Vleugels van papier

Dit is de rubriek die volledig voor poëzie en proza is voorbehouden.

*Joy*
Lid geworden op: 24 feb 2014, 13:38
Locatie: Aan zee

12 aug 2018, 22:07

Lang geleden vroeg ik mijn moeder om mooie teksten en spreuken te bewaren .
Ondertussen is mijn moeder 85.
Wekelijks steekt er een briefje in mijn bus met teksten en spreuken.
Alles steekt in een doos, en als ik mij wat triest of weemoedig voel haal ik mijn doos uit de kast.

Een ondertussen vergeeld papiertje naar boven gehaald.
Staat geschreven,

"Het is makkelijk genoeg om kwaad te worden.
Maar kwaad zijn op de juiste persoon, in de juiste mate
Op de juiste tijd, om de juiste reden en op de juiste manier,
Dat is niet makkelijk"

Aristoteles


Ze had er een uitroepingsteken bij gezet met het woordje "juist"
Wijze vrouw mijn moeder.

Veel schrijven doe ik niet denook ...
Heb ik hier al vermeld.
Meer observeren en nu en dan eens reageren.
Want daar ben ik te verlegen voor.

Nog een mooie avond,

denook
Lid geworden op: 20 aug 2006, 13:25
Locatie: Vlaams-Brabant

16 aug 2018, 10:21

op minder dan vier dagen tijd kwamen meer dan vijfhonderd mensen
jouw schrijfselke hier lezen, Joy.
Ik hoop dat ze, net als ik, hebben genoten van de wijsheid van Aristoteles.
Jij kunt schrijven, Joy - ook al beweer je het tegendeel;
dat kon ik ervaren op andere plaatsen van het forum.
Je hebt ook ideeën die anderen kunnen interesseren.
En nog iets ... nu we de leeftijd van jouw moeder kennen
is het niet moeilijk om te besluiten dat jij een 'jong' sennetlid bent.
Vandaar dat je zo actief bent, overal op Seniorennet.
Blijven doen Joy!

Morgen plaats ik hier zelf  een (oud) werkje,
met wat achtergrondinformatie,

denook

*Joy*
Lid geworden op: 24 feb 2014, 13:38
Locatie: Aan zee

16 aug 2018, 18:40

Drie woorden van waardering
Zijn voldoende om iemands hart te verwarmen …


Dank je wèl denook :)

Ik heb mijn eigen topic op oefenforum...
En voor mij is dit meer dan voldoende om me te uiten en om met mijn emoties om te gaan.
Met andere woorden ...gezonde therapie !!
Toen ik er pas begon was het heerlijk om elkaars werkjes te beoordelen ….raad te vragen kortom elkaar te helpen om het beter te doen.
Daar blijft niks van over ….jammer .
Niks is meer als vroeger...
Maar goed, c'est la vie !!
Benieuwd naar je (oud) werkje.

Nog een mooie avond iedereen !!!

denook
Lid geworden op: 20 aug 2006, 13:25
Locatie: Vlaams-Brabant

17 aug 2018, 11:27

ik ben al meer dan vijftig jaar een beetje verliefd op ... Wenduine.
Mensen die Wenduine kennen zullen dat begrijpen.
Enkele troeven die alleen Wenduine heeft (- en niet een willekeurige andere kustgemeente-):
- de Koninklijke Baan loopt overal mooi evenwijdig met de zee;
in Wenduine maakt ze een bocht van een halve cirkel zodat er geen doorgaand verkeer is,
- in Wenduine (samen met De Haan) vind je het enige vrij groot bos aan zee, direct achter de duinen,
- één van de tien beste patisserieën  van België ligt in Wenduine,
- ik ken aan de kust twee echt mooie kaaswinkels, een in Oostende, een in ... Wenduine,
- Wenduine is kleinschalig - geen uitgangsbuurt - kindvriendelijk,
- de 'rotonde' van Wenduine is met niets anders te vergelijken aan de kust
enz  enz ...

Waarom deze lange inleiding.

Ik huur er ieder jaar een strandcabine, enig gelegen:
achter mij de duinen; voor mij het prachtige strand met in de rustige maanden (mei juni, september)
alleen nu en dan een jogger die voorbijloopt en meeuwen.
Verder zit je er alleen met de pure zee-stilte.
Daar schreef ik, op een mooie meidag, enkele jaren geleden volgend werkje:


De zee zingt mee
met duizend stemmen in mijn hoofd
warrelen samen stug omhoog.

Een weifelend geloof blijft na
klinkt niet meer als voorheen
gebouwd, gesteund, gestut
door moeder, school en kerk.

Ze zijn nu weg
de moeder en de school
en ook het werk van de kerk
brokkelt langzaam af
het is al bijna dood.

Wat doe ik er nog mee
ik weet het niet
het vreet aan mij
en niemand die het ziet
want eenzaamheid van binnen
toont geen verdriet.

wordt (hopelijk) vervolgd ... door een andere Wenduine-kenner?

denook
Lid geworden op: 20 aug 2006, 13:25
Locatie: Vlaams-Brabant

24 aug 2018, 11:33

vrijdag 17 augustus, 11:27 uur:
ik post hier bovenstaand stukje en merk achteraf
dat de teller die het aantal lezers weergeeft op 533.344 staat.

vandaag vrijdag 24 augustus, 11:27 uur:
er is hier geen nieuw bericht bijgekomen en merk toch
dat de teller die het aantal lezers weergeeft op 534.484 staat.
Dat zijn  (- op precies één week tijd-) 1.140 lezers meer!

Er zullen mensen zijn die twee, drie, vier keer komen lezen zijn.
Maar toch blijft dit een zeer groot aantal
voor een topic die op sterven na dood is ...

Vanaf nu tel ik niet meer ...

groetjes,
denook

denook
Lid geworden op: 20 aug 2006, 13:25
Locatie: Vlaams-Brabant

02 sep 2018, 20:50

KLEUREN

Na twintig jaar huwelijk
was er niets veranderd.
Hij zag alleen wit en zwart,
zij gelukkig ook grijs.
En daar deden ze het dan maar mee ...

denook

lotte
Lid geworden op: 26 apr 2005, 13:47
Locatie: Tielt

02 sep 2018, 22:03

Mooie woordspelingen denook

Zonder  kwetsbaarheid is het leven grijs, kleurloos.

denook
Lid geworden op: 20 aug 2006, 13:25
Locatie: Vlaams-Brabant

03 sep 2018, 20:28

dank je lotte,

wie volgt met 'een teken van leven' hier?

denook

denook
Lid geworden op: 20 aug 2006, 13:25
Locatie: Vlaams-Brabant

03 sep 2018, 20:54

3 september 2018 en de eerste schooldag,

een wirwar van jaarlijks terugkerende gedachten; nostalgie in een glansrol.
Een ganse vruchtbare loopbaan ging vooraf.

Lang geleden, waren behalve het priesterschap ook dokter en leraar
en verpleegster en ...,  beroepen die toen nog het etiket 'roeping' mee kregen.
Zo liet ik een pril idee in mij gestaag groeien.
'Leraar zijn', dat wou ik; 'leraar' werd ik.
Ik begon en eindigde in dezelfde school, en dit tot de 'laatst mogelijke' dag.

Moest ik vandaag jarig zijn en 65 worden, dan kon ik ( - wegens een groot tekort -)
blijven les geven en waarschijnlijk nog met voldoende overgave en voldoening.

Toen men eertijds die leeftijd bereikte moest men stoppen.
Eigenlijk moest men niet stoppen. Ik ken één iemand die doorging na 65.
Alleen ... hij kreeg geen wedde want hij moest al met pensioen zijn en hij kreeg
ook geen pensioen want hij was nog actief.
Totaal onbezoldigd kon men toen nog een tijdje les geven.
Zover is het bij mij niet gekomen.
Alhoewel, moest ik financieel wat steviger hebben gestaan ... je weet maar nooit ...

... wordt vervolgd ...

denook
Lid geworden op: 20 aug 2006, 13:25
Locatie: Vlaams-Brabant

10 sep 2018, 21:09

vervolg ...

Ik begon en eindigde dus mijn loopbaan in één en dezelfde school.
Waarom ik nooit veranderde?

1. De school zelf en de omgeving.

Vlaams-Brabant, niet de Brusselse rand, maar toch niet té veel verder.
De Brusselse scholen ( -Sint Pieterscollege / H. Hartinstituut / Sint Joris /
Sint Jan- Berchmans / Regina Caeli / St Thomas / ... ) waren toen dé aantrekkingspolen
voor de studerende jeugd. Elke dag volle treinwagons spoelden er aan.
In de verre rand rond Brussel waren er óf (nog) geen scholen óf kleinere
scholen met een niet te hoog niveau.
De mensen liepen niet hoog op met hun plaatselijke scholen en vooral,
het klonk chiquer als men kon zeggen "onze ... zit in ... in Brussel".
En toch begon ik als jonge leerkracht in zo een kleine school in de verre
rand rond Brussel. Drie klassen met samen ongeveer zestig leerlingen.
Maar de locatie!
Een oud kasteel, gebouwd in de 14-eeuw. Een lange dreef er naartoe.
Een statige vijver er helemaal om heen. Nog verder een groot bos.
Alle klassen - ook nog een lagere school - waren ondergebracht in het kasteel.
 Voor sommige klassen moest men één hoog langs een statige draaitrap.
De speelplaats ... gewoon de ruime prachtige binnenkoer van het kasteel.
We waren toen 1960 ongeveer.
Op dit ogenblik is dat schooltje niet allen een school geworden maar wel
'dé' school bij uitstek in de wijde omgeving. Er werd gebouwd en gebouwd
en gebouwd ... plaats was er genoeg. Een deel van de vijver werd gedempt
voor een grotere speelplaats.
Ken je nog een speelplaats van een school in Vlaanderen, niet omringd door
(hoge) muren maar door groen en een dreef en waar men zo van de speelplaats
de vissen ziet zwemmen in een vijver?

denook
Lid geworden op: 20 aug 2006, 13:25
Locatie: Vlaams-Brabant

27 okt 2018, 23:13

beste lezers, lezeressen

,Oei, wat lang geleden ... Ja, o.a. een beetje ziekjes, wat meer ziekjes en dan de leeftijd die het ziekjes zijn trager laat wegebben. Maar kom, ik ben weer de 'oude'.  Ga even niet verder waar we vorige keer eindigden; dat komt hopelijk nog wel. Neen, even een tussendoortje, door twee redenen die juist nú tot deze regels nopen.
 Een. We lazen onlang hoe  hilde m zich beklaagt - maar dat weten alle lezers van de eerste uren hier ook wel - hoe deze topic met niets nog te vergelijken is met jaren geleden. Dat is zo, maar zoals Jure hier  schreef kan dat bloeiende, enthousiasme terugkeren met nieuwe, jongere vitale krachten! Waar wachten ze op?         
Dit even terzijde; dit stukje is ook een minieme bijdrage tegen het opdrogen bij 'Poëzie &  Proza'.  
 Twee. Brussel, zondag,  kerk O.L.V van Goede Bijstand. Einde misviering. Mensen die deze vieringen kennen - en zo
zijn er velen in de wijde  Vlaamse Rand - kennen ook het warme, speciale er van.        
 Na de viering, even buiten de kerk, een man van middelbare leeftijd: "Ah, meneer, jij hier!" en dan,"ken je mij niet meer?" want hij ziet mijn aarzeling.  Bleek een oud-leerling te zijn, laatst gezien toen hij 18 jaar was; nu ... 45, 50?
Alleszins met twee kinderen, twintigers. En dan komt het, hij was 'schaker'.
Voor mij komt nu zooo veeele jaren later dat beeld weer graag naar boven.
Onze school - je weet wel - een eeuwenoud kasteel omgeven door veel groen en visrijke vijver.
  Bij mijn start aldaar, alle klassen ondergebracht in het kasteel; bij mijn op pensioenstelling,  geen enkele klas nog in het kasteel. Alleen enkele oudere  broeders huisden nog op de verdieping.                            
 Maar, hoog op zolder, direct onder de dakgebinten  was een schaaklokaal geïnstalleerd en dat is er gebleven tot bij mijn vertrek. Tijdens drie van de vier middagpauzes konden 24 leerlingen schaken. Speelplaats over, brug over de vijver over, binnenkoer over en dan langs een lange oude trap naar helemaal boven. 12 tafels, twaalf borden, 24 enthousiaste spelers. Er was een doorlopende competitie met een ladderklassement, uitdagingen en uiteindelijk de jaarlijkse schaakkampioen.    
Dat laatste bracht de oud-leerling  terug scherp in mijn geheugen. En weet je hoe hij eindigde?        
"Kijk meneer, de school dat is al zo lang geleden en alles vervaagt. Maar die schaakzolder, de competitie, de sfeer onder het kasteeldak ... dat vergeet ik nooit."                                                               
 Kun je geloven dat het'deugd' doet om als ouwe ..., zo iets te horen?
Tot nog eens ...

Oh ja, na mijn vertrek was het gedaan met schaken; interesse genoeg maar geen enkele leerkracht offerde nog graag drie van de vier middagpauzes er voor op.

denook
Lid geworden op: 20 aug 2006, 13:25
Locatie: Vlaams-Brabant

05 nov 2018, 18:51

 Ze waren gelukkig ... Ik ken M en G als wat men noemt 'doodbrave mensen'; 
 neen ik ken er geen die deze stempel meer verdienen.

 Ze zijn man en vrouw en laten elk gebeuren in hun parochiekerkje vlot verlopen
 Iedere zaterdagavond zijn ze present;
 ieder met eigen taakjes en
 dit van ver voor aanvang van de wekelijkse misviering. Ik kom er nu en dan
 (-vaste organiste is ziek, op reis, ...-) als vervanger en dan mag ik de mis op
 het orgel begeleiden. Ik doe dat reeds vele jaren en heb in de loop der tijden
 alles traag zien veranderen.  Het kerkje is prachtig met het kerkhofje nog volledig rond de kerk.
 Het is er binnenin altijd 'proper' en gezellig.
 Daar zorgen enkele trouwe parochianen ook mee voor.
 Weet je dat er zelfs vloerverwarming is geplaatst. Het kerkje is dikwijls ook het decor voor een
 trouwgebeuren van mensen die toch een apart cachet willen geven aan dat intiem
 moment. De vieringen zelf zijn er in niets op achteruit gegaan; het aantal
 gelovigen echter... Ik ken nog de 'goedgevulde' kerk, nu meer dan dertig jaar
 geleden. Zaterdag per zaterdag zag men geen verschil, maar nu wordt het plots
 schrijnend.

 Alhoewel er nog elke week een misviering is ( - geen gebedsdienst - )  met  vijf priesters in een beurtrol,
die ieder op zijn manier er voor zorgt
 dat de viering verzorgd, warm, inspirerend over komt... 
Toch is men nu al tevreden als er niet minder dan twintig gelovigen meevieren.

 En dan was er plots vorige zaterdag. Ik zat hoog op het doksaal, achter het orgel,
 met het orgel tussen mij en het zicht in de kerk.
 Er werd beter mee gebeden en gezongen;
 ik moest zelfs een register meer trekken om voldoende te kunnen ondersteunen.
 Tijdens de consecratie sta ik steeds even recht en begeef me naast het orgel
  om het altaar te kunnen zien en mee in stilte het gebeuren
 te ondergaan. Wat zag ik ook ... ongeveer vijftig gelovigen, meer dan het
 dubbele van een andere zaterdag. Ik hoef niet te zeggen hoe de viering heel
 anders werd beleefd, met een warmte die er anders niet (meer) is
 
 Bij het buitengaan kreeg ik uitleg. Er was een jaargetijde voor iemand uit een naburige parochie
 waar die dag geen misviering was. De ganse, grote familie kwam zo bij ons en
 zorgde zo voor een sfeer uit vroegere jaren. 

"Jammer dat het niet iedere week zo is, hé herman ?"
 En ik zag hoe gelukkig ze waren op dit ogenblik.
 "Ja, G".

hilde m
Lid geworden op: 19 feb 2007, 07:49
Locatie: puurs 2870

09 nov 2018, 13:48

Hoe mooi Denook...
Ja Denook met een "grote D"
gewoon omdat ik genoten heb
van wat je hier achterlaat...

En ja...
het zijn er nog weinigen die hier blijven "plakken"
spijtig...
dat de warmte verdwijnt tussen de mensen,
de gezelligheid, de vertrouwelijkheid...

Het lijkt alsof ze nu enkel nog hun gevoelens
kunnen uiten langs een i-pad of een smartphone...

Mag ik je hiermee aanmoedigen Denook,
het was fijn je hier te lezen ....

Hilde m
zeg niet het glas is halfleeg, zeg het is nog halfvol.

Robol
Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
Locatie: Beringen

17 nov 2018, 19:43

Afbeelding
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...

Robol
Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
Locatie: Beringen

04 feb 2021, 22:25

Afbeelding
Bijlagen
image.png
image.png (530.12 KiB) 3126 keer bekeken
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...