Universities of the Third Age

Vorige week begon voor honderdduizenden kinderen een nieuw schooljaar. Binnen enkele weken is het dan de beurt aan duizenden universiteits- en hogeschoolstudenten om de aula’s te bevolken. Maar de tijd lijkt voorbij dat die studenten louter jonge veulens zijn die graag hun avonden vullen met cafébezoekjes of bacchanale feestjes. De laatste jaren schrijven steeds meer senioren zich in aan de universiteit of hogeschool.

In eigen land blijkt vooral de Gentse Universiteit erg populair. Concrete cijfers komen uit Nederland, waar men het aantal senioren aan de universiteitscampus de voorbije twee jaar flink zag stijgen (van 18.000 in 2013 naar 25.000 in 2015). Sommige onderwijsinstellingen in Nederland bieden om die reden al cursussen aan die speciaal op vijftigplussers zijn gericht.

In andere landen gaat men nog een stap verder. Zo bestaan er in Frankrijk, Engeland, Polen, Slovenië, Tsjechië en Australië zogenaamde ‘Universities of the Third Age’ (U3A). Aan die universiteiten bestaan geen vaste leerplannen of vaste lesuren en moeten er geen toelatingsexamens worden afgelegd. Ook het inschrijvingsgeld ligt een stuk lager dan normaal.

Scherpe geest

Naar het waarom van de populariteit van de universiteit bij senioren is het niet lang zoeken. Om te beginnen is er het sociaal contact. Ouderen, vaak alleenstaand, genieten van de gezellige drukte op de campus, de sfeer onder de studenten en de inspirerende omgeving. Zo blijven ze actief en komen ze regelmatig onder de (jongere) mensen.

Maar vooral zijn het de interesse en de drang naar kennis die veel mensen terug naar de schoolbanken drijven. Veel senioren zijn hoogopgeleid of hebben een carrière op hoog niveau achter de rug. En dus willen ze graag hun geesten scherp en geprikkeld houden.

Senioren schrijven zich vooral in voor de 'softere' vakken, puur uit interesse

Daarbij valt het wel op dat senioren vaker kiezen voor ‘softere’ vakken, zoals geschiedenis, kunstgeschiedenis, filosofie of psychologie. Uit mijn eigen studententijd, nu toch al bijna 20 jaar geleden, herinner ik me een oudere dame die haar aanwezigheid in de cursus middeleeuwse cultuurgeschiedenis aan de prof verklaarde als ‘louter uit liefde voor het vak’. Met andere woorden: de meer praktische en professioneel georiënteerde richtingen (wiskunde, economie, TEW, …) worden op latere leeftijd ingeruild voor de pure interesse. Cijfers van de Gentse Universiteit tonen dit duidelijk aan: senioren schrijven zich vooral in voor de richtingen Letteren en Wijsbegeerte en Politieke en Sociale Wetenschappen.

Levenslang leren

Levenslang leren, het is een credo dat we ook bij Familiehulp graag huldigen. Zo beschikken we over vijf opleidingscentra (in Roeselare, Gent, Brussel, Antwerpen en Hasselt) waar iedereen de opleidingen tot verzorgende/zorgkundige kan volgen. Daarbij verwelkomen we niet alleen jonge mensen. Veel van onze cursisten zijn ouder zijn dan 40 of 50 jaar. Het gaat dan om personen die een andere wending willen geven aan hun loopbaan en kiezen voor een nieuwe uitdaging in de zorgsector.

Ook onze eigen werknemers kunnen zich permanent bijscholen, via verschillende opleidingen, cursussen of onze referentiewerkingen. Zo start binnenkort de cursus ‘Basiszorg dementie’, waarbij onze collega’s huishoudhulpen, oppassers en karweimensen leren hoe ze passende en kwalitatieve zorg kunnen aanbieden aan het toenemend aantal cliënten met dementie. Onze collega’s verzorgenden volgen momenteel reeds de cursus ‘Zorg verlenen bij mensen met dementie thuis. Samen in transitie naar excellente zorg’. Om maar te zeggen: ook bij Familiehulp leren we – ongeacht onze leeftijd - nog elke dag bij. Want kennis blijft nog altijd het ideale instrument om je talenten verder te ontplooien.

Bron: www.utnieuws.nl

Volg jij ook een opleiding of heb je er een gevolgd? Vertel het ons in de reacties!