Luisteren in ontroering,
naar wat die ander te vertellen heeft.
luisteren in stilte,
naar de pijn en het verdriet,
dat sommigen hun hele leven met zich meedragen.
een traan, vele tranen, groot verdriet,
een troostende hand op een schouder, een knipoog,
naar die ene met verdriet.
een kleine glimlach,
breekt door de tranen heen.
een glimlach die groeit,
omwille van een hand op de schouder,
omwille van een knipoog.
zo eenvoudig ...

Dit gedicht werd ingezonden door Ingrid.

Schuilt er in jou ook een dichter? Stuur dan jouw gedicht naar redactie@sennetmagazine.be en wie weet lees je het wel in één van de volgende edities van SenNet Magazine!