorde ik een mij heel bekende zingende stem die weergalmde tot in de lift. Ik kon de stem direct thuisbrengen, het leek wel of mijn idool Mick Jagger aan het optreden was.
Ik versnelde mijn pas en ja hoor, daar in de bar stond hij te jumpen en te kronkelen van eeuwig geluk. Eén van bodyguards stuurde me gauw weer naar buiten want dit was een feestje voor de happy few. Ik grinnikte en fluisterde de man toe dat ik ook al jaren tot de happy few behoorde ... hij aarzelde maar gaf toe.
En ja, Tom Cruise, Meryl Streep en andere wereldbekende acteurs stonden te applaudisseren als gekken toen Jagger het volgende nummer aankondigde, hij zou 'Satisfaction' brengen.
Boe, boe! hoorde ik mezelf roepen, want ik had die plaat in mijn jeugd al grijs gedraaid en vond het wat afgezaagd. Kwade blikken richtten zich op mij, de security werd erbij gehaald.
En dan schoot ik wakker in mijn hotelkamer, het was blijkbaar maar een aangename nachtmerrie! Ik glimlachte om mezelf: Waarom in godsnaam zouden zulke VIP's naar hier komen, dit hotel was immers één van de goedkoopste die ik geboekt had! Maar ik leefde wel even in de droomwereld van de happy few ... .
Plots hoorde ik een mij heel bekende zingende stem die weergalmde tot in de lift. Ik kon de stem direct thuisbrengen, het leek wel of mijn idool Mick Jagger aan het optreden was.
Ik versnelde mijn pas en ja hoor, daar in de bar stond hij te jumpen en te kronkelen van eeuwig geluk. Eén van bodyguards stuurde me gauw weer naar buiten want dit was een feestje voor de happy few. Ik grinnikte en fluisterde de man toe dat ik ook al jaren tot de happy few behoorde ... hij aarzelde maar gaf toe.
En ja, Tom Cruise, Meryl Streep en andere wereldbekende acteurs stonden te applaudisseren als gekken toen Jagger het volgende nummer aankondigde, hij zou 'Satisfaction' brengen.
Boe, boe! hoorde ik mezelf roepen, want ik had die plaat in mijn jeugd al grijs gedraaid en vond het wat afgezaagd. Kwade blikken richtten zich op mij, de security werd erbij gehaald.
En dan schoot ik wakker in mijn hotelkamer, het was blijkbaar maar een aangename nachtmerrie! Ik glimlachte om mezelf: Waarom in godsnaam zouden zulke VIP's naar hier komen, dit hotel was immers één van de goedkoopste die ik geboekt had! Maar ik leefde wel even in de droomwereld van de happy few ... .
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
DESTINY'S CHILD ?
Rond 1967 was mijn vader aan het scheiden van zijn eerste vrouw. Omdat hij zich verveelde met al zijn miljoenen wou hij er even tussenuit, weg van zijn solitair bestaan in zijn veel te grote villa. Hij besloot dus om op reis te gaan naar Zwitserland, hij deed immers graag aan skiën en wou vooral nieuwe mensen leren kennen.
Mijn moeder die aan het herstellen was van een gebroken hart, genoot reeds van haar vakantie in hetzelfde hotel waar mijn vader twee dagen later zou arriveren. Ze was daar samen met haar Franstalige stiefmoeder Suzy. Onder haar hoede had mijn Vlaamse moeder vloeiend Frans leren spreken, lezen en schrijven. Mijn vader was echter een chauvinistische Waal. Maar mijn moeder sprak Frans zonder Vlaams accent. Hij dacht zelfs dat zij een Parisienne was !
Toen mijn vader de mooie blondine opmerkte was hij meteen in de ban van haar. Maar dat was zeker niet wederkerig, moeder vond hem een irritante charmeur.
Maar op een avond toen hij haar vroeg of zij soms zin had in een après-ski met hem, was ze toch even geïntrigeerd door de kwetsbare blik die even zichtbaar was in zijn ogen. Ze stemde toe met een vertederde glimlach. Van het ene kwam het andere en voor ze het wisten belandden ze in zijn hotelkamer en beleefden samen een lange passionele nacht. Zulke escapades waren niet vreemd eind jaren zestig.
De volgende ochtend terwijl moeder pas ontwaakte, zag ze de charmeur zitten op het terras. Hij was onder een straalblauwe hemel zijn favoriete dichtbundel aan het lezen. Moeder ging naast hem zitten en nam uit haar handtas hààr favoriete dichtbundel en zei dat ze ook wat ging lezen. Hun verbazing was dan ook groot toen ze merkten dat ze allebei identiek dezelfde dichtbundel lazen: ' Les Fleurs du mal ' van Baudelaire !! De mooie blondine werd op slag verliefd op deze verfijnde man.
Rond 1967 was mijn vader aan het scheiden van zijn eerste vrouw. Omdat hij zich verveelde met al zijn miljoenen wou hij er even tussenuit, weg van zijn solitair bestaan in zijn veel te grote villa. Hij besloot dus om op reis te gaan naar Zwitserland, hij deed immers graag aan skiën en wou vooral nieuwe mensen leren kennen.
Mijn moeder die aan het herstellen was van een gebroken hart, genoot reeds van haar vakantie in hetzelfde hotel waar mijn vader twee dagen later zou arriveren. Ze was daar samen met haar Franstalige stiefmoeder Suzy. Onder haar hoede had mijn Vlaamse moeder vloeiend Frans leren spreken, lezen en schrijven. Mijn vader was echter een chauvinistische Waal. Maar mijn moeder sprak Frans zonder Vlaams accent. Hij dacht zelfs dat zij een Parisienne was !
Toen mijn vader de mooie blondine opmerkte was hij meteen in de ban van haar. Maar dat was zeker niet wederkerig, moeder vond hem een irritante charmeur.
Maar op een avond toen hij haar vroeg of zij soms zin had in een après-ski met hem, was ze toch even geïntrigeerd door de kwetsbare blik die even zichtbaar was in zijn ogen. Ze stemde toe met een vertederde glimlach. Van het ene kwam het andere en voor ze het wisten belandden ze in zijn hotelkamer en beleefden samen een lange passionele nacht. Zulke escapades waren niet vreemd eind jaren zestig.
De volgende ochtend terwijl moeder pas ontwaakte, zag ze de charmeur zitten op het terras. Hij was onder een straalblauwe hemel zijn favoriete dichtbundel aan het lezen. Moeder ging naast hem zitten en nam uit haar handtas hààr favoriete dichtbundel en zei dat ze ook wat ging lezen. Hun verbazing was dan ook groot toen ze merkten dat ze allebei identiek dezelfde dichtbundel lazen: ' Les Fleurs du mal ' van Baudelaire !! De mooie blondine werd op slag verliefd op deze verfijnde man.