Angst voor alles wat Arabisch is

Er heerst de enigszins verontrustende mening dat ons gewest stilaan ingenomen zal worden door alles wat Arabisch is. Van taal over zeden tot godsdienst. Islam in de plaats van katholicisme, Allah als god, Mohamed als Jezus. Ik vind dat gewoon onzin, politieke onzin vooral. Bedoeld om kiezers naar bepaalde partijen te lokken.

Maar wie ben ik om dat te denken? En om meer angst te voelen bij de dreiging van een andere invasie in onze maatschappij, die van de robotten.

Onlangs verscheen er in ‘Knack’ een artikel over de gang van zaken in het wereld van het -e-commerce bedrijf Amazon van Jeff Bezos, bedrijf waar de vakbonden nu een strijd aan het leveren zijn om er toegang tot te krijgen.

Een gewezen en elektronisch ontslagen werknemer vertelde de reporter van die bijdrage hoe het er daar, voor de doorsnee man of vrouw, aan toegaat:

Mensen zijn nog altijd goedkoper dan robotten

Het systeem is ontworpen voor robotten. Zodra robotten goedkoper worden, zullen zij de mensen vervangen. Tot nu zijn mensen goedkoper dan robotten. Je hebt er een scanner aan je vinger. Door te wijzen en je vingers samen te brengen, scan je een plastic tas met dozen, die je moet wegbrengen. Een ander toestel aan je arm zegt waar je heen moet met je pak. Er gaat een licht aan dat je toont waar je moet gaan. Als je de tas op de juiste plaats hebt gezet, scan je opnieuw. Als je apparaat zegt dat iets fout is, dan corrigeer je volgens de aanwijzingen die je krijgt. Je bent volledig in de macht van het computersysteem. Er komt geen menselijke gedachte, geen menselijk initiatief aan te pas.

Centen regeren

Een mens als robot dus en binnenkort een robot in de plaats van een mens. Als dat goedkoper blijkt.

Ik vraag me dan af wat er gaat geworden van de mannen en de vrouwen, die niet bekwaam zijn hogere studies te volbrengen of gewoon de kans niet krijgen dat te doen. Studies die uitzicht bieden op rijkelijk aanwezige banen, wat de gewone jobs niet meer zullen zijn. Want robotten zullen de blauwe en gele zakken met afval ophalen, zullen je met de bus of met de taxi naar je bestemming brengen, zullen je in de supermarkt je rekening presenteren en in de winkel de weg wijzen naar het artikel dat je kopen wilt. En verder huizen bouwen en straten aanleggen of wegen asfalteren.

Er staan, in die hiervoor geciteerde lijst, zware beroepen, maar de mensen verdienen er tenminste mee en vinden er in vele gevallen ook genoegen in, samen met gezelschap van collega’s.

Weg daarmee zijn de Jef Bezossen van deze tijd aan het bedenken, te berekenen en soms zelfs te zeggen.

Maatschappelijke grenzen

Mij brengt het op de gedachte dat het menselijk genie misschien schitterend tot verbluffend mag genoemd worden, maar ook eens op maatschappelijke grenzen mag stuiten. Tot heil van de vuilnisophaler van vandaag, de garçon/serveuse, de verkoper/verkoopster, de kassier/kassierster (*) enzovoort.

Over de facteur heb ik het dan niet eens meer, want die wordt sowieso vervangen door onze veel gebruikte computer en elektronisch verkeer. Probeer trouwens maar eens een postbus in je buurt te vinden.

(*) Oh ja, beroepen volgens de sekse citeren mag ik ook niet meer, maar dat zal niet lang meer duren, als die jobs toch verdwijnen.