OP REIS

Literaire pareltjes van maatschappelijke gebeurtenissen.

zandmannetje
Lid geworden op: 02 feb 2003, 23:15
Locatie: Het land met meer ministers dan inwoners

02 jun 2008, 18:58

Voorwoord I

Laten wij wel wezen, iemand die België verlaat wanneer het daar reeds geruime tijd een tropisch weertje van om en nabij de 26° is -en volgens de vooruitzichten nog enige tijd zo zal blijven,- om naar Spanje te rijden waar het weer zeer wisselvallig is en de temperatuur slechts 16° bedraagt, zo iemand is de pedalen kwijt. Zo iemand is een driedubbel overgehaalde idioot, een gediplomeerde ezel.
Dit alles (en nog veel meer) is zandmannetje, auteur dezes.
Tot zijner verdediging kan ingebracht worden dat hij zijn reis reeds gereserveerd had begin Februari, en nochtans…
Nochtans had hij beter moeten weten, maar wederom kunnen er verzachtende omstandigheden die in zijn voordeel pleiten op het matje worden geroepen!
Toen hij eind Januari in de kristallen bol van zijn eega-toverkol keek om inzicht te krijgen in de weersvooruitzichten aan de Spaanse costas, worden hem zonovergoten strandtaferelen voorgeschoteld die aan duidelijkheid niets te wensen overlieten. Mooie meiden in minuscule bikini’s en zelfs nog minder aan de bovenkant, getatoeëerde mannen die slechts dienen om het decor op te vullen, hoegenaamd niets is er dat wijst op een wisselvallig weertype op zijn Belgisch
(als België toch zou splitsen moet ik schrijven op zijn Vlaams?) of zoals onze noorderburen het zo plastisch weten te omschrijven als kwakkelweer…

Dus nu, bij thuiskomst, neem ik dat vermaledijde kristallen geval ter hand en overpeins wat ik ermee moet beginnen.
- zal ik hem op Ebay te koop aanbieden, vermeldende
“kristallen bol, zelden gebruikt en zo goed als nieuw”
waarmee ik dan wel een pertinente leugen verkondig want hij is in belabberde toestand.
- zal ik hem in het wit schilderen met een enkel zwart vlakje, zodat hij het uitzicht heeft van een voetbal, en cadeau doen aan voetbalclub FC Antwerp om als wedstrijdbal te fungeren bij hun eerstvolgende competitiewedstrijd in tweede klasse? Zodat hij in gruizelementen valt bij de eerste trap die ertegen word gegeven, dezelfde gruizelementen als de dromen van promotie van genoemde club naar de eerste klasse van het vaderlandse voetbal?
- Of, en dit realiseer ik mij nu hier ter plekke, mankeert er niets aan de kristallen bol en is het weer eens mijn toverkol die mij dingen heeft laten zien in haar bol die er niet waren?
Zo, dat was het dan.
Heb nog een goed leven en we zien mekaar misschien weer in de hel.
Tot zolang dan zal zandmannetje jou wel in slaap lullen !

air
Lid geworden op: 06 jul 2006, 17:00
Locatie: In de A van mAai! Antwerpen dus!

02 jun 2008, 19:17

Daarom bestaan er 'last minute' reisjes, Zandmannetje!
Je kan de glazen bol ook als reflector gebruiken voor het beetje zonlicht dat we de volgende dagen zullen krijgen maar als je toverkol je dingen wil 'laten zien' dan zal jij het inderdaad wel 'moeten zien'. :wink:
I'm fluent in two languages: sarcasm and movie quotes.
Gast

03 jun 2008, 08:59

Dag Zandmannetje, terug van weggeweest?!

Had je niet beter in het land van Bertje gebleven? Als je dan toch terug zijt, stijf gezeten en gelegen ginder, zou ik aanraden: vlug de fiets op!
Of water scheppen hier en daar. :wink:

zandmannetje
Lid geworden op: 02 feb 2003, 23:15
Locatie: Het land met meer ministers dan inwoners

04 jun 2008, 12:57

Deel 1


Nachtlawaai is een verwerpelijk iets. Dat vinden voornamelijk de mensen die er de last van ondervinden, zij die het veroorzaken zijn zich nooit van hun geproduceerde decibels bewust.
Mijn echtgenote is er wel terdege van doordrongen, want op het moment van vertrek om kwart voor vijf in de morgen vraagt ze mij op fluistertoon of ik niets vergeten ben, wanneer ik de deur van ons appartement zachtjes achter mij dichttrek.
Waarop ik slechts met het hoofd schud. Met het hoofd schudden veroorzaakt geen lawaai, tenzij je vijzen loszitten. Dit was toevallig nu niet het geval, zodat we stilletjes de trap konden afdalen, met de laatste bagage in de armen geklemd.
Het is een marmeren trap, eventjes terloops vermeld.
Ik had lederen schoenen aan mijn voeten. En nu de broodnodige verklaring waarom ik zonodig het feit moet verklaren dat ik lederen schoenen aanhad.
Wanneer ik met synthetische dingen aan mijn voeten een godganse dag in de auto moet zitten krijg ik zweetvoeten. Niet zomaar zweetvoeten, neen echte stinkerds van zweetvoeten, die best in staat zijn alle inzittenden van de wagen in een diepe trance te brengen.
Met echt lederen schoenen aan mijn voeten doet dit verschijnsel zich niet voor, spijtig uiteraard voor GAIA. Waarbij ik me weeral het hoofd breek van welk dier het leder afkomstig is waarvan mijn schoenen zijn gemaakt.
Van een koe of van een stier?
Waarom is die zandman toch zo aan het leuteren over zijn schoenen, zal een toevallige lezer zich ongetwijfeld afvragen. Omdat die combinatie, marmeren trap en lederen schoenen, als zijnde zeer gevaarlijk staat aangemerkt bij alle verzekeringsmaatschappijen.
Het ging nochtans probleemloos, tot de laatste vijf treden voor het gelijkvloers. Waarom ik zo precies weet dat het er vijf waren? Er stonden vijf strepen in mijn rug afgedrukt, daarom!
Spijts het onheuglijk vroege uur hebben onze medebewoners van de benedenverdieping nog hartelijk afscheid van ons genomen
“Allez zeg, goede reis hé en wees voorzichtig”,
en ons daarna hoogstwaarschijnlijk naar de hel gewenst.
“Heb je gezien wat voor belachelijke pyjama de Frans aanhad?” gniffelde mijn eega even later. Maar die pyjama had niet zozeer mijn aandacht getrokken als daar was het luchtige gevalletje waarin Monique gehuld was, dus moest ik ontkennend antwoorden op haar vraag.
Maar welke idioot vertrekt nu zo vroeg, als hij slechts een 850Km. plant te rijden die eerste dag, zij het over de ‘routes nationale’?
De oplossing is wederom zo simpel en voor de hand liggend, dat eigenlijk die vraag niet diende gesteld te worden. Om Brussel gepasseerd te zijn vooraleer het verkeer van het spitsuur op gang komt natuurlijk…
En wat maakt dat je de rest van de reis aan een gezapig tempo kunt afhaspelen, zo tegen 90 à 100Km/u.
Oh ja? Dat moet je eens proberen zie, aan die snelheid blijven rijden.
Zelfs op gewestwegen naderden de vrachtwagenbestuurders mij tot op een afstand van een halve meter van mijn achterbumper, en probeerden mij vervolgens vooruit te pushen met hun licht-en claxonsignalen.
Om aan te duiden dat ik slechts een watje ben en beter van de weg af kan blijven.
De gemeenste rotzak kwam ik tegen in ‘la douce France’, waar hij op voormelde wijze zo’n twee kilometer achter mij had gereden, mij vervolgens op een tweevaksweg op gevaarlijke wijze heel kort voorbijstak om dan slechts vijfhonderd meter verder de afslag te nemen.
Waarbij ik hoopte dat hij uit de bocht zou vliegen, over de railing gaan en zevenmaal rond zijn as draaien.
Maar mijn wens ging niet in vervulling, wat eens te meer aantoont dat god ongegronde wensen niet vervult.
Ook gegronde wensen doet hij de laatste tijd af met slechts een schouderophalen heb ik al ondervonden, wat bij mij het stille maar donkere vermoeden doet rijzen dat hij zijn eigen schepping begint beu te worden.
Maar laat mij deze diepe levens-en godsdienstige beschouwingen terzijde schuiven, want anders komen we nooit waar we wezen moeten. En dat is in een chambre d’hôte in een klein Frans dorpje, alwaar wij zullen overnachten…
Zo, dat was het dan.
Heb nog een goed leven en we zien mekaar misschien weer in de hel.
Tot zolang dan zal zandmannetje jou wel in slaap lullen !

telloorlekker
Lid geworden op: 26 nov 2002, 17:46

06 jun 2008, 08:39

kwezel schreef:Dag Zandmannetje, terug van weggeweest?!

Had je niet beter in het land van Bertje gebleven? Als je dan toch terug zijt, stijf gezeten en gelegen ginder, zou ik aanraden: vlug de fiets op!
Of water scheppen hier en daar. :wink:
Jaja, ik kén dat. De ostereopose, of hoe heet die ontkalking, daar wordt alweer geen rekening mee gehouden. De zouttabletten die men in het Spaans leidingwater aanbrengt om de 'was' te verzachten heeft de 'is' geweld aangedaan. De plaats van een delict is verschoven omwillen van een hemellichaam dat er zélf niets aan kon veranderen.
Wat zeg je, water scheppen... ? Lap, weeral iemand die geen rekening houdt met de opwarming van de of klimaatsverandering. Water scheppen is enkel toegelaten door pompiers en dan slechts nog om een brand te blussen; niét de 'brand van verlangen' !
Mja, vlug de fiets op hé... vooral als het zadel gejat is... :lol:

zandmannetje
Lid geworden op: 02 feb 2003, 23:15
Locatie: Het land met meer ministers dan inwoners

08 jun 2008, 10:14

Intermezzo

Sommigen rijden naar Spanje in één ruk, meer dan 1300Km. Over de platgereden autoroute doorheen de Rhônevallei, waarbij ze aan de péage zo ongeveer 65 euro moeten ophoesten.
Dat is niets voor zandmannetje die zulke handelswijze eigenlijk een ietsiepietsie onverantwoord vind, -(al doen zijn eigen zoon en schoonzoon het)
- in de eerste plaats zou hij na enkele uren op die eentonige autoweg in slaap vallen achter het stuur,
- in de tweede plaats en omdat hij toch tijd genoeg heeft, besteedt hij liever zijn euro’s aan een overnachting plus ontbijt onderweg, en daarbij nog heel wat euro’s overhoud…
Waar mijn eega dan liever een hotel verkiest om de nacht door te brengen, zal ikzelf eerder opteren voor een chambre d’hôte, om alzo eens in contact te komen met de plaatselijke bevolking en eens een gesprekje te voeren met een Franse autochtoon.
Anders weet je op de duur het verschil niet meer van het ene jaar tegen het andere, als je altijd hetzelfde hotel reserveert.
En in Frankrijk bestaat er een keuringscommissie, die erop moet toezien dat deze kamers wel aan de officiële voorwaarden voldoen.
Volgens mijn opinie is er slechts één controleur die alle ‘Chambres’ in heel Frankrijk moet checken, en die maar al te gemakkelijk de ogen dichtknijpt wanneer hem een envelopje in de klauwen gedrukt wordt, want ik moet grif toegegeven dat wij al meer kamers hebben meegemaakt die het predikaat ‘hopeloos onvoldoende’ zouden moeten opgespeld krijgen ipv. ‘hier was het OK en willen we terugkomen’.
Zo ook deze maal, de kamer die wij ter beschikking kregen ( na eerst gereserveerd te hebben via e-mail ) was de kamer van hun 15- jarige dochter, die voor deze ene nacht naar andere oorden verbannen was, waarschijnlijk het kolenhok.
De kamer was een typische meisjeskamer, met posters van onbekende Franse zangers aan de muren geprikt. Niets geen posters van Pamela Anderson of zo, waarmee ik desnoods nog vrede had genomen.
Op het bed viel overigens niets aan te merken, wat niet van het ontbijt kan gezegd worden.
Een stokbrood van de dag tevoren met een staaltje confituur, een tas koffie opgewarmd in de microgolf en daar had je het zo ongeveer mee gehad. En mijn eega had ook opmerkingen over de hygiëne in de badkamer !
Zo, dat was het dan.
Heb nog een goed leven en we zien mekaar misschien weer in de hel.
Tot zolang dan zal zandmannetje jou wel in slaap lullen !

telloorlekker
Lid geworden op: 26 nov 2002, 17:46

08 jun 2008, 20:22

Ik weet niet waar je het haalt, waar je het lef (of teweinig Leffe) hebt om die eindeloze ritten te onderbreken met een muis- en kaaskuur van het gekende klemmeke; je weet wel, zet de muis niet bij de kaas of... (beeldspraak natuurlijk) Je door een maitre d'hote of Obergine (waardin van een auberge) in de doeken te laten doen ? En zij natuurlijk niets liever hebbend dan de geldla die uit het buitenland komt aanstormen te ontlasten, om van het confort van eigen ontlasting in La douce France nog maar te zwijgen.
Zandmannetje, op een repectabele ouderdom gekomen te zijn om je in de luren te laten leggen vind ik ronduit gezegd niet bevorderlijk voor het nakomelingschab. Wellicht zullen zij het zich moeten ontzeggen, de luxe van een vervoermiddel of aanhangsel model sleurhut en dit omwille van het niet-verkrijgbaar meer zijn van voertuigen met een hoger Co²-gehalte van 123g/km. Profiteer dus nog even van de vernieuwde uitvoering gemotoriseerde tent, waar je eerstens niet op een sterreke moet zien -tenzij in je voorruit- en waarvoor je zich voorafgaandelijk aan die lange reis kunt voorzien van de nodige luxe. De hygienische omstandigheden kun je lozen in de berm... :lol:

zandmannetje
Lid geworden op: 02 feb 2003, 23:15
Locatie: Het land met meer ministers dan inwoners

11 jun 2008, 13:06

Met mijn innemendste glimlach op mijn tronie getoverd stapte ik naar de inschrijfbalie in de ‘receptio’, waar gelukkig geen mensen stonden te wachten om in te schrijven, wat in het hoogseizoen wel eventjes anders is.
Het is een eigenaardig geval met die innemende glimlach van mij.
Zonder die glimlach, in vooraanzicht bekeken en zonder pretentieus te willen overkomen, lijk ik zo’n beetje op Sean Connery, maar als ik begin te glimlachen gelijk ik ten zeerste op Harrison Ford, aan de rechterzijde gezien toch want aan de linkerkant bekeken ben ik als twee druppels water George Clooney.
Ik vroeg de juffrouw, die zo te zien ten prooi was aan de opperste verbijstering, want die zag waarschijnlijk niet alle dagen zo’n schare top-filmacteurs aan haar desk verschijnen
“Kunnen wij het appartement krijgen dat wij ook verleden jaar hadden? Zoals u kunt zien hebben wij dat op het inschrijvingsformulier ook aangevraagd”
Uiteraard was deze vraag in het Engels gesteld. Ik zou het ook in het Spaans gekund hebben, maar dat zou dan iets langer geduurd hebben. Vermoedelijk een vijftal uren, met mijn Spaans woordenboekje in de hand.
En misschien zou het lieve kind er dan toch geen bal van begrepen hebben. Want toegegeven, Spaans is niet mijn sterkste zijde, een c uitspreken als een t en een v als een b , blijf dat maar eens onthouden.
Verwonderlijk dat die Spanjaarden dat moeiteloos kunnen, zelfs de kinderen.
Ik wist van het jaar tevoren nog dat zij Engels sprak, maar momenteel kon het lieve kind geen woord uitbrengen, nog steeds compleet ontredderd.
Na enkele minuten waarin ze zich eindelijk kon vermannen (dit woord is fout uiteraard maar het werkwoord vervrouwen bestaat niet bij mijn weten?) stelde ze mij de sleutels ter hand van het appartementje op de hoogste verdieping, met een adembenemend uitzicht op de zee en de eilanden.
“Alstublief Harrison” zei zij tot mij, waarbij ze meteen duidelijk maakte wie haar lievelingsacteur was.
“Gracias signorita” antwoorde ik haar waarbij ik gracias volgens de norm uitsprak als grapjas.

Vermits er een lift aanwezig is kan je net zogoed op de hoogste etage zitten, waar je dan bovendien het voordeel hebt dat je geen lawaaierige bovenburen kunt hebben.
Dat hebben wij eens eenmaal meegemaakt in het verleden, toen we Engelse varkens in het appartement boven ons hadden. Alle dagen opnieuw plaatsten die hun meubels in een andere opstelling, aan het lawaai te oordelen. En als je tijdens die werkzaamheden dan nog zo bezopen bent als een kanon…
Zo bezopen als een kanon, wat een vergelijking is me dat nu?
Zo dronken als een Zwitser of als een aap, klinkt dat niet beter?
Enfin, zoek het zelf maar uit, daarover ging het trouwens niet.
Zo, dat was het dan.
Heb nog een goed leven en we zien mekaar misschien weer in de hel.
Tot zolang dan zal zandmannetje jou wel in slaap lullen !

telloorlekker
Lid geworden op: 26 nov 2002, 17:46

11 jun 2008, 19:08

Ik begin van je Armada-perikelen alsmaar minder te begrijpen Zandmannetje. Sean Cloony zou ook verstomd staan als je Harrison op het allerhoogste schavotje toch nog herrie waarnam; je was toch aan zee, dacht ik... wel, hoe hoog je geliefkoost nestje in Jurassic Park zich bevindt heb je niet vermeld, dus ga ik ervan uit dat storm- en andere vogels zich op het dak kunnen nestelen dan wel meeuwen op de nok krijsend je bovenbuur nabootsen.
Lallende volgelingen van King Arthur kunnen na hun booz-bui toch de slaap nog vatten, wat je van die kwetterende zeeduiven niet met zekerheid kan stellen.
Olé... (niet verwarren met dat ijskrème-merk)

air
Lid geworden op: 06 jul 2006, 17:00
Locatie: In de A van mAai! Antwerpen dus!

11 jun 2008, 19:33

Telloorlekker, ergens tussenin rolde ook 007! 8O
I'm fluent in two languages: sarcasm and movie quotes.

zandmannetje
Lid geworden op: 02 feb 2003, 23:15
Locatie: Het land met meer ministers dan inwoners

13 jun 2008, 11:02

Hoewel het weder helemaal niet was wat je normaliter in Spanje verwacht, de eerste morgen na onze aankomst priemde de zon door de schapenwolkjes, zodat we konden ontbijten op het terras.
Vergeefs speurde ik naar de boter. Mijn eega eet al sinds mensengeheugenis geen boter meer op haar brood, wegens zeer slecht voor cholesterolgehalte en voor dik worden, dat beweert zij alleszins.
Omdat een mens tenslotte toch aan iets moet sterven –de dood heeft altijd een oorzaak- veeg ik daar rustig mijn botten aan. En aangezien ik altijd slechts een habbekrats boter op mijn boterhammetjes smeer, zal het met die cholesteroltoestand wel loslopen.
Op mijn vraag naar het bewuste product, plaatst zij een kuipje Alpro halvarine op de tafel.
“Hier zie, dat heb ik meegebracht, jij moet eens wat minder boter eten en dit is tenminste een gezond alternatief” zegt zij.
Met een zekere maar stellige vooringenomenheid licht ik het deksel van het kuipje, en wie staart mij vanuit deze weinig benijdenswaardige positie aan met een lieve glimlach op de lippen?
Zo dadelijk kan ik niet op haar naam komen, maar geen nood want hij staat er bij vermeld: Kim Clijsters, uw gezondheidsambassadrice!
En meteen wordt duidelijk waarom ik haar niet direct herkende, zij gelijkt in het geheel niet op het persoontje dat ik kende van haar talloze verschijningen op TV.
Neen, de pukkels en bobbeltjes die daar zo welig haar aanminnig smoeltje sierden, zijn vakkundig weggewerkt nu, met Adobe Photoshop, is mijn eerste gedacht.
Als ik niet beter moest weten zou het een afbeelding kunnen zijn van een kandidate voor miss Belgium 2009, alle oneffenheden en onvolkomenheden zijn minutieus bijgewerkt.
Waarbij ik mij dadelijk de vraag stel: als de producenten van deze halvarine zo gefoefeld hebben met de afbeelding van Kim, hebben zij dan ook hetzelfde gedaan met het product in het kuipje?
Een mens zit al dadelijk opgezadeld met twijfels.
Maar voorlopig kan ik slechts dromen van een verse pistolet, besmeerd met goede boter en belegd met een dikke plak oude kaas…

Afbeelding

Zicht op de Medes eilanden vanop ons terras.
Zo, dat was het dan.
Heb nog een goed leven en we zien mekaar misschien weer in de hel.
Tot zolang dan zal zandmannetje jou wel in slaap lullen !

telloorlekker
Lid geworden op: 26 nov 2002, 17:46

14 jun 2008, 09:04

k' Heb het al gezegd, ik kan niet meer volgen. Zit ie in Spanje alsof z'n broodje daar gebakken is, verdiept hij zich aan botervlootjes met tennisalures op de klever. Zit er geen bal in ? Een tennisbal valt wat groot uit voor die verpakking en weet heb ik er niet van of bedoelde Kim ook kon pingpongen.
Dat ie dan ook slechts een streepje nodig heeft als kleefstof tussen het schijfje brood en het beleg is me vreemd; waarom geen spekvet i.p.v. dat op Danacol gelijkend broodsmeersel. "Het is goed voor je cholestorol"-slogan vindt men tegenwoordig niet alleen terug op smeersel maar op alles en nog wat om je de dieperik in te werken; en waarom zou spekvet daar niet goed voor zijn ?
Nu kan ik me voorstellen dat in het ouwe land der Moren de stier z'n vet niet laat verwerken tot een smeersel, tenzij om het zand in de arena's te verkleuren, maar er moet toch een alternatief te vinden zijn voor wat de varkens hier moesten ondergaan. Of zouden zij het plantaardig genoegen aan die sojaboter overlaten ?

zandmannetje
Lid geworden op: 02 feb 2003, 23:15
Locatie: Het land met meer ministers dan inwoners

15 jun 2008, 11:08

Het was ons al eerder opgevallen dat in grootsteden in het algemeen, Antwerpen in het bijzonder, mussen stilaan uit het straatbeeld verdwijnen.
Daar was in l’Estartit geen sprake van. En mijn eega had er gewoonte van gemaakt om kruimeltjes van het brood op de rand van het terras te strooien, zodat er allengs een hele schare kwetterende fladderaars ons gezelschap kwam houden, op de rand van dakgoot juist boven ons gezeten. En juist zoals in de mensenmaatschappij, heerst er hier een soortement hiërarchie, de brutaalste en minst bange hebben de voorrang op de bedeesden.
Er waren brutaaltjes bij die praktisch het eten uit haar hand kwamen pikken, de bangeriken hadden niets.
Deze onrechtvaardigheid mocht echter niet blijven duren, vond eega, en allengs werd er hoe langer hoe meer voedsel ter beschikking gesteld van de kleine veelvraten.
Het bleef niet bij stukjes brood, resten van pasta, van gekookte aardappelen, ik kreeg stilaan het vermoeden dat ze speciaal meer eten klaarmaakte dan voor ons beiden nodig was, om het vogelbestand eten te verstrekken.
Logisch dat het mussenbekje dat er altijd als eerste bij was, een beetje dikker en een beetje groter werd dan zijn soortgenootjes.
Na een weekje of daaromtrent voelde hij zich volkomen thuis bij ons, en liet zich gewillig fotograferen…

Afbeelding
Zo, dat was het dan.
Heb nog een goed leven en we zien mekaar misschien weer in de hel.
Tot zolang dan zal zandmannetje jou wel in slaap lullen !

telloorlekker
Lid geworden op: 26 nov 2002, 17:46

16 jun 2008, 09:22

:lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:

pitteke
Lid geworden op: 03 nov 2006, 17:57
Locatie: dicht bij broek gevarenzone

16 jun 2008, 15:10

wel zo te zien een uit de kluiten gewassen mus. 8O :lol: :lol:
pitteke
is en blijft een vlaming.