Herinneringen zijn als vlinders
Ze fladderen door je brein
Ze raken je hart
En doen soms pijn.
Ze stelen je tranen
En laten je in je emoties verdwalen.
Broos en flinterdun
Ze zijn zo kwetsbaar
Het is tijd dat ik ze gun.
Dit gedicht werd ingezonden door A.C.
Schuilt er in jou ook een dichter? Stuur dan jouw gedicht naar redactie@sennetmagazine.be en wie weet lees je het wel in één van de volgende edities van SenNet Magazine!
2 reacties
Als morgen niet meer is,
en geen dageraad nog komt,
verdampen dromen in wolken,
tranen die als regen binnensijpelen
in harten met warme gedachten
Als verdriet steeds weer komt knagen,
herinner je dan de mooie dagen,
pijn en herinnering, beide blijven,
maar op een dag zal je zien
dat de kracht van de herinnering
alle pijn met een glimlach bedekt
2015 04 rdckx