Ik neem mijn leven bij de hand
en wandel samen naar de sterren toe.
Behoedzaam en langzaam maar zeker
stap ik door mist en nevel geblinddoekt
geen verdere toekomst tegemoet.

De onwetendheid zal mij tot troost zijn.
Mijn aardse “hebben” laat ik achter,
mijn “zijn” lost op in ‘t donker heelal,
alleen, niet eenzaam maar verbonden
met miljarden die mij zijn voorgegaan.

Verdwenen verleden, dromen voorbij,
vandaag wegdeinend nog vol verlangen
mijn heden om verder van te genieten.
Zolang het mij nog wordt geschonken,
zolang zal ik mijn leven liefhebben.

auteur: rdckx