Oorverscheurend

Dit is de rubriek die volledig voor poëzie en proza is voorbehouden.

Claudio
Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
Locatie: Sint Niklaas

25 apr 2015, 13:42

OORVERSCHEUREND

Tijdens Nieuwjaarsavond 1974 waren we bij oom Marc volop aan het feesten in zijn duplex-appartement te Gent. Zijn mooie woonst bevond zich dichtbij de Sint-Baafskathedraal. Tante Berna, oom Luc en oom Bob waren ook van de partij, naar goede gewoonte. Tante Martine 'kon' niet aanwezig zijn en oom Yves evenmin want die vertoefde op dat moment in het buitenland. Opa en zijn tweede vrouw leefden reeds jaren in onmin met mijn ouders en bleven dus thuis.

We dronken en aten als Bourgondische levensgenieters en lachten zoals altijd groen om de flauwe grappen van Bob. Mijn Waalse vader die geen woord Vlaams verstond lachte vrolijk groen mee. Nadat alle cadeau's waren uitgepakt ploften we voldaan neer in de lederen fauteuils om te kijken naar een Franse film met Louis de Funès in de hoofdrol. Funès was ieders favoriete acteur, onze avond kon dus niet meer stuk.

Tot er een discussie ontstond tussen Luc en Marc over Vincent van Gogh. Ze waren allebei stomdronken. Oom Luc vond dat van Gogh een geestelijk gestoorde kunst-verkrachter was,oom Marc dacht er duidelijk anders over, van Gogh was immers zijn grote voorbeeld. Mijn moeder kwam echter sussend tussenbeide en kon beide broers kalmeren. En zo vielen we allen rustig in slaap... tijdens de film.

Maar net voor middernacht schoten we wakker door een oorverscheurende kreet. Het was een kreet die vanuit de keuken kwam. En plots stormde Marc de woonkamer binnen, zijn hoofd zat onder het bloed en in een doek gewikkeld. Hij smeet vervolgens zijn bebloed oor op de grond, tot bij Lucs voeten. We waren allen verbijsterd: Marc had zijn oor afgesneden net zoals van Gogh dat ooit had gedaan ! Mijn vader nam koelbloedig de telefoon om een ambulance te bellen.

Halt, niet doen ! riep Marc. Hij raapte het bloederig oor van de grond en grinnikte: Voel maar, dit is een plastic oor, vandaag gekocht in een carnavalswinkel, het bloed is enkel wat ketchup.

En op dat moment sloeg de Sint-Baafskathedraal klokslag twaalf uur...
Opgelucht en uitbundig wensten we elkaar Happy New Year !
Laatst gewijzigd door Claudio op 05 jun 2016, 17:21, 1 keer totaal gewijzigd.

Janina
Lid geworden op: 29 mar 2009, 23:32
Locatie: Borgloon

29 apr 2015, 00:23

Hallo, Claudio!

Grappig verhaal en goed geschreven.

Janina
.....en daarom, voor we elkander weer vergeten,
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)

Morgenstern
Lid geworden op: 04 mei 2006, 13:15
Locatie: Wachtebeke

05 mei 2015, 18:22

Vond ik leuk om te lezen .

Claudio
Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
Locatie: Sint Niklaas

15 apr 2016, 05:54

OOM YVES IS TE LIEF

Mijn oom Yves is inderdaad te lief voor...opgesmukte vrouwtjes die graag munt uit hem willen slaan. Hij heeft die liefdesmicrobe waarschijnlijk van jongs af aan in het buitenland opgedaan. Oom Yves was immers afgestudeerd als elektricien en ging kort daarna voor een grote firma ver van huis werken. Zo was hij achtereenvolgens in het arme India terechtgekomen alsook in het bruisende Brazilie en het primitieve Nigeria.

Blijkbaar had hij in die landen zijn dikke salaris aan goedkope hoertjes kunnen spenderen want toen hij tussentijds in Belgie vakantie nam, zag ik hoe hij op feestjes steevast naar zijn schoonzuster en ander vrouwelijk schoon gluurde. Hij keurde de vrouwen toen reeds als vee. En hoewel ik nog maar een kind was, wist ik al een beetje hoe de vork aan de steel zat.

Hij trouwde uiteindelijk met een Roemeense schoonheid. Lola was haar naam en ze had een bos zwartkrullend haar. Na twee jaar huwelijk had Lola een grote verassing voor Yves klaarstaan toen hij na drie maanden buitenland terugkwam : hij kwam terug thuis in een volkomen lege studio. Z'n vrouw was verdwenen en had alles weggeroofd. Ze had alleen een briefje achtergelaten waarbij ze de echtscheiding aanvroeg. Hij heeft Lola nooit meer teruggezien.

Ontgoocheld in de 'liefde' zat hij voortaan muisstil voor zich uit te staren op familiefeestjes. Maar zijn lijdensweg zou echter nog maar pas beginnen. Want Yves bleef te lief voor ander uitdagend vrouwelijk schoon die met een kille berekendheid z'n geld aftroggelden !

Toch verwittigden zijn broers en zussen hem herhaaldelijk om niet altijd klaar te staan met zijn portemonnée als hij een 'mooie' vrouw ontmoette. Onlangs maande mijn moeder hem aan om niet als een ezel steeds tegen dezelfde steen te stoten. Hij antwoordde haar wat laconiek: ik voel het niet meer als ik als de ezel uithang, ik kan wel tegen een stootje.

Maar eigenlijk was niet zijn pootje maar wél z'n hartje sinds lang gebroken !

Claudio
Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
Locatie: Sint Niklaas

15 apr 2016, 16:26

blogadres verwijderd door moderator, reklame voor eigen blog is niet toegelaten op Seniorennet

Claudio
Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
Locatie: Sint Niklaas

30 mei 2016, 07:17

DENK NIET ZWART-WIT

Mijn broer Tom is al jaren de schaakkampioen van de familie. Vanaf zijn twaalfde versloeg hij oom Robert en oom Luc.Toch was er één familielid bij wie hij telkens de duimen moest leggen: mijn hoogintelligente vader.

Ook oom Robert die elke zondag bij ons thuis op visite kwam genoot van het schaakspel tussen hem en mijn vader... en Robert won dan iedere keer ! En dat vond ik een beetje vreemd. Jaren later bekende vader dat hij oom Robert altijd had laten winnen omdat hij echt niet graag schaakte tegen zo'n ondermaatse tegenstander...vader wou er zich dus telkens zo vlug vanaf maken.

Ik was eigenlijk de slechtste schaker van de familie al had ik dat niet zo snel door. Ik dacht dat ik heel goed was omdat ik eens tegen mijn beste vriend Pablo had gewonnen. Ook hij gaf jaren later toe dat hij die ene keer dat we samen schaakten mij gewoon een illussie rijker wou maken...en mijn vader deed hetzelfde met mij als met oom Robert. Alleen mijn broer Tom nam hij au serieux.

Maar toen mijn broer zijn universitaire studies begon werd hij nog bedrevener in het schaken, al zijn vrienden sneuvelden op het zwart-witte slagveld.

En ja, op een winteravond bij het haardvuur was Tom vastbesloten om mijn vader het onderspit te laten delven en streden zij tot in de vroege uurtjes. De volgende ochtend zag ik hoe Tom met een big smile aan zijn koffie slurpte...hij had the battle gewonnen !

Dat ik Tom in mijn geluksjaar 2013 voor het eerst in mijn leven schaakmat zette was dan ook een wonder: ik had immers nog maar enkele maanden geoefend op de schaakcomputer !!

Ik zie de grote verbaasde ogen van mijn broer nog voor me...

Claudio
Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
Locatie: Sint Niklaas

03 jun 2016, 06:24

CARTE BLANCHE

Mijn moeders eerste liefje was een beeldhouwer, zijn naam was John. Zij ontmoette hem op een feestje dat oom Luc organiseerde op de zolderkamer waar het intellectuele vriendenclubje elkaar in de weekends ontmoette. Love was in the air !

Zo vertrokken ze in de eerstvolgende schoolvakantie samen naar Algerije omdat hun oom Marcel die witte pater was, hen had uitgenodigd in het klooster waar hij toen werkte.Daar moesten ze elkaar in het geheim zien omdat het regime daar nogal conservatief was en moeder had een hele vrije geest, John was zelfs wat westers decadent. Want op een keer toen ze elkaar bij zonsopgang hevig kusten kregen ze het aan de stok met de lokale bewoners.Oom Marcel mocht het komen uitleggen, hij sprak gelukkig vloeiend Arabisch.Maar moeder moest wel voor de rest van de vakantie bij de nonnetjes slapen !

Dolverliefd kwamen ze terug aan in Vlaanderen maar het gevaar voor hun prille relatie loerde om elke hoek. Vooral moeder wantrouwde een zekere schatrijke Suzanne die de laatste tijd veel rond John hing. Haar wantrouwen kreeg bevestiging toen Suzanne en John openlijk met elkaar flirten. Nog voor John het kon uitleggen liet moeder verstaan dat hij carte blanche kreeg. Ze duwde hem letterlijk in Suzannes armen. Suzanne was dan wel rijk maar was 20 jaar ouder dan John !

Jaren gingen voorbij maar moeder bleef hem zien tot grote ergernis van Suzanne. Suzanne die vanwege haar financiële positie niks te vrezen had veranderde uit pure jaloezie prompt van kapsel en liet lange sluike blonde haren groeien precies zoals mijn moeders look was in die tijd.

Nu anno 2012 blijft er van de grote liefde die moeder en John voelden niet veel meer over. Een beroemde beeldhouwer is John nooit geworden, alleen zijn Porsche en zijn miljoenen zijn een schrale troost.

Want onlangs liepen ze elkaar tegen het lijf in de supermarkt. John vertelde dat zijn vrouw Suzanne twee weken eerder overleden was. Hij klonk bijna opgelucht !