Pakkend is het niet maar wel grappig. Jaren geleden waren we met een groep vrienden van onze paraclub in Oostenrijk op de Wiehnachtsboogie, een treffen voor parachutisten tussen Kerst en Nieuwjaar. 's Avonds na het springen gingen we naar de kroeg om er te eten en enkele? pintjes te drinken. Er lag minstens 50 cm sneeuw en een maat van me zegt: laat ons eens een indruk nalaten. Legt hij uit hoe dat gebeurt en het bestond eruit dat we ons achterover met gespreide armen in de sneeuw lieten vallen. Zogezegd, zo gedaan en we lieten ons vallen. Verder naar de kroeg en menige uurtjes later gingen we terug naar onze Zimmer Frei logement. Onderweg zegt die maat weer om een indruk na te laten. Zonder na te denken laten we ons achterover in de sneeuw vallen. Wat we echter over het hoofd gezien hadden was dat het keihard gevroren had die avond. We knalden achterover op de sneeuw dat zo hard als beton was. 's Morgens hadden we beiden een dikke bult op ons achterhoofd en meerdere kneuzingen. Dat heeft pas indruk nagelaten.