Vrede blijft het opperste goed

Het was wel even aanpassen toen ik na mijn op pensioenstelling overschakelde van dagelijks voor de krant schrijven naar cursiefjes maken, cursiefjes die een tijdje voor het verschijnen klaar moeten zijn. Heel wat onderwerpen ontglipten mij zo, omdat ik natuurlijk geen praat na de vaak mag verkopen.

Nu, voor wat ik vandaag wil schrijven, lukt dat nog allemaal best. Ik weet niet wanneer deze bijdrage zal verschijnen, maar dat heeft even geen belang. Ik ga nu, begin december, al iedereen peis en vree toewensen en als dit schrijfsel pas in januari op het scherm zal verschijnen, mag dat nog immer gepast genoemd worden.

Tot eind januari kan men – volgens de jarenlange gewoonte – ‘gelukkig nieuwjaar’ schrijven en zeggen en voor mij zit het opperste geluk nog altijd in vrede.

De terreur van godsdienst

Tevens zal het wel zo zijn dat het verlangen daartoe ook over enkele weken niet verdwenen kan zijn, omdat dan oorlog en onrust nog altijd door onze wereld zullen razen. En ik, arme ouderling, zal dat altijd maar minder en minder begrijpen. Want zeg nu: hoe is het te verklaren dat een enkele man (met goedkeuring van zijn naaste omgeving en toegejuicht door een massa aanhangers) op een of andere doordeweekse ochtend zomaar kan besluiten om in de kortste keren en vaak op de wreedste manier, duizenden mensen van hun leven te beroven, jawel beroven.

Iedereen weet dat ik het hier over Oekraïne heb, maar er is nog zoveel meer. Hoe verklaren dat er, ergens ter wereld, de overtuiging groeit dat er maar één godsdienst is die mag beoefend worden en dat iedereen die daar niet in mee stapt veroordeeld moet worden, tot dood en/of marteling. Wie weet er raad met de vaststelling dat bepaalde rassen of nationaliteiten er andere niet in hun omgeving dulden, wat blijkbaar alleen met geweld en doodslag bekampt kan worden. Wie legt het met logica in zijn redenering uit dat een enkel heerschap zo maar beslag kan leggen op het terrein en de bewoners van andere landen, en dat, wie daar niet meer akkoord gaat, in het slechtste maar veel voorkomend geval met zijn leven moet bekopen.

Hoe ver zijn we van het menselijke verwijderd geraakt dat heerschappen zich het recht toe eigenen bepaalde gevaarlijke stoffen te blijven afleveren, met revolver, mitraillette of granaten in de hand. Wat voor dat schorremorrie een wereldwijde terreur waard is. Cocaïne eist vele doden en niet alleen door het gebruik ervan.

Die ene gek

Wat is het percentage van de wereldbevolking dat daar allemaal aan meedoet? Het is moeilijk in te schatten en het erge is dat die oorlogszucht in alle continenten aanwezig is, ook maar zeker niet vooral in de meest primitieve, wel integendeel. De vaak zo hoog ingeschatte Amerikanen lopen in grote getale nog altijd achter het gat van die ene gek, die Donald Trump heet en die naar alle waarschijnlijkheid niet beter zou vragen dan elders in de wereld met bommen en granaten te bewijzen dat hij de heer en de meester op de aarde is. Hij, en niet Allah of onze goede (en soms minder goede) god.

Kan een redelijk mens zich indenken waarom zo’n kerel het in zijn hoofd haalt zijn land terug te trekken uit het zo moeizaam bereikte atoomakkoord met een gevaarlijk land als Iran?

Ik niet, u niet, niemand die een normaal, eenvoudig verstand heeft. Dat er ons toe inspireert tot eind januari en aan iedereen voor de zoveelste keer vrede op aarde te wensen. Hoop doet leven. Zeggen ze.