WAT GEDACHTEN KUNNEN !

Dit is de plaats voor filosofie, psychologie

Agnete
Lid geworden op: 31 mar 2010, 11:37
Locatie: Antwerpse

28 sep 2015, 17:58

Ik zie de mens als tweedelig : een lichaam en een ziel.
Een lichaam gaat enkele tientallen jaren mee en dan wordt het onbruikbaar, versleten zoals trouwens alles verslijt dat materieel is en dus een beperkte tijd meegaat.
De ziel is niet tijdelijk maar is onvergankelijk of eeuwig en leeft los van het lichaam verder .
Het leven is als een vervolgverhaal of noem het een spel.
Dood is niet het einde voor de ziel, enkel voor het lichaam, de ziel zet zijn tocht verder. Een mensenziel incarneert altijd opnieuw in een menselijk lichaam - in een moederschoot.

Shakespeare zei 'de wereld is een schouwtoneel, elk speelt zijn rol en krijgt zijn deel'.

Wij mensen zijn als acteurs die rollen spelen op het podium - de wereld - of spelletjes spelen met elkaar.

Of God de mens geschapen heeft of niet, doet het er eigenlijk wel toe ?
De mens IS er, daar kan niemand aan twijfelen. Wat doet hij op het podium ? Hij neemt initiatieven en als hij brokken maakt, moet hij die ook lijmen, volgens de wet van oorzaak en gevolg. En de zaken die we niet mooi afgerond of afgesloten hebben bij de overgang, die moeten we dan in een volgend leven regelen. Die openstaande rekeningen worden ook karma genoemd en die trekken ons terug naar de aarde waar alles zich afspeelt. Ieder speelt voor eigen rekening
Het leven is vol verrassingen.
Fazal

28 sep 2015, 19:21

Agnete schreef:De ziel is niet tijdelijk maar is onvergankelijk of eeuwig en leeft los van het lichaam verder. Dood is niet het einde voor de ziel, enkel voor het lichaam, de ziel zet zijn tocht verder. Een mensenziel incarneert altijd opnieuw in een menselijk lichaam - in een moederschoot.
Hoe weet u dat zo zeker? Al eens een ziel gezien, gehoord of gevoeld???
Agnete schreef:De zaken die we niet mooi afgerond of afgesloten hebben bij de overgang, die moeten we dan in een volgend leven regelen.
Hoe kan men zaken in een volgend leven rechtzetten, als men onmogelijk kan weten wat men in zijn/haar vorig leven heeft uitgespookt, of niet mooi heeft afgerond of afgesloten??? :roll:

Ik ben benieuwd naar het antwoord van iemand die 'denkt' het te weten!
Als dat iemand zoiets met zulke zekerheid durft verkondigen, dan moet dat iemand dat ook op een of andere manier kunnen bewijzen!
Anders is het gewoon, en nog maar eens, de zoveelste larie en apekool! :?

En inderdaad, wat gedachten allemaal kunnen, of ... tenminste, 'denken' te kunnen!? :roll:
Laatst gewijzigd door Fazal op 28 sep 2015, 19:58, 1 keer totaal gewijzigd.
Fazal

28 sep 2015, 19:49

Ik heb persoonlijk ooit eens zoiets getest.
Ik heb mij namelijk eens heel diep geconcentreerd, en sprak tot mijn wagen: "auto, kom tot mij, en mocht het niet lukken, dan zal ik tot u komen", ... hetgeen ik dan uiteindelijk ook heb gedaan. Het was mij dus eigenlijk tòch gelukt.

Conclusie: 'Zo zie je maar ..., wat gedachten allemaal kunnen'!
Gedachten kunnen zelfs bergen verzetten, maar wèl ..., alléén in gedachten dan! :wink:

socrates
Lid geworden op: 05 nov 2005, 19:32
Locatie: EUROPA

28 sep 2015, 21:07

Een Suske en Wiske-verhaal komt mij een heel stuk geloofwaardiger over dan de esotherische prietpraat die hier nu -als het ware- als een openbaring wordt neergepend. Zitten wij hier nog wel degelijk op een forum voor senioren die zijn geslaagd in hun maturiteitsexamen ?
"Nothing matters very much and few things matter at all".Lord Balfour

Wil.
Lid geworden op: 15 nov 2005, 19:41

29 sep 2015, 00:14

Agnete schreef: Een mensenziel incarneert altijd opnieuw in een menselijk lichaam - in een moederschoot.
Rond 1830 - bij het ontstaan van belgie - waren er ongeveer 1 miljard zielen op aarde. Nu zijn er meer dan 7 miljard.

Waar zijn die extra zielen vandaan gekomen? Of zijn er misschien veel mensen zonder ziel op dit ogenblik?
AfbeeldingAfbeeldingpSorry, hoor, dat ik je beledigd heb; ik had moeten liegen.

YYZ
Lid geworden op: 11 feb 2013, 09:50

29 sep 2015, 08:48

Agnete schreef:Ik zie de mens als tweedelig : een lichaam en een ziel.
Een lichaam gaat enkele tientallen jaren mee en dan wordt het onbruikbaar, versleten zoals trouwens alles verslijt dat materieel is en dus een beperkte tijd meegaat. De ziel is niet tijdelijk maar is onvergankelijk of eeuwig en leeft los van het lichaam verder. Het leven is als een vervolgverhaal of noem het een spel.
Je zienswijze wordt bevestigd in de psychiatrie, een gegeven dat men 'depersonalisatie' noemt. Naargelang perceptie zou het leven dan als een 'psychisch trauma' zijn, in het onderstaande vind je wellicht (h)erkenning, niet?

Depersonalisatie is een term uit de psychiatrie die zou kunnen worden vertaald als zelfvervreemding. Het is het gevoel buiten de werkelijkheid te staan. Voor iemand die aan depersonalisatie lijdt, lijkt het of hij een andere rol in de wereld speelt, vaag, als in een droom, onbelangrijk. Een patiënt ervaart een scheiding tussen zichzelf en de wereld, zijn identiteit of lichamelijkheid. Mensen die deze gemoedstoestand hebben ervaren, beschrijven het leven vaak alsof het een film is, onecht of wazig. Het besef van de eigen persoonlijkheid wordt minder (vandaar de naam). Wie de symptomen heeft en in de spiegel kijkt, lijkt een onbekende te zien, maar is tegelijkertijd op de hoogte van zijn identiteit. De oorzaak van depersonalisatie ligt vaak in een psychisch trauma.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Depersonalisatie