Waar zijn alle begijntjes heen?
Dinsdag 9 mei 2017. Voor de eerste uitstap van 2017 namen Leoan en ik onze fotografen mee naar het Haspengouwse Sint-Truiden.
De stad telt twee sites die op de Werelderfgoedlijst van Unesco staan. Onze gastheer Leoan leidde ons, om te starten, naar één daarvan: het Sint-Agnesbegijnhof.
De weergoden waren ons goedgezind, want het was onder een stralende zon dat we binnentraden in het begijnhof dat in 1258 werd opgericht bij de Cicindriabeek buiten de stadsmuren van Sint-Truiden. Het betekende de aanvang van een bloeiende vrouwengemeenschap, waarin in haar glorietijd meer dan 200 begijnen woonden. Het sympathieke kerkje met haar mooie muurschilderingen viel zeker in de smaak bij alle deelnemende leden.
We wandelden verder naar ‘het Speelhof’, een buitenverblijf dat de abt van Metz geschonken werd door Trudo, de stichter van de stad. Daar genoten we van een lekkere maaltijd, inclusief een ijsje als toetje!
Indrukwekkend historisch stadscentrum
Daarna trokken we naar het centrum van de stad. Vlijtig aan het wandelen, werden we verrast door een plotse regenbui. Gelukkig duurde die slechts een paar minuten en kon ze onze pret niet bederven. Het stadscentrum was dan ook absoluut de moeite waard om te bezoeken dankzij de verschillende historische gebouwen. Zeker de tweede site op de Werelderfgoedlijst trok onze aandacht: het belfort op de Grote Markt.
Onze volgende stop was de abdijtoren, hét historische baken van de stad. Al klimmend ervaar je de kracht van duizend jaar bouwgeschiedenis. Na 196 treden, met onderweg vijf rust- en ervaringsplatforms, genoten we van een adembenemend panorama over stad en streek. De leden die dit klimwerk niet zagen zitten, konden het wat dieper onder de grond zoeken door een bezoek te brengen aan de crypte.
Hierna werd het stilaan tijd om af te ronden met een bezoek aan de binnentuin en de Keizerszaal. In de Keizerszaal (abtskwartier) ontvingen de abten belangrijke gasten. De plafondschildering verwijst naar abt Jozef van Herck: ze toont Jozef die als onderkoning van Egypte zijn vader en broers ontvangt. De muurschilderingen (trompe-l’oeil) van onbekende hand staan in contrast met het prachtige plafond.
Als afsluiter trokken we met z’n allen naar de cafetaria van de sporthal, waar we in het zonnetje op het terras konden genieten van een verfrissend drankje. Kortom, het was weer een meer dan geslaagde dag, deze keer dankzij de inzet en de voorbereiding van onze vriend Leoan.
Zaika
0 reacties