Vleugels van papier

[Robol]

Intens verdriet


Intens verdriet
verwerk je niet
Je zal het weven
door je leven

Die laatste blik
een laatste groet
blijft verankerd in je hoofd
'n Flakkerend vuur
dat nimmer dooft

Intens verdriet
verwerk je niet


Robbe

[Robol]

Ik nestel

Ik nestel een droom
in je ogen
Ik draag takjes
De lente begint 

Mijn hart op vleugels
gevlogen
danst op’t fluweel
van de wind 

Ik voel in mijn lichaam
kolkende driften
van vervroegd
voorjaar stromen 

En ik nestel mijn hart
in  het onpeilbare
woud
van je dromen

Robbe

[Robol]

Op 1 januari was het 6,5° in de morgen,
vandaag, 1 februari 2°.

Niets wijst op een nakende lente,
maar toch, de dagen lengen...







Lentevogel

Een lentevogel nestelt in mijn hoofd
In mijn hart gebeuren rare dingen
Ik heb me met de Lentefee verloofd
In mijn bloed laat ze het voorjaar zingen

We dansen op de zang van ’t vogelenkoor
dartel als een vlinder, quick quick slow
Ik fluister gekke woordjes in haar oor
en knipoog naar de zon in’t hemelsblauw

Ik pluk de dag en snuif mijn longen vol
met bloesemstuifmeel en met bloemengeuren
In de late avond betaal ik wel de tol
Mijn allergie zal rood mijn ogen kleuren !

Robbe

[Robol]

Zonder de tijd

Schaf
de seconden af

Vergeet de tijd en
laat de uren gaan

Ik leef voortaan
van ochtendzon
tot avondmaan

De dagen gaan voor mij
zonder de tijd voorbij


Robbe

[Robol]

Glimlach



Ook op een regendag
kan het zonlicht
gloren
In die schalkse glimlach
die jou is
aangeboren

Een gedicht
welt als een bron
vloeit minzaam op papier
Door de regen
schijnt de zon
in het glinsterend saffier
van je sterrenogen

En ik schrijf
bevlogen
met mijn ganzenveer
het stralen van
je glimlach neer


Robbe

[hilde m]

Zo mooi Robbe...

Jouw gedichten zwemmen
in een poel van liefde en verwondering
voor je geliefden, voor de natuur, het leven...

[Robol]

Dank je Hilde,
mijn gedichtjes zwemmen graag in de natuur,
wat mezelf betreft....een beetje koud nu !

mvg

Robbe

[Robol]

Zwaluwen schrijven


Zwaluwen schrijven
in hun vlucht
een nieuwe lente In de lucht.

Het dal groent ijverig
woud  en wei
tot een levend schilderij.

Een riviertje
kronkelt blij
en jij plukt bloemetjes voor mij 

Dit doet mijn dichtershart
herleven
en op een zonverwarmde steen

heb ik  naar best vermogen
een gedicht geschreven 
in het natuurblauw van je ogen.

Robbe

[Robol]

Dwars

Dwars door het grauwe
wolkgordijn
priemden hoopvol stralen
lentezonneschijn

Ik dronk het zonlicht
en genoot
Tot plots het wolkenheir
zich sloot

Het leeg gevoel dat
me bekroop
Door mijn vingers gleed
de hoop

De glimlach van de
lentefee
was slechts een
waanidee

In trieste dagen zonder
zonneschijn
wil jij dan mijn licht
en ook mijn lente zijn?

Robbe

[Robol]

Met graagte wil ik geloven...



Met graagte wil ik geloven
tot in 't diepste van mijn ziel
aan elfjes en kabouters.
Ik geef ze goedschiks asiel
en een veilig onderkomen
in al mijn nachtelijke dromen.

Met graagte wil ik geloven
dat sprookjes nog bestaan.
Nooit zullen ze verdwijnen
zo lang de zon zal schijnen
zo lang er licht is van de maan.


Robbe

Weet je dat er sprookjes zijn

[Robol]

Drie links


Op de drempel
van de avond
heb ik maneschijn geplukt
die ik
door je haren vlecht

In je ogen
brei ik sterren
gouden gensters van geluk

Drie links
drie rechts
één averecht

Robbe

[Robol]

Zaadjes in de wind

Alvorens ik mezelf
in slaap wieg
op de baren van de dood

Stel ik jou tot mijn
apostel aan
poëtisch deelgenoot

die mijn woorden
deelt, verspreidt
als zaadjes in de wind

Zodat als straks
’t weer lente is
‘t leven weer begint

Terwijl de tijd
gedreven stroomt
naar duistere eeuwigheid

Mijn pen
gedoopt in donkerrood
nog enkele woorden schreit


Robbe

[Robol]

Gisteren zondag

Terwijl een nieuwgeboren zondag
zich schrokkerig voedt met mijn levensuren,
slurp ik mijn dagelijks kopje poëzie.
Met een wolkje glimlach.

De wind waait de ochtend weg.
Voor je het weet staat de zon in het zuiden,
achter de wolken weliswaar.

De zondag weent
tot de avond
De honger van de tijd is onverzadigbaar.

Morgen maandag


Robbe

[ria]

vandaag, woensdag,

met versgeschreven
zondagse poëzie
    tovert Robbe
een glimlach
op mijn lippen.

Soms verkrampt
in pijn,
kan ik nu
alleen maar
heel dankbaar zijn.

ria 

[Robol]

Bedankt Ria, voor je bezoekje, vandaag woensdag
na een koude vriesnacht
toch een blauwe hemel, met zon !

Robbe