Gewoon, gedichten - 4

[sunset]

‘s avonds

de aarde ligt in wit
stil onberoerd
slaapt als een kind
in d’ ochtendstond
dat teder mij ontroert

ach, mag in avond altijd nog
het maagdelijke domineren
en dat wat dag mij brengt
in nacht als sterrenglans
mij sieren
*******************
sunset 30-01-2019

[sunset]

’t blijft wachten op de lente

klokken luiden geen kunst
zij hangen in de dagen
en slaan met stomheid
sneeuwgevulde daken

een wind wordt telkenmale boos
en het heldere licht
keert zich herhaaldelijk om
- ‘t blijft wachten op de lente
*******************
sunset 31-01-2019

[sunset]

uit ogenblikken
dromen weven
waarin ik ons vang

mijn mond en taal
onder jouw huid spreken
als bewijs van mijn zijn

en hoe wij dan soms vluchten
uit angst dat wij daarna
geen eigen leven meer kennen
*******************
sunset 04-02-2019

[sunset]

ochtendlijkewinterschets (het einde van de winter?)

en aan de oevers stil verstarren
golven tot ijzige lamellen
zelfs ‘t venster blijft voor vorst gesloten
al lijkt het wel een vlak uit glas gegoten
tot op zijn allerlaagste punt

van boven stuurt de zon wat stralen
die dansend met kristallen pralen
zelfs het water ermee bevlekken
en zij met lichtsandalen
voortschrijdt en plek na plek verdringt
ijs en sneeuw langzaam laat weglekken
*******************
sunset 05-02-2019

[sunset]

maart 1985 (begin vaneen liefde)

toevallig ontmoet jij mij
en bent bang dat ik kom
om jouw vrede te verstoren

het spijt mij, zeg jij
maar ik heb geen tweede bed
waarin jij slapen kunt

het is maanden geleden
dat ik ergens nog rustig gelegen heb
dus een plaatsje op de bank
is okay voor mij, zeg ik

ik heb ook geen bank, antwoord jij
en laat me hangen in de lucht
wijl ik zwijgend naar mijn voeten staar
en met stomheid geslagen ben
*******************
sunset 07-02-2019

[sunset]

onze, mijne

tussen façades een lied
in de ogen van kinderen
tijd kerft beelden in muren
en in het stof op het asfalt
verstomt de spraak

het zwijgen kruipt
van mijn zweetbedekt voorhoofd naar mijn borst
terwijl jou glimlach
door slecht een enkele zucht
wegwaait en er niets blijft, niets

dan nacht en regen
en slechts dat kind
dat fluisterend vraagt
of ik het nog weet
hoe ik heimelijk een lied zing over vrede

jij houdt mijn hartslag
in jouw kleine hand
terwijl ik eindelijk weer licht vorm
het in je mondhoeken wens
waar een glimlacht valt

jou lach en de mijne
voor altijd verweven
over alle huizen
een wereld bonte bruggen

onze, mijne
*******************
sunset 08-02-2019

[sunset]

een eeuwige stilte (uit: vroeger)

zo als je blik nu
over de muur kruipt
en traag terug
houd ik je vast

enkel je ogen
kennen altijd nog
dat stralende
de spraak heeft men
gedood in jou

je handen, je benen …
wat ik je nog zeggen wil
(en ‘k wil nog zo veel zeggen)
zwijg ik met jou
in eeuwige stilte
*******************
sunset 09-02-2019

[sunset]

steeds weer liefde

nat-kil klinkt spraak
wanneer wij de zon
vragen voor ons te lachen
vinden wij in onze tuinen
slechts rottende vruchten

’s ochtends nadat de nacht
overwonnen en druiven
volrijp in de hemel hangen
spreken onze harten
steeds weer van liefde
*******************
sunset 13-02-2019

[sunset]

simpelweg stilte

jij wekt in mij een warme lach
zo helemaal nostalgisch,
woordeloos

kijk ik, zucht na zucht,
al mijn dromen na
zonder enig vermoeden
wat rondom en in mij gebeurt

in mij nestelt zich
simpelweg stilte
*******************
sunset 14-02-2019

[sunset]

en ook niet het einde

vanochtend ben ik dood wakker geworden
mijn sluipmoordenaar kon ik in de ogen kijken
al kon ik niets vasthouden
enkel maar doorheen de dingen grijpen
- en over alles heen ben jij

sinds deze ochtend ben ik dood
al kende gisteren nog zorgen
is er nu slechts een bevend rillen, een zuchten
en draag ik voor dergelijke gevallen
mijn smart als bloem tegen mijn borst

steek haar achter mijn oor als het moet
begiet haar met tranen en alcohol
en leg haar op mijn graf
schep er aarde overheen
alsof het niets niet bestaat

en ook niet het einde
*******************
sunset 16-02-2019

[sunset]

nog steeds zo koud als ijs

de nacht zoek ik,
zoek hem tot in de dag
en schilder mij een zon
in strakke blauwe hemel
duw haar dan zachtjes
richting einder

’s avonds krijg ik het fris
sluit mijn ogen om te slapen
bedek me met mijn woorden
praat met hen tot ‘k droom
over een liefdevolle wereld

zwaar zijn mijn leden
als ik traag wakker word
en ook al schemert het
vraag ik me waar ‘k ben
schilder een kamer zonder ramen
en sluit de wereld buiten

mijn hart laat ik dan
wachten in het duister
of eerder, in het grijze
dat als verdampend ether
het witte laat verdwijnen
al voelt toch deze ochtend
nog steeds zo koud als ijs
*******************
sunset 20-02-2019

[sunset]

traag nu mijn adem

ergens aan water
ver van de mensen
zitten zeemeerminnen
wanneer het nacht wordt
snijdt een zon
zich bloedend in de einder

[klagend ontwaakt een mens
een ander slaapt zuchtend in]

het leven is als weidenevels
strekt armen hoog ten hemel
- ik vloei sterren tegemoet
en zoek de stilte
wanneer in de lucht
ochtend ontwaakt

traag nu mijn adem
waar dag de nacht breekt
*******************
sunset 21-02-2019

[sunset]

ik het leven zie vluchten

ik zing een lied over lentedood
over stormwinden, helden en angst
tot mijn oogleden dicht vallen
ik stuiptrekkend wakker word
van applaus voor mezelf

de tonen sterven uit in de kamer
die leeg is en de stilte gestapeld
pijnen ken ik niet meer
slechts wat steken in mijn hart
nu sterren zich verduisteren

ik het leven zie vluchten
*******************
sunset 22-02-2019

[sunset]

vlinders in mijn buik

warm omarmen mij
zoete liefdesuitingen
laten mijn hart ontbranden
scheuren mijn buik
en maken plaats voor vlinders

vurige blikken
striemen mijn huid
en hunkerende zoenen
maken knieën week

willoos, naakt
zink ik in lakens
om onder je strelende
tastende handen
als ijs in de zon
weg te smelten
*******************
sunset 23-02-2019

[sunset]

taal

geboorte van taal
ligt vóór het woord
het zijn is al taal
maar zonder woorden

de blik, de geste
de afstand tot de andere
in nabijheid
mimiek en houding
het draaien bij het bekijken
en hoe je jouw hoofd houdt

geboorte van taal
ligt voor elk woord
het simpele zijn is reeds taal
maar dan zonder woorden
*******************
sunset 25-02-2019