verlofgeld overlevingspensioen

[Prima Vera]

Dat is nog piep hé, Prima Vera.
Ik was zo oud als mijn man stierf.
Wat ik dat jaar verwezenlijkt heb, ik zou het niet weten hoe ik er nu nog zou door geraken.
Ik ben nu 71 en elk jaar pakken ze een stukje af.
Zeer teleurstellend.
Het voelt gelijk een hond aan een ketting.
Elke keer trekken ze je terug als je te ver uithaalt.

Ach, ik kan nog veel, maar niet alles.
Zoals mijn hulp zegt: " Er zijn er die meer kunnen en er zijn er die nog veel minder kunnen"

Geniet ten volle zoals je nog kunt!!!!!!!! Het is je gegund, van harte.

Een paar keer ongelukkig vallen en alles verandert.

Ik ben nog een jaartje jonger dan Myriam C. Ook hier met de nodige ongemakken en zeker niet alles kunnen doen wat ik zou willen doen. Een heup die niet meer mee wilt, een rug die niet veel aan kan. Maar ... we doen wat we kunnen doen en zien niet achterom. Ben ik 's avonds daardoor moe en moet ik het de dag nadien kalmer aan doen, het zei zo. Niemand die aar commentaar op dient te geven. Doe wat je kan doen en zoals ik zei geniet er gewoon ten volle van. Myriam zegt ook: nu kunnen we nog iets, wie weet wat is het volgend jaar of zelfs volgende maand. Je weet niet waar het ongeluk ligt! Mijn ouders hadden de kans niet en zijn veel te vroeg gestorven (58 & 59 jaar) na jaren hard zwoegen. Ook ik heb gezegd: het moet anders en het zal anders zijn als ik het geluk heb. Het is ook anders!