Verslag van Wama4040

Op 9 november 2016 belde een vriend me ‘s avonds op om te vragen of ik opnames ging maken bij de opgraving van een bommenwerper in ons dorp. Ik viel totaal uit de lucht en wist niets van een bommenwerper. Na wat rond te surfen op het internet kwam ik al snel te weten dat er inderdaad in 1945 in ons dorp een bommenwerper was gevallen, die in het weekend van 11 november werd opgegraven.

Ik wilde daar uiteraard graag bij zijn met mijn camera, maar als ik dat vanop de straat had moeten filmen, was er maar weinig interessants aan. Na contact opgenomen te hebben met de burgemeester, hoorde ik dat er nog negen tv-stations opnames gingen doen, maar ik kreeg gelukkig de toelating om bij de opgraving op de eerste plaats te staan.

De volgende dag ging ik op zoek naar meer informatie over het gevallen vliegtuig. Zo kwam ik te weten dat er twee Bunsbekenaren, André Bruyninckx en Ben Cleynen, al jaren met opzoekingen naar dat vliegtuig bezig waren. Zij waren vooral geïnteresseerd in wie de bemanning was, van waar ze afkomstig waren, wie hun familieleden waren ... Dankzij hun opzoekingswerk konden we een gezicht plakken op de namen van de bemanningsleden: piloot F/O Holman Kerr (23j), Sgt William Marsden (20j), navigator F/Sgt Sidney Smith (21j), F/O Frank Clarke, F/Sgt Allan Olsen (20j - Australië), Sgt Christopher Hogg (20j) en Sgt Herbert Thomas (23j - Jamaica). Daarnaast gingen ze ook regelmatig met een metaaldetector op pad op de weide waar het vliegtuig was neergestort. (Foto: André Bruyninck, burgemeester Reekmans en Ben Cleynen)

Na een grondig vooronderzoek gingen ze uiteindelijk zelf opgravingen doen en ze stootten hierbij op een lichaam. Uit respect voor het slachtoffer stopten ze meteen met de graafwerken en brachten ze het gemeentebestuur op de hoogte. Vanaf dat moment werd er meer aandacht besteed aan de opgraving van de Lancaster NN775. Zo werd in april 2016 het Planehunters Recovery Team Belgium ingeschakeld om een concreet vooronderzoek uit te voeren met dieptemeters op de locatie van de crash. In augustus 2016 heeft Bom-Be een bodemscan gedaan om na te gaan of er nog bommen aanwezig waren in het vliegtuig. Dankzij die onderzoeken kon de exacte positie bepaald worden van het vliegtuigwrak in de grond.

Benny Ceulaers van Planehunter geeft in dit filmpje meer uitleg over de opgraving:

Tijdens het weekend van 11, 12 en 13 november 2016 werd dan het volledige vliegtuigwrak opgegraven. Het gemeentebestuur koos voor de start van de opgravingswerken de symbolische datum van Wapenstilstand, dat bovendien ook de datum is waarop bemanningslid Allan Olson 93 zou geworden zijn.

Door de berging van het vliegtuig kon ook eindelijk de hele crew geborgen worden. Op 12 en 13 november 2016 vond het bergingsteam de stoffelijke resten van de bemanningsleden die nog in de ondergrond waren achtergebleven. Op vrijdag 28 april 2017 kregen zij een laatste waardige rustplaats op het militair kerkhof van Heverlee. In aanwezigheid van maar liefst 38 familieleden en de ambassadeurs van het Verenigd Koninkrijk en Australië werden zij tijdens een militaire ceremonie met veel respect begraven. Na 72 jaar werd de zevenkoppige bemanning eindelijk herenigd in één graf.

Aan het gemeentehuis van Glabbeek werd er diezelfde dag een herdenkingsmonument ingehuldigd ter nagedachtenis van deze soldaten die tijdens WO II hun leven gaven voor de vrijheid die wij vandaag kennen. Maar wat de zoektocht naar de Lancaster NN775 pas echt een diepmenselijk project maakte, was het feit dat het gemeentebestuur van Glabbeek na 72 jaar antwoorden kon geven op de vele onbeantwoorde vragen van de families.

Ik heb het volledige verhaal van de opgraving en de begraving van de slachtoffers op film vastgelegd.
Daarnaast heb ik getuigen van de crash geïnterviewd, de eigenares van de grond en natuurlijk komen de twee initiatiefnemers ook aan het woord. Burgemeester Peter Reekmans doet het voorwoord in de film.

De volledige film kan je hier bekijken:

Die filmpjes hebben echter ook wat ophef veroorzaakt. Zo had ik een opname gemaakt van de ceremonie waar de slachtoffers met veel respect en eer van de crashplaats werden gedragen. De dag nadien kreeg ik het bevel van de Amerikaanse ambassade om de film van Youtube te verwijderen. Alles was openbaar gefilmd en de auteursrechten op de muziek waren in orde met Sabam, ik was dus niet van plan om mijn filmpje te verwijderen. Bovendien was het al te zien op een Australische nieuwssite en werd het na een dag al meer dan 2000 keer bekeken. De volgende dag  kreeg ik terug de eis om de film te verwijderen. Toen vroeg ik naar wat het probleem nu precies was. Het stoorde hen dat er soldaten in Amerikaanse uniformen te zien waren die niet het recht hadden om dat uniform te dragen. Daarop heb ik geantwoord dat dat niet mijn probleem was en daarna heb ik niets meer van hen gehoord.

Dit is het bewuste filmpje waar de Amerikaanse ambassade het moeilijk mee had:

Na de opgraving werd er een tentoonstelling gehouden over ons dorp tijdens WOII. Alle oorlogsverhalen van ons dorp werden er tentoongesteld en de wrakstukken van de Lancaster lagen er uitgespreid in een grote tent. Uiteraard ook een filmpje hierover: