Bijna zot doordat HIJ op pensioen is....

[NogGeenSenior]

Omdat ik niet binnen geraak op tele-onthaal doe ik hier mijn verhaal.
Mijn man heeft altijd een verantwoordelijke positie gehad in een bedrijf en is nu al meer dan anderhalfjaar op pensioen.
Ik werk nog en zal dit nog een aantal jaar mogen doen.
Wanneer ik vertrek is hij jaloers. Mijn leven bestaat uit springen, huishoudelijke werken(want dat is te min voor hem), voor de kleinkinderen zorgen, etc.
Koken wil hij niet en zelfs het bed is niet opgemaakt.
Vrijwilligerswerk wil hij niet.
Ik heb geprobeerd om te helpen door na mijn werk nog een wandeling met hem te doen, conclusie, voila je bent met de hond gaan wandelen. En dit is zo op alle vlakken, trek de lijn maar door....
Ik kom vermoeid thuis en hij is nukkig. Daardoor begin ik steeds meer weg te blijven en op mijn werk te blijven. Soms blijf ik een half uur in mijn auto zitten langs een wegje om toch ergens te rusten.
Een bon voor de avondschool gebruikt hij niet.
Niets maar dan ook niets is ok.
Hij wil terug iedere dag een kostuum aan doen en gaan werken.
Dat lukt niet.
Om eerlijk te zijn, ik begin er na al die jaren aan te denken om te vertrekken, dit wordt onleefbaar.
We hebben beide kinderen uit een ander huwelijk en nu zit hij steeds de facebook van mijn kinderen te controleren en overal negatieve commentaar op te geven.
Ik zeg nooit iets negatiefs over de zijne, hij zou ontploffen.
Hij vindt tevens doordat hij meer bijgedragen heeft financieel dat dit compenseert dat ik maar meer mijn steentje moet bijdragen op een andere manier, lees koken, boodschappen doen, strijken, wassen, volledig huishouden.....
Kortom ik ben op, in rust zit mijn hartslag soms aan 150.
Ik zet dat hier om aan de gepensioneerden die dit hun partner aandoen duidelijk te maken dat dit niet kan. En ik hoop dat er zo niet veel zijn.

[Prima Vera]

Wat je neerschrijft vind ik erg en je geeft bijna zelf aan wat je te doen staat. Dit is voor jou geen leven en zuiver hartvreterij. Ik zou zeggen, als je in de mogelijkheid bent : doe er iets aan. Vermits je nog niet op pensioen kan gaan en nog een heel aantal jaren te gaan hebt, ben je ook nog vrij jong én heb je misschien nog een kans op een nieuw leven. Mij is altijd geleerd: liever alleen wonen en gerust van gemoed dan samen wonen en niets anders hebben dan hartvreterij en je ongelukkig voelen.
Je bent meer waard dan dat. Als een gesprek met hem geen zoden aan de dijk brengt moet je je conclusies daar uit trekken.
Laat hem dan zelf maar in de vuiligheid zitten en zelf zijn prakkie klaarmaken. eens zien hoe ver hij gaat komen.

[Danny.]

Ik denk er eveneens zo over Prima Vera, maar denk daarbij nog iets verder namelijk of er voor de pensionering meegeholpen werd in het huishouden en alles wat daarmede gepaard gaat?

Hoe lang werd deze situatie reeds verdragen, en hoelang zal ze dit nog verdragen voordat ze stop zal roepen, en er een punt achter zetten, wat is de reden van het uitstellen van een beslissende stap?

Ter info, ik vond enkele tijd terug een heel goede tip, namelijk een briefje met volgende tekst:
- Ik ben deze avond niet thuis.
- Uw eten staat op blz 4/42 van het kookboek.
- De ingrediënten kan je in de rekken van de supermarkt vinden.
- Smakelijk.

Groetjes

Danny

[Prima Vera]

Ik ben er zeker van dat dat voordien ook al gaande was. Hij heeft een verantwoordelijke job gehad en daardoor vermoed ik dat dat toen ook al gaande was. Nu hij thuis is wegens pensioen denk ik dat gast stiekem gehoopt had dat hij zich toch meer zou geëngageerd hebben in het huishouden aangezien hij heel de dag thuis is. Het zal dus al heel lang gaande zijn maar ik begrijp gast wel dat het heel moeilijk is de beslissing te nemen om er een punt achter te zetten. Elke keer uitstellen en denken : ALS hij thuis is DAN .... zoals zo dikwijls het geval is. Ik hoop dat gast er uit komt, echt waar.

[Fazal]

Een goede raad "NogGeenSenior",tracht u te organiseren, en trap het af!
Je hebt nog een leven voor de boeg. Neem het, het is het uwe!
Vrees niet voor een zwart gat! Het zal na een tijdje automatisch wit worden!
Ik weet dat zoiets niet zo gemakkelijk zal zijn, maar trek uw rijlaarzen aan en geef uw paard de sporen.
Moeilijk, en desnoods met iets minder, gaat het ook!
Verspil uw leven niet verder op zo'n manier, het is 'uw' leven, en dat van u alleen!
Blijf niet langer bij de pakken zitten! Intussen gaat uw leven voorbij. Doe iets, en wel NU!

[NogGeenSenior]

Natuurlijk deed ik de strijk en de was, maar koken en boodschappen hoefde ik niet te doen. Hij had lunch op zijn werk.
Er is een uur werk op zijn minst bijgekomen per dag.
De kleinkinderen zijn er ook bijgekomen.
Mijn moeder is nu de laatste tijd ook fel verouderd en snakt naar gezelschap.

En het ergste is dat gezaag. Over alles, over een vrachtwagen die door ons straat rijdt en eigenlijk niet mag, over al kleine zaken, onophoudelijk.

Vroeger kwam ik thuis en had ik rust. Als ik nu thuis kom, dan leg ik mijn handtas op tafel en begint hij al over wat die handtas op tafel doet....nog geen 2 minuten later....
Nee, dat kan niet meer zo.

Inderdaad, ik zou beter eens een tweetal weken weg gaan, het zou hem invallen....

[Danny.]

Ik heb bij dit verhaal zo een donkerblauw vermoeden ...

[Paca]

Allee ... hij danst dus niet naar de pijpen! Waar heb ik dat nog gezien/gehoord?

[MaLoReg]

Eens even overwegen of uw echtgenoot mss méér te leiden heeft dan je denkt.
Hij zit duidelijk slecht in zijn vel en ik vermoed dat hij daarover niet echt kan
communiceren met wie dan ook.

[Prima Vera]

Allee ... hij danst dus niet naar de pijpen! Waar heb ik dat nog gezien/gehoord?

Misselijk antwoord? Zij danst eerder naar zijn pijpen, nu goed?

[miel]

Eigenlijk hebben we er geen zaken mee. Liefde kan soms bergen verzetten .
In Uw verhaal lees ik een schreeuw naar een mogelijkheid te zoeken uw man te veranderen.
Een verantwoordelijkheid in een job, wat houdt dit in?
Soms denken mensen dat de situatie op een werkplek de zelfde gedragsregels gelden zoals thuis.
Misschien kan je proberen hem aan het verstand te brengen dat jij thuis de baas bent.
Informeer je over juridische en financiële zaken voordat je drastische maatregelen neemt.
Succes met uw beslissing.

[MaLoReg]

Miel wat jij suggereert 'hem laten voelen dat JIJ thuis de baas bent' zal hem zeker
niet goed doen: minderwaardigheids gevoel-voor niks meer nuttig.......noem maar op.
Vergeet niet dat wij hier maar één klok horen luiden en dat die man-door omstandigheden-
in een phase zit van neerwaardse spiraal.

[Paca]

Miel wat jij suggereert 'hem laten voelen dat JIJ thuis de baas bent' zal hem zeker
niet goed doen: minderwaardigheids gevoel-voor niks meer nuttig.......noem maar op.
Vergeet niet dat wij hier maar één klok horen luiden en dat die man-door omstandigheden-
in een phase zit van neerwaardse spiraal.

Inderdaad MaLoReg, één klok horen luiden is niet genoeg om een eerlijke mening te kunnen vormen in zulke zaken.
Trouwens ... men blijft daar, naar mijn mening, best tussenuit. Er zijn nu éénmaal dingen waarin men alleen staat en zelf moet beslissen wat men gaat doen. Dit is typisch zo'n geval.
Kan er nog een heel epistel aan besteden, maar het sop is de kool niet waard.

[Wil.]

Twee klokken horen luiden, is eigenlijk noodzakelijk. Maar áls - met nadruk uitgesproken - áls de situatie werkelijk is wat 'nog geen senior' hier beschrijft, dan moet ze voor hem toch eens de dingen op een rijtje zetten zoals zij het ziet. En daar moet bij gezegd worden dat die mentaliteit ideaal is voor een zeurpiet die op zijn eentje woont. Indien hij ook geen goede verstaander is, zet er dan een einddatum op.

[Reini]

Naar mijn mening zit die man in een soort depressie, weet met zijn vrijheid niet wat ermee aan te vangen. Als die voor zichzelf geen hobby vindt die hem past, zal hij nukkig blijven en het leven van zijn omgeving blijven controleren, dat is dan nog IETS wat hem bezig houdt.
Schrijfster zou het epistel dat ze hier schreef, best ook tegen haar eega uitspreken.
Zoniet, zal het voor haar eigen welzijn op de beëindiging van de relatie uitdraaien.