Foto's en verhalen van onze eigen huisdieren

[Vronie]

[Vronie]

[Vronie]

Hier mijn vijfde kat.
Met lichtgevende ogen

[peppy]

Hallo iedereen!Omdat ik nieuw ben op seniorennet wou ik wel eens proberen een fotootje door te sturen en ons MUSTI was er dadelijk voor te vinden om eventjes te poseren! Groetjes van ons beidjes!

[moeshof]

onze pup blaft s'nachts heel de buurt wakker, ons en de kinderen erbij. Overdag is hij ongelooflijk braaf en lief, luistert heel goed, enkel 's nachts is een probleem.

Waar moeten we hem laten slapen, voorlopig is het een bench, omdat de oudere hond dat ook doet. De pup raakt het niet gewoon.

Misschien gewoon met bench in de keuken en deurtje laten openstaan. Of in de slaapkamer

[rikkie48]

hieronder mijne beste vriend - als ik op mijne PC zit komt hij mijn aandacht opeisen- de vriendschap dat je krijgt van een dier is o zo eerlijk en oprecht - als ik in de nacht (23u) ga wandelen met mijne Beer ( hond) dan zijn er massa poezen die samen met mij en mijn hond meewandelen - zowel de 3 eigen poezen - en nog enkele van de buren -

[Aat]

Een dag met Yupp

Als ik, veel te vroeg naar mijn zin, de trap afdaal staat de Duitse Herder Yupp met zijn neus en zwaaiend met zijn staart, luidruchtig “pratend” verwoed te rammelen aan de knop van de deur tussen de winkel en de keuken. ’s Nachts is die deur tegenwoordig dicht want ik hoorde onlangs, toen ik boven in bed lag, hoe hij in het donker probeerde in te breken in de koelkast vol “snoepgoed”. Op een nacht zou dat lukken en daarom is dit deel van het huis als ik naar bed ga, verboden terrein.
Ieder baasje kent de uitbundige begroeting van zijn hond. Yupp doet daar niet voor onder. Hij houdt me geconcentreerd in het oog als ik thee zet en een beschuitje smeer en komt dicht bij de keukentafel zitten tijdens het snijden van de kaas. Van de supermarkt en zonder smaak, maar à la. Yupp volgt elke beweging van de kaasschaaf. Zijn kop gaat heen en weer als de slinger van een klok. Als ik het schijfje kaas expres met een brede zwaai door het luchtruim naar het beschuitje verhuis gaat zijn bek al een stukje open maar hij heeft steeds pech, totdat de kaas weer in het papier verdwijnt en er kruimeltjes op de grond vallen. Hij pikt ze op als een uitgehongerd vogeltje.

Bekend ritueel levert niks op

Het daarna volgende theezetten interesseert hem niet want tijdens dat ritueel (hij heeft het inmiddels al een zevenhonderd keer meegemaakt) gaat hij alvast in de kamer naast mijn stoel liggen wachten tot ik met de beschuit, een boterham en een pot thee op het broodplankje arriveer en in de stoel neerplof. “Is de krant er al Yupp? “ Hij springt op, rent naar de voordeur en komt dansend met ons streekblad tussen zijn tanden terug. Een enkele keer ligt de krant zelfs al naast mijn stoel als ik de kamer in kom.

Ik zit te ontbijten aan een lage ronde tafel. Zijn kop ligt dan ónder het tafelblad. Hij kan dus niet zien hoever ik ben naar hij weet het op de één of andere manier precies. Want als ik van het laatste stukje brood zijn aandeel met een flintertje kaas er op onhoorbaar voor hem, opzij schuif komt hij overeind en pakt hij het rustig en zelfverzekerd van het plankje. Kennelijk volgt hij daar onder tafel in gedachten elke handeling. Zo van: nu is zijn beschuit op, nu begint hij aan zijn brood, hij zit nog steeds in de krant te lezen, ’t is nu bijna op, hij schuift zijn theekopje opzij en nu moet er mijn deel liggen. ‘t Klopt áltijd met miraculeuze precisie.

Als hij kon praten zou hij zeggen: Lazer toch op !

Tijdens het scheren en aankleden (in de keuken) ligt mijn vijfjarige huisvriend altijd half vóór de deur van de keukenkast, met de kop tussen de poten zodat hij mij kan zien, maar precies zo dat ik de deur net-aan langs zijn poten open kan doen. Elke ochtend precies op dezelfde plaats. Een héél zeldzame keer schuurt de deur als ik die open doe langs zijn poot die hij dan met wat binnensmond gemopper een zuinige centimeter opzij trekt. Heel anders reageert hij op aanraking met de stofzuiger. Bang is hij er absoluut niet voor. Hij schuift alleen steeds een stukje op als ik met de zuigmond in zijn buurt kom maar gisteren gaf hij een niet eerder gehoorde gil toen ik per ongeluk zijn staart (nauwelijks) aanraakte. Het klonk niet geschrokken, maar vooral geërgerd. Een soort kwaad. Als hij kon praten zou hij waarschijnlijk hebben uitroepen: lazer toch op!

Als ik me na het scheren in de keuken aankleed ligt hij nog steeds voor de kastdeur totdat ik aan de kousen toe ben. Dan wordt hij nerveus want het tijdstip waarop we gaan wandelen nadert. Er volgt dan elke ochtend het volgende tafereel. Ik ga, nog zonder schoenen, in de kamer op de bank zitten en wacht af wat er gaat gebeuren.

Al terwijl ik ga zitten komt Yupp naar me toegesprongen. Dan volgt één van de weinige momenten van intimiteit. Hij schuift zijn kop tussen mijn knieën, “zingt” als het ware van plezier, duwt zijn kop tegen en onder armen en handen, springt opgewonden voor mij heen en weer, probeert me intussen een vette lik te geven en gaat als hij uitgedanst is op een meter afstand dwars voor me staan met naar me toegekeerde kop en kijkt me recht en geconcentreerd in de ogen. Vaak denk ik dan: je bent toch wel een prachtige hond.

Waar denk je dat ik op zit te wachten?

Maar de voorstelling gaat verder: “Waar denk je dat ik op zit te wachten Yupp?“ Hij maakt één van zijn dolle sprongen, grijpt zijn favoriete, ooit door hemzelf in de tuin van de dokter gestolen en de auto in gesleepte bal, bijt er fel en grommend in, slingert hem met zijn kop heen en weer en laat hem plotseling los. Dan dringt waarschijnlijk tot hem door wat ik van hem verwacht. Hij rent naar de winkel waar drie paar schoenen naast elkaar staat. Ik hoor hem snel wat water slobberen en dan komt hij binnen met in zijn hoog geheven bek één van de twee schoenen die ik dagelijks gebruik. Hij swingt naar me toe en geeft mij de schoen, met een beweging van zijn kop die duidelijk maakt hoe goed hij weet wat de bedoeling is. Hij geeft het schoeisel echt aan. Hij réikt het aan. Met een klein duwtje toe. Net zoals vroeger mijn vriendin onder het rijden, in de auto een snoepje in mijn mond stopte. Ook altijd met zo’n laatste – toen irritante - duwtje toe.

Soms vliegt mijn schoen over de tafel

Terwijl ik de schoen aan een voet wriemel kijkt hij nauwlettend toe en als ik er mee klaar ben leg ik mijn armen op mijn knieën en kijk hem aan. Hij staat, weer dwars voor me, mij aan te kijken. Dat duurt een aantal seconden, waarna ik zeg: “Nou en, moet ik met één schoen met je mee?”
Het lijkt even alsof hij fronst en dan rent hij naar de winkel om de andere schoen te halen. Hij vergist zich zelden –bijna altijd kiest hij uit de zes schoenen de goeie. Enthousiast komt hij weer binnen rennen en “overhandigt” mij zijn buit. Af en toe, als hij héél baldadig is, gooit hij de schoen van een paar meter afstand, soms over de tafel heen, in mijn richting. Als ik ten slotte reisvaardig ben gaat hij voor de kast staan waarop zijn vleessticks liggen, kijkt me aan en als ik me van den domme houd wijst hij met zijn neus omhoog in de richting van de zak met sticks Voor niks gaat de zon op, denkt hij.

Aat.

[elst]

dit is jori hoop dat het me gelukt is om hem er op te krijgen

[Aat]

Het is gelukt hoor en Joris staat er prachtig op !

[Benson]

Hallo iedereen ik ben hier nieuw .
wij hebben 3 poezen , Pittoe was een verloren gelopen poesje dat we adopteerden. Dan is er Pitta zij is een jong van Pittoe en dan hebben we ook nog Spot die door onze zoon in huis werd gehaald met de bedoeling dat hij die zou meenemen als hij alleen ging wonen . Hij is nog zo lang thuisgebleven en ging dan op een appartement wonen dat het beter was dat ze bij ons bleef.
Dit is Pitta op de weegschaal.

Hier hebben we spot die het salon in beslag heeft genomen

En in 't midden zit hier Pittoe de melkboerin die als ze melk wilt aan de ijskast gaat zitten miauwen


Groetjes aan alle dierenliefhebbers van den Benson

[mwte]

Heel af en toe kom ik even om een hoekje kijken,vind het wel leuk hier, maar heb niet zoveel tijd.
Maar mijn twee Rooien willen alle baasjes en huisdieren langs deze weg(zie plaatje)
wensen.

[michiel54]

Om te beletten dat het hier stilvalt heb ik ook enkele kiekjes gemaakt van onze gasten , een hond en zijne maat de poes en haar jongste telgen.
We hebben nog drie andere poezen (pikzwarte) maar die zijn niet zo fotogeniek en laten zich alleen vastleggen als ze slapen , maar dan zie je enkel een zwarte vlek . Het is ooit begonnen met een hond , jaren later kreeg mijn zoon van zijn lief een zwarte kattin , een verwilderd mormel die zich niet laat aaien , heeft ondertussen drie nesten zwarte mormels gehad , die gingen allen vlot (gratis) de deur uit (bij baasjes) maar de laatste nest bleef honkvast .Dan wou mijn dochter een aaibare kat , dus zitten we nu met vier katten waarvan een met vier jong , acht in totaal . Maar die laatste vier zullen wel hun weg vinden , kijk maar :

[Benson]

Hier nog een paar foto's van onze poezen

[parkietenzotje]

Ben nieuw op seniorennet. Even slikken en proberen... Krijg het ervan op de zenuwen
Ik wil graag meebabbelen over huisdieren. ik heb 2 sloebers van parkieten: FONSKE is de oudste en is 5 Jaar en leefde eerst 2 jaar met mij alleen , hij zegt zelf dat hij een kapoentje is. Hem alleen achterlaten om naar het werk te gaan was zo triest,daarom kocht ik een kameraadje om mee te spelen.Dat was Fieke. 2 weken terug is zij gestorven en Fonske zat er maar verloren bij. Dus zijn we op zoek gegaan naar een nieuw vriendje: Flupke. Met hem hebben wij de hoofdvogel! Op enkele dagen reeds volop aangepast. Doet alles wat Fonske doet en zet hem aan om nog méér kattekwaad uit te halen We lachen hier véél
In onze tuin is het ook al zoveel geklawieter van vogels van allerlei kunne, zelfs een koppel eenden die komen bedelen aan de deur voor hun broodje. Vraag me af wanneer ze met hun kuikens zullen komen...En nu even proberen of ik mijn tekst ook nog geplaatst krijg. Oef!

[Benson]

Goedemorgen parkietenzotje,

het is je gelukt om een tekst te zetten ,nu nog oefenen om een foto van je parkieten te zetten en je bent helemaal klaar om het seniorennet te verkennen want hier is veel te zien en te lezen .

In ieder geval welkom en hopelijk kan je uw draai hier vinden