droom vervuld

Hier is plaats voor discussie of vragen over palliatieve zorgen.

Utopia
Lid geworden op: 03 dec 2003, 19:55
Locatie: Vlaamse Ardennen

03 dec 2003, 20:13

Beste Jara ,
Ik begrijp volkomen hoe je je voelt , iemand bijstaan in zijn laatste levensuren is niet altijd even gemakkelijk , of je het wil of niet , je draagt het gebeuren met u mee. Maar als terug weer op zijn plooi valt voel je je rijker en het geeft een zekere voldoening dat je rust en vertrouwen bracht bij een mens die de stap naar de overkant moest zetten.
Wanneer je dan nagaat welk een serene rust er uitgaat van het dode lichaam dat moegestreden eindelijk aan de overkant is , dan pas besef je pas dat een mensenleven maar een vingerknip is , dat al dat zwoegen en zweten , het ruziën en bakkeleien om kleine dingen , alles is zo onbelangrijk. Maar diepmenselijke relaties , het tevreden zijn met kleine dingen en een zinvol leven waar ware vriendschap de boventoon voert dat zijn pas de echte smaakmakers van het leven , en dat kan je pas beseffen als je de dood een plaats geeft in het leven.
Gast

04 dec 2003, 18:20

ik werk al 13 jaar in en rusthuis.In mijn beginjaren dat ik er werkte had ik met een overlijden zeer veel probemen.Maar nu met de paliatieve zorgen heb ik daar geen problemen mee mee.Wij maken er tijd voor samen met de familie ondanks alle ander werk.Mijn eigen moeder hebben we uit het ziekenhuis gehaald met zeer veel problemen.Mijn moeder was dementerend en toen ze uit het ziekenhuis kwam terug in het rusthuis zei ze oost west thuis best.Kort daarop wilde haar dokter dat ze terug naar het ziekenhuis ging omdat er terug verwikkelingen waren maar dat wilden mijn 3 zusters en 2 broers niet.De details ken ik nu niet geven.We hebben de paliatieve zorgen ingeschakeld en mijn moeder is na twee dagen in alle rust zonder angst en pijn overleden.Ik ben die mensen ook zeer dankbaar.Wij maken dan ook in ons rusthuis er ook altijd gebruik van en de samenwerking is dan ook zeer goed.Indien er iemand er over wil persoonlijk wil over praten mogen ze mij altijd persoonlijk mailen.Nog heel veel groetjes mieke

jara
Lid geworden op: 12 okt 2003, 10:00
Locatie: Menen

04 dec 2003, 20:46

Hugo schreef:Beste Jara, ik ben Jezus Christus niet en ik ga zelfs niet naar de kerk, maar net zoals Hij gezegd heeft : Volg uw Hart, niet uw Verstand. Want ik denk dat met verstand alleen wat jij doet op termijn niet vol te houden is.
Ik doe ook een heel klein beetje (véél te weinig) aan vrijwilligerswerk maar wat Jij en Prutske gedaan hebben en nog steeds doen, daar heb ik echt gewoon geen woorden voor. Dat is groots. En ja, ik weet dat er NOG zulke mensen zijn die nederig en in stilte alles doen om het leed van anderen te verzachten. Spijtig genoeg hoort men van van dit soort mensen bijna nooit iets, blijkbaar zijn het helaas de hardroepers en herrieschoppers die het meeste aandacht krijgen.
Jara geef niet op, het kan soms hard zijn maar wat je er voor terug krijgt is met geen goud te betalen.
Dag Hugo,
Dank voor je waardering,dat doet me goed .Het laat tegelijk ook voelen dat ik dat mis en dit toch ook af en toe nodig heb.Ik ben gewoon mens zoals iedereen.Op dit moment is mijn batterij wat plat ,ben dan niet zo genietbaar. Je zegt "je hart volgen,niet je verstand"goed, maar ik denk dat de twee nodig zijn om goed te fuctioneren,en 'n beslissing te nemen die en goed en haalbaar is.Daar ben ik nog niet aan toe.
Hugo,naar mijn aanvoelen ben jij die stille werker die andermans leed verzacht.Bedankt;
jara

jara
Lid geworden op: 12 okt 2003, 10:00
Locatie: Menen

04 dec 2003, 21:31

Utopia schreef:Beste Jara ,
Ik begrijp volkomen hoe je je voelt , iemand bijstaan in zijn laatste levensuren is niet altijd even gemakkelijk , of je het wil of niet , je draagt het gebeuren met u mee. Maar als terug weer op zijn plooi valt voel je je rijker en het geeft een zekere voldoening dat je rust en vertrouwen bracht bij een mens die de stap naar de overkant moest zetten.
Wanneer je dan nagaat welk een serene rust er uitgaat van het dode lichaam dat moegestreden eindelijk aan de overkant is , dan pas besef je pas dat een mensenleven maar een vingerknip is , dat al dat zwoegen en zweten , het ruziën en bakkeleien om kleine dingen , alles is zo onbelangrijk. Maar diepmenselijke relaties , het tevreden zijn met kleine dingen en een zinvol leven waar ware vriendschap de boventoon voert dat zijn pas de echte smaakmakers van het leven , en dat kan je pas beseffen als je de dood een plaats geeft in het leven.
Dag Utopia,Jouw woorden van begrip voel ik als bemoedigend en hoopgevend.bedankt.Je spreekt over diepmenselijke relaties en ware
vriendschap ja we hebben elkaar nodig om te leven en soms om bij te tanken ook
Ik vermoed dat je sterven,dood en verlies van dichtbij hebt beleefd en de dood een plaats hebt kunnen geven.OP dit moment kan dit bij mij nog niet ,mijn schoonzus en een patiente zijn pas overleden ik heb wat tijd nodig nu voor afscheid en afronden van wat onaf is gebleven.
Dank voor jou meevoelen het steunt mij.
jara
Magdalena De tweede

06 dec 2003, 14:33

Prutske,

Met oprechte deelneming, het is duidelijk je heb een goede vriend voor het leven verloren, en nu moet je verder zonder hem.

Er is niets, dat van het begin tot het einde hetzelfde blijft;
alles veranderd onverwachts, opeens, onvoorspelbaar.


Ik wil er nu niet verder op ingaan, maar ik deel het standpunt van straatkat, en ik heb je antwoord daarop gelezen, maar toch blijf mijn persoonlijke mening( die is hier niet belang) de zelfde.
Ik verkies nu meer dan, daarvoor niet deze lange weg, het wordt elke dag meer duidelijk voor mij.

Magdalena
Gast

06 dec 2003, 22:44

Sta me toe dit verhaal te vertellen....Dit is nog vrij recent....Een kennis van me.....Ze was amper 48 jaar oud...En over twee jaar terug kreeg ze te horen dat ze LSD had....Ze wou waardig sterven.....We hebben haar zien aftakelen...en op haar 48 ste verjaardag zou het gebeuren,ze had mijn schoonbroer gevraagd haar lievelingsliedjes te komen spelen.......En dat was van Tina Turner,daar hield ze van....De dag kwam,het zou gebeuren,ze kon niet,uitgesteld.Daarna heeft ze nog hier in Belgie mooie plekjes bezocht...Tot op een dag,ze zei ik ben er klaar voor.......Iedereen die ze graag zag en iets voor haar betekende,daar heeft ze afscheid van genomen....Geloof me,erg is dit een jonge vrouw met opgroeiende kinderen,wil dit nooit meer ervaren.... En toch,haar kerkdienst was zo mooi,om nooit meer te vergeten....Je voelde dat al deze mensen afscheid genomen hadden,van iemand die waardig wou sterven..Er was verdriet veel heel veel zelfs.En de dochter ze sprak tot haar moeder,dat ze hoopte als ze zover was ook de moed zou hebben om zo iets te beslissen....En mijn schoonbroer speelde haar lievelingsliedjes in de dienst................
wiesken

09 okt 2004, 21:00

prutske

ik herken me eigenlijk helemaal bijna in jou verhaal ! mensen helpen mensen ik heb ook opvrijwillige basis paliative zorgen gedaan!
ik begrijp heel goed uw schrijven !
mooi zeer mooi verwoord ! en ik was terug samen met een mens die ook waardig met een glimlach van dank u wel is heen gegaan gekend !

het zijn dingen die de mens bij blijven !


wiesken

Apolonia
Lid geworden op: 17 sep 2004, 13:45
Locatie: Cantal fr.

15 okt 2004, 16:42

Al u ervaringen en verhalen over dit onderwerp gelezen.
Het zijn mooie verhalen en iets doen! voor anderen en stervende mensen.
Dan ga ik even de advokaat van de duivel spelen.
En dan leg ik hier ( misschien wat hard) neer! in hoeverre is deze opoffering ook voor het eigen goede gevoel?
Ik ben het met Straatkat's reactie eens.
Deze man van de vriendin vroeg om Eutenasie en dat zoals ik begreep met volle verstand.
Alles wat er na zou komen zou in zijn gevoel vernederend zijn en een zware last voor zijn geliefden.
Misschien wou hij! dat zijn familie/Vrouw hem zou herrinneren zoals hij was.
Sterk,Intelligent en de geliefde zo als hij was.
En niet een armzalige met pampers en zonder zijn geest.
Was de hele verzorgings proces niet meer uit eigen gevoel? het niet kunnen afscheid nemen.
Het willen behouden tot beter weten toe.
Wil niemand kwetsen, maar ik heb altijd vragen bij deze situatie's. Apolonia
Zouave
zoetje56

23 jan 2005, 20:46

beste prutske .....ik kan je maar zeggen dat muziek goed doet bij zo mensen .ik heb ens bij dementen bejaarden gewerkt als vrijwiligster en omda ik jarenlang gezongen heb en nu soms nog zinge ik veel voor die mensen en geloof of niet het deed deugd te horen dat ze meezingden ...wat je doet is tja kheb geen word ervoor maar kzou het ook doen zo iemand helpen.. ook weten we dat er geen hoop is.beste groetjes a
zoetje56

23 jan 2005, 20:51

jullie moeten weten dat mijn partner an kanker is overleden voor 8j hij was maar 49 en ook na weken ziekenhuis de laatste week was ik bij hem in het ziekenhuis en op een maandag morgen na zijn toilet was de moment daar hij is in mijn armen gestorven het heeft tien minuten geduurd. nu na soveel jaren denk ik er nog an en ......... ik heb geen hulp gekregen van niemand de geboorte van mijn kleendochter had me goed gedaan een jaar daarna.......maar alleen was ik nog met het verdriet en ik heb me altyd gezegt ik moet verder en we gaan .......zo excuseert me nu ... thx
pruts13

13 feb 2005, 12:40

ik ben pruts13ik heb verleden jaar mijn boven buurvrouw gehopen 2jaar lang met haar bij te staan met longkanker en ze wou niet luiteren rookte nog maar voort maar het mocht van de docter er was toch niet meer aan te doen ze had nog een zoon die niet naar haar om zag en ze hied er zo van ik heb haar bij gestaan alledagen 6 keer naar het derde iets kunnen kuisen heb ik niet kunnen nog geen afwasje daar ik toen met 2 slechte hande zat mijn man deed voor mij alles maar nu heb ik ze laten opereren en nu doen ze veel minder pijn maar het beste is er van af dit ter zijde ik heb mijn bovenbuurvrouw ot 14 dagen voor haar overlijden heb ik ze naar de kliniek moeten laten doen van de dockteren nu het schoonste de zoon kwam haar apartement leeg maken hij heeft mijn man op zijn schouders geklpopt en gezecht weet ij iets van mij en mijn man zag en hij zij kruip maar rap in uwe put daar zij de goed en de polis was erbij en die heeft ons dan vast genomen en ons naar ons apartement gedaan en het schoonste komt nog een week nadien moest ik naar het polisebureel komen ik zou de moeder haar sceke achter gehoeden hebben maar ik had gelukig de postboden als getuigen maar daar heb ik toch mijn lesje geleerd ik was toen71 jaar maar had er nog wat gevolgt had de docter bij gesprongen dat is wat ik mee gemaakt heb mevrouw was goed genoeg pruts13

prutske
Support SeniorenNet
Lid geworden op: 04 aug 2002, 08:51
Locatie: onder mijn dak

15 feb 2005, 23:26

Gisteren een schitterend citaat gehoord op canvas in de wereld van Tarantino. Een dame "frau Mauerhoff" die aan Alzheimer leed, werd de vraag gesteld wat ze in haar handtas aan het zoeken was:

"ik ben de dag van gisteren aan het zoeken!"

Om even bij stil te staan.

Liefs
Prutske
Nel gast

21 feb 2005, 17:30

Dag Prutske,

Gisteren heb ik pas deze hele topic gelezen, vandaag heb ik hem herlezen.
De berg gevoelens die bij mij naar boven komen bij het lezen van je verhaal over het begeleiden van de man van je vriendin zijn eindeloos diep en mooi.
Ik heb ook stil gestaan bij het citaat van die dame, in die ene zin zit een heel leven verborgen.


Thx voor wie je bent en wat je doorgeeft

Nel

mur
Lid geworden op: 31 jul 2005, 15:36

20 jul 2008, 14:19

Zo heb ik mijn man verloren op24/10/2002 maar daar kan mijn verhaal niet tegen op dat van Prutske 3 maande heeft hij hier thuis gelegen de dokter en ik hebben nooit geziendat hij pijn had maar op een keer zij hij tegen mij moeke ge krijgt terug een hondjemaar zo een heel kleintje ,ik zij ik weet niet wat je wil zeggeneen paar minuten zij hé ik weet het moeke bij onze Eddy staat er een op de kast ja en toen wist ik het ik zij weet je wel wat die kosten dat mag kosten wat dat wil maar een kleintje hé voor u arm ik belde naar mijn zoon en zij Eddy zou de gij eens wille rijden voor een hondje gelijk er bij u op de kast staat en die zij watte gij nog een hondje ,ik zij ja ons voke wil het zo en ik hoor op de acgter grond zijn vrouwtje zegge zie de nu wel dat er met ons voke is wandt anders krijgt ons moeke geen hondje ,we gingen naar Tongerre met ons eddy en ons voke ging mee iknhad mijn schatje en mijn man zakte in een maarmijn zoon kon hem nog net tegen houden en een dag nadien de dokter en zij Ettienne ge zuld naar het zieke huis maar hij had een reuze schrik van een ziekehuis en van af de eerste dag wiste wij al ,leverkanker en darmkanker en heel maal uit gezaait maar hij aanvarde dat maar na 3dagen zij hij moeke ik zou graag mee naar huis komen ik zij goed maar mijn zoon had als al in gereed heid gebracht ,en toen de dokter er was zij ik dokter wil u de papieren van mijn man eens klaar maken en die bezag mij met ogen madam wat gaat u doen en hij was zo moe ,o hier een bed met alles er op en aan .ik moest met mijn naar een professer ik vroeg of ik niet voor mocht gaan ja kom zij de verpleger ga maar in de buro de profeser komt direkt en hij kwam ga eerst maar platen laten nemen dat was rap gedaan de verpleger zij ga maar terug in de buro de professer na 1/12uur was hij er nog niet toen ik terug naar de verpleger zij die zij u er nog de professer is naar huis ik zal een briefje legge dat hij zeker eerst moed vast nemen en om 9 uur telfoonneerde hij maar mijn zoon nam de telefoon op de profeser aan de lijn en mijn man was om 6uur gestorven mijn zoon zij hij vroeg naar mij ja mijn zoon dat zou ik niet doen ik zal ze geven maar neem het niet kwalijk wat ik allemaal gezegt heb weet ik niet ik weet aleen dat ik gezgt heb zij de gij een profeser daar geloof ik niets van en ik lei de telefoon neer ik heb wel wat ruzie gehad van mijn kinderen maar ik had mijn zeg toch gedaan

stephan65
Lid geworden op: 17 sep 2007, 18:00
Locatie: Gent

26 aug 2008, 17:23

Beste Allemaal

Met alle eerbied voor eenieders overtuiging kan ik uitsluitend mededelen dat paliatieve zorgen een adequaat onderwerp is, waar men met veel aandacht alles moet bekijken. Want het misbruik om iemand naar het hiernamaals door te sturen zit er af en toe wel in.

Mensen die aan het einde van hun levenskrachten zijn, en weten dat hun heengaan een verlichting betekend voor de familie voor de vrienden dat is aanvaardbaar, maar doe het in bijzijn van dokters , raadgevers, notaris in noodsituaties zo kan men je nooit iets verwijten , wij spreken uit ervaring in dergelijke situaties

Ik heb vele teksten gelezen en leef mee met iedereen die in zo omstandigheden moet door het leven geraken , dan wel in feite liever de korte pijn, maar met de voorzorg die je moet inzien , want hoeveel oudere mensen worden niet op de zijkant gezet om reden van hun financiele mogelijkheden waar anderen dan misbruik van maken .

Ik geef zeker niemand een vingeraanwijzing maar dergelijke feiten gebeuren.

Ik hoop mijn bericht zeker zal bijdragen tot voorzichtigheid

met oprechte groeten

Steph 65