Jonathan Luna

Jonathan Luna was een openbare aanklager uit de Amerikaanse staat Baltimore. Luna kreeg veel respect van zijn collega’s omdat hij helemaal zelf tot aan de top is geraakt. Hij was van eerder arme afkomst en heeft hard moeten knokken voor zijn plaatsje. Elke zaak werkte hij grondig uit en zo wist hij dikwijls een erg sterk dossier op te bouwen. Het verbaasde dan ook iedereen dat deze geliefde en hardwerkende aanklager op 4 december 2003 dood werd aangetroffen in een beekje langs een autosnelweg.

Wat deed Luna op die plek, zo ver weg van zijn woon- en werkplaats? Hij moest er niet zijn, tenzij hij er een minnares op nahield. Die had hij, maar zij woonde niet in de buurt van de plek waar de misdaad gebeurd was. Een losse flirt misschien? Zou kunnen, maar er is misschien meer aan de hand.

Zowel Luna’s collega’s als de rechercheurs geloven dat hij wellicht niet zelf achter het stuur van zijn auto had gezeten. Er was namelijk een bloedbad in de auto aangetroffen, maar wel op de achterbank. Bovendien heeft het onderzoek uitgewezen dat hij met zijn eigen zakmes gestoken was en daarna verdronken. Nog een reden waarom iedereen dacht dat Luna niet zelf achter het stuur zat, is dat hij zijn bril op zijn bureau had achtergelaten, terwijl hij die nodig had om te kunnen rijden. Op camerabeelden van tolhuisjes was trouwens niet goed te zien of de bestuurder inderdaad Jonathan Luna was. Zijn dood blijft tot op de dag van vandaag een raadsel.

Paus Johannes Paulus I

Op 26 augustus 1978 werd Albino Luciani tot nieuwe paus uitgeroepen. Luciani koos als pausennaam Johannes Paulus. Zijn immer vriendelijke glimlach leverde hem al snel de bijnaam ‘de lachende paus’ op. Deze man deed de Kerk en het pausdom op zich herleven. Voor velen was hij een nieuw licht in een tot dan toe nogal droge traditie van ernstige en ouderwetse pausen. De minzame Italiaan boog zich met verve over zijn nieuwe job als kerkleider, maar daar zou abrupt een einde aan komen.

Op 28 september, exact 33 dagen na zijn verkiezing, trof een zuster het levenloze lichaam van de paus aan op zijn bed. Hij lag half rechtop met een kerkelijk boek in zijn rechterhand. Dokters en verzorgers konden enkel zijn dood vaststellen. De wereld was in shock. Amper een maand na zijn blijde intrede was de populaire paus al niet meer. Hoe kon dat gebeurd zijn? Een simpele hartaanval volgens de dokters. Niks aan te doen, het werk van de natuur. Helemaal niet, zeggen anderen. De paus stierf geen natuurlijke dood, hij was vermoord. Maar door wie dan wel? En waarom?

Ontmaskering stopgezet

Het antwoord op die vragen is volgens de aanhangers van de moordtheorie duidelijk: de paus werd het zwijgen opgelegd omdat hij sterk gekant was tegen de corruptie die er in het Vaticaan heerste. Hoewel hij bekend werd als de lachende paus, was Johannes Paulus ook keihard voor hen die buiten de lijntjes kleurden. Volgens sommigen had hij persoonlijk al enkele kardinalen op het matje geroepen en hen duidelijk gesteld dat hun spel voorbij was.

Niet alleen binnen de Kerk, maar ook daarbuiten wilde de paus schoon schip houden. Volgens een schrijver zou Johannes Paulus contact gehad hebben met twee topbankiers van de Vaticaanbank om hen te tonen dat hij bewijzen had tegen hen. Bewijzen dat ze samenwerkten met de maffia. Volgens diezelfde schrijver zouden de bankiers in paniek hun relaties bij de maffia hebben aangesproken waarop zij mogelijk een huurdoder op de paus hadden afgestuurd. Het lijkt vergezocht, maar het is wel zo dat de twee bankiers meteen na de dood van de paus ontslag hadden genomen. Eén van hen, Roberto Calvi, werd later dood teruggevonden onder een brug. Hij had zelfmoord gepleegd door ophanging en in zijn zakken zaten geld en bakstenen. De andere, een zekere Marcinkus, zou nooit nog zijn buitengekomen. Werd de paus inderdaad het slachtoffer van zijn eigen beloftes? De waarheid ligt wellicht diep verborgen in de archieven van het Vaticaan.

Danny Casolaro

Een in Amerika redelijk gekende naam, maar niet bij ons, is die van Danny Casolaro. Deze journalist specialiseerde zich in complotten en had er naar eigen zeggen eentje ontdekt die de hele wereld in zijn greep had. Volgens Casolaro was hij een organisatie op het spoor die wereldwijde takken had en die invloed had tot in de hoogste kringen. Hij noemde deze organisatie ‘De Octopus’, omwille van de vele machtige armen die ze bezat.

Deze duistere organisatie zou volgens Casolaro verantwoordelijk zijn voor tientallen economische en financiële rampen. Die zouden ze zelf veroorzaakt hebben om ze dan nadien zelf op te lossen. Zo kon de organisatie zich manifesteren als een supermacht waaraan zelfs de wereldleiders niet kunnen ontsnappen. Misschien had hij wel gelijk, want kort nadat hij hierover flarden had gelost tegenover collega’s werd hij op het matje geroepen en zelfs ontslagen. Casolaro ging dan maar verder op onderzoek uit op zijn eentje, maar dat zou hij moeten bekopen. Al vrij vlug werd hij via brieven en telefoon bedreigd met de dood en zelfs zijn familie werd hierbij niet ontzien.

Casolaro besloot zich op een dag op te sluiten in een hotel om van daaruit de laatste hand aan zijn boek te leggen dat hij kort nadien wilde publiceren. Hij boekte een kamer in het Sheraton waar hij ook had afgesproken met een laatste getuige. Kort na zijn vertrek ging bij hem thuis de telefoon meermaals over. Zijn huishoudster nam telkens op, enkel maar om de doodsbedreigingen van een onbekende stem te moeten aanhoren. Casolaro kreeg ondertussen ook een tegenslag te verwerken. Zijn getuige kwam niet
opdagen. Hij hing dan maar rond in de cocktailbar, waar hij aan de praat raakte met een andere gast. Kort daarna ging hij naar zijn kamer, vanwaar hij nog eenmaal belde met zijn broer. Daags nadien vond een dienstmeid hem dood in bad. Casolaro lag er met opengesneden polsen, het bloed lag overal verspreid. Zelfmoord, luidde het verdict. Toch betwijfelden de familie en vrienden van Casolaro dat en wel om deze reden: Danny Casolaro kon niet tegen bloed. Bij het minste sneetje dat hij had, moest hij al bibberend en bezweet gaan zitten. Laat staan dat hij zijn eigen polsen zomaar kon oversnijden. Met andere woorden, volgens de familie van Casolaro was het geen zelfmoord, maar moord. ‘De Octopus’ had afgerekend met een irritante luis in de pels. Waarheid of fantasie?

Elisa Lam

Vreemde moordzaken komen we niet alleen bij journalisten, juristen of pausen tegen. Ook onschuldige studenten worden er wel eens het slachtoffer van. Zo ook Elisa Lam, een Canadese die voor veertien dagen naar de VS trok. Ze logeerde in het Cecil Hotel, een hotel dat er op het eerste gezicht heel normaal uitziet. Niet dus, het hotel had al een woelige geschiedenis achter de rug van moorden, stalking, drugdeals en diefstallen. Daarbovenop is het hotel ook nog de verblijfplaats geweest van twee beruchte seriemoordenaars, waaronder de ‘Night Stalker’ die verschillende vrouwen brutaal van het leven beroofde.

Elisa Lam was natuurlijk niet op de hoogte van die gruwelijke verhalen. Misschien had ze beter eerst de geschiedenis van het hotel opgezocht, dan was ze misschien ergens anders gaan logeren. Nochtans ging het de eerste dagen goed met haar, ze belde geregeld naar huis met de boodschap dat alles in orde was. Maar op een bepaald moment voelde ze zich blijkbaar bedreigd. En dat uitte zich in een filmpje dat de wereld rondging. In dat filmpje is te zien hoe Elisa angstig een lift instapt en bijna radeloos op alle knopjes drukt. Helaas voor haar wil de lift om de één of andere reden niet dichtgaan. Ze kijkt een aantal keer naar buiten, probeert op allerlei manieren om de lift in werking te laten treden. Helemaal op het einde stapt ze uit de lift, loopt zenuwachtig heen en weer en gaat er dan snel vandoor. Alsof ze ergens voor op de loop gaat. Merkwaardig genoeg sluit de lift op het moment dat Elisa uit beeld verdwijnt.

Spookachtige beelden, maar daar houdt het niet bij op. Enkele dagen later klagen logés over de vreemde smaak van het kraantjeswater. Een medewerker van het hotel gaat boven op het dak een kijkje nemen en schrikt wanneer hij het lichaam van een jonge vrouw in één van de bassins aantreft. De vrouw is, jawel, Elisa Lam. Hoe is de jonge studente in godsnaam op het dak geraakt, wat kwam ze er überhaupt zoeken? Het dak werd afgesloten door een stalen deur die ook nog eens beveiligd werd met twee alarmen. Niemand, buiten enkele hotelmedewerkers, kende de code van die alarmen. Kunnen we dan concluderen dat iemand van het hotelpersoneel Elisa heeft vermoord en in het bassin heeft gegooid?

Het zou kunnen en misschien is het wel de meest logische verklaring. Er werd echter nooit iemand van het personeel als verdachte gezien, laat staan gearresteerd. Elk lid had een alibi voor het tijdstip waarop Elisa werd vermoord. En er is nog meer. Deze zaak doet denken aan een film uit 2005 genaamd Dark Water. Ook daar was er sprake van stinkend en vies smakend water en was de oorzaak een jonge vrouw die dood in een bassin ligt. Misschien is dit een brug te ver, maar soms lijkt het toeval geen toeval meer te zijn. Zeker als blijkt dat de weken na de dood van Elisa Lam het hotel werd getroffen door een epidemie van tuberculose. De test bij uitstek om te zien of mensen besmet zijn met tbc staat in wetenschappelijke kringen bekend als de … LAM-ELISA test.

Tupac Shakur

Op 13 september 1996 stond de wereld van de Amerikaanse rap stil toen bekend raakte dat de Amerikaanse rapper Tupac Shakur samen met een collega waren doodgeschoten. Hun wagen werd doorzeefd met kogels, geen van beide heren had het drama overleefd. De Amerikaanse bevolking en de rapwereld waren in rouw, maar het duurde niet lang tot men hier en daar enkele wenkbrauwen begon te fronsen.

Het eerste opvallende feit was dat Shakur daags na zijn overlijden al werd gecremeerd. Niemand, buiten de naaste familieleden, was daarbij. De fans waren al in shock, maar daardoor kregen ze een extra tik te verwerken. Ze hadden niet eens behoorlijk afscheid kunnen nemen van hun held. Al snel begonnen er vragen te rijzen, zoals: ‘Wie wil er Tupac Shakur nu dood?’ en ‘wat was de reden?’. Een tweetal verdachten werden opgepakt en beschuldigd van de misdaad, maar beiden ontkenden met klem dat zij Shakur en zijn collega hadden vermoord. De fans geloofden in hun onschuld, want geen van de verdachten had een motief.

Terwijl sommigen naar dat motief bleven zoeken, kwam een andere groep met een heel andere invalshoek: is Tupac Shakur wel dood? Zij beweerden namelijk dat alles in scène werd gezet met hulp van de LAPD, de politie van Los Angeles. Volgens hen werkte Shakur nauw samen met de politie: hij verklikte hen notoire drugdealers en in ruil werd de rapper beschermd. Het zou best kunnen dat één of andere dealer deze samenwerking op het spoor was gekomen en achter Shakur was aangegaan. Toen de LAPD hiervan lucht kreeg, werd er een overval in scène gezet. Terwijl Shakur voor de buitenwereld vermoord was, werd hij in werkelijkheid overgebracht naar een veilige schuilplaats in het buitenland.

Het kan niet anders dan zoiets zijn, zeggen de aanhangers van deze theorie. Shakur zelf zou zijn fans al hints hebben gegeven door in zijn laatste songs te verwijzen naar zijn nakende dood (zie foto onderaan). Dat was zijn afscheid aan de fans die hem jarenlang op handen hadden gedragen. Ook in albums na zijn dood zouden tips opduiken. Zo zou het eerste album Machiavelli verwijzen naar de Italiaanse meesterstrateeg die in één van zijn werken de perfecte manier had weergegeven om iemands dood te faken. Is dat de waarheid of klampen sommige fans zich vast aan deze gedachte om de pijn draaglijker te maken? Sommigen zouden Shakur al hebben gezien in landen als Nieuw-Zeeland. Het kan slechts wishful thinking zijn, maar zoals eerder gezegd is in sommige gevallen het toeval geen toeval meer.