Geregeld neem ik de trein, en wanneer ik me in een grote stad zoals Brussel verplaats ook al eens de metro.

Op het openbaar vervoer zijn er blijkbaar twee ongeschreven regels: niet praten met vreemden en geen oogcontact maken.

Want stel je voor dat je een beleefde hallo zegt tegen iemand en dat die dat als toestemming beschouwt om zijn hele levensverhaal te berde te brengen. Of dat iemand jouw hallo als een persoonlijke belediging ervaart en je de rug toekeert.

Het lijkt vaak veiliger om in de luchtbel van eenzaamheid te blijven.

Maar hebben we gelijk dat we zo op onze hoede zijn?

Volgens een studie zouden we wel eens een vitale kleine boost voor onze dag kunnen missen door het gezelschap van vreemden te mijden.

In negen afzonderlijke experimenten vroegen onderzoekers van de University of Chicago Booth School of Business aan gewone pendelaars in het openbaar vervoer om een van deze te doen:

–       hun woon-werkverkeer doen zoals gebruikelijk,

–       een poging doen om met een vreemde te praten,

–       of in eenzaamheid zitten.

Ondanks de voorspelling dat praten met vreemden de minst prettige ervaring zou zijn, bleek het achteraf, wanneer het de pendelaars werden gevraagd, de meest prettige ervaring te zijn.

Een van de auteurs van het onderzoek, professor Nicholas Epley, legt uit: “Verbinding maken met vreemden op de trein brengt op lange termijn misschien niet dezelfde voordelen met zich mee als verbinding maken met vrienden, maar pendelaars op een trein meldden een beduidend positiever woon-werkverkeer als ze connecteerden met een vreemde dan wanneer ze in eenzaamheid zaten.”

Het feit dat dit het tegenovergestelde was van wat ze verwachtten is fascinerend.
Epley gaat verder:

“Dit misverstand is vooral jammer voor het welzijn van een persoon, omdat het woon-werkverkeer steeds wordt beschouwd als een van de minst aangename ervaringen in de gemiddelde dag van een persoon.

Dit experiment suggereert dat een verrassend tegengif voor een verder onaangename ervaring heel dichtbij kan zitten.”

De auteurs besluiten met de volgende woorden:
“De resultaten van onze experimenten voegen zich bij een groeiend aantal onderzoeken die positieve gevolgen van prosociaal gedrag (dat is gedrag dat gericht is op het welzijn van anderen) voor zichzelf suggereren.
Of het nu gaat om geld uitgeven aan anderen versus zichzelf, zich rechtvaardig gedragen in plaats van egoïstisch, of dankbaarheid versus minachting uiten, prosocialiteit lijkt niet alleen in het voordeel van anderen te zijn, maar ook in het voordeel van zichzelf.
Op een steeds drukker wordende planeet kan het misverstand over de voordelen van sociale betrokkenheid steeds problematischer worden.”

Heb jij al een ervaring met het aanspreken van iemand die je niet kende?

Of probeer je dit eens uit, en spreek je iemand aan op het openbaar vervoer?

Laat me gerust weten wat jouw ervaring hiermee is.

Neem je nooit het openbaar vervoer?

Kijk dan eens of je iemand kan aanspreken in een openbare ruimte zoals een winkel.

Zelfs anoniem

Het onderzoek op het openbaar vervoer laat zien dat prosociaal gedrag leidt tot meer welbevinden. Bij dit onderzoek was er dus contact tussen mensen.

Een nieuw onderzoek laat zien dat prosociaal gedrag jouw welbevinden en energie ten goede komt zelfs als je geen contact hebt met de ander.

In dit nieuwe onderzoek kregen deelnemers in de experimentele groep de gelegenheid om anoniem prosociaal gedrag te vertonen in een computerspel. Deelnemers in de controlegroep kregen die gelegenheid niet.

Deelnemers in de experimentele groep ervoeren meer positieve gevoelens, meer zinvolheid en meer vitaliteit. Bovendien presteerden zij vervolgens beter op een test die aangaf dat ze meer energie hadden.

Eenvoudig gezegd: iemand helpen – ook al weet die niet dat jij de helper bent – of gewoon iemand aanspreken, zorgt er niet alleen voor dat die ander zich vaak beter gaat voelen, maar ook jijzelf.

Probeer het eens uit, en laat hieronder weten hoe het was.

En ontdek hier nog 3 tips om jouw eigen stemming te verbeteren.