Het gedicht Sprokkelhout' van lezeres Rdckx inspireerde lezer Rudi De Waele tot deze tekst.

In het bos, waar bomen ruisen, ligt een schat voor wie wil kiezen, sprokkelhout, door tijd vergaard, verhalen in elke spaander bewaard.

Oude takken, knoestig en wijs, getuigen van de jaren, de tijd die grijs, ze dragen herinneringen, geheimen groot, in hun knoesten en scheuren, diep en bloot.

De zon werpt haar stralen door de bladeren heen, op het sprokkelhout, waar verhalen verschenen, van liefde, verlies en avonturen verward, in de armen van de nacht, onder sterren geschaard.

Sprokkelhout, een schat van de natuur, geeft ons warmte, maakt ons avontuur, een vuur ontvlamt met zijn houtige kracht, terwijl de wereld in stilte wacht.

In de knisperende vlammen, dansend en fijn, zien we verhalen, als in een oud refrein, sprokkelhout, zo eenvoudig en puur, verbindt ons met het verleden, zo zuiver.

Dus sprokkel met zorg, met liefde en eerbied, dit hout, dat verhalen in zich biedt, en laat de warmte van het vuur je omringen, terwijl de nacht haar sterren laat zingen.