Joyce DiDonato In War and Peace

Joyce DiDonato grasduint in het oeuvre van Händel, Purcell, Monteverdi en enkele minder bekende componisten als Leonardo Leo en Niccolò Jomelli (plaatpremières). Ze vertolkt aria’s rond extreme emoties, vooral emoties die met elkaar in conflict zijn: wraak en hoop op liefde, kwelling en respect, vergelding en vergeving. Haar stem deint natuurlijk mee op de felle melodieën. Als ze ‘barbaro’ zingt, krijg je angst, de tweestrijd van Andromaca (Leo) is hartverscheurend. Anderzijds horen we in Lascia ch’io pianga (Rinaldo, Händel) een smartelijk glijden van de toon en een traan in de stem. De stemcontrole en virtuositeit zijn wonderlijk en staan vooral in dienst van de betekenis van de tekst. De stem loopt spontaan parallel met de meest subtiele verandering in emotie. 

Het orkest is super vitaal, opzwepend en altijd expressief-ondersteunend. Bij de inzet van de aria van Agrippina zijn de snaren snerpend, de contrabas geeft een prachtig accent in Purcell’s Oh! Lead me to some peaceful gloom. De blokfluit speelt een heerlijke nabootsing van de vogeltjes in Augelletti, che cantate in Händels Rinaldo. De basso continuo heeft een prachtige rijke klank. Een fantastisch orkest onder leiding van klavecinist Maxim Emelyanychev.

Joyce DiDonato schenkt ons een verzameling virtuoze aria’s waarin haar schitterende stem authentiek en oprecht klinkt, vol emotionele variatie en een toonbeeld van expressiviteit. Niemand zingt dergelijke halsbrekende coloraturen met zo’n perfect legato als deze sympathieke en geëngageerde zangeres.