Geplaatst: 18 aug 2013, 09:37
Geachte Mijnheer,
Het feit dat u na meer dan twee (?) jaar nog steeds met die gevoelens worstelt, betekent dat het geen opvlieging was. Daar kan u toch niet op die manier verder onder lijden ! Is er geen mogelijkheid om daar psychische hulp voor in te schakelen ? U heeft er toch niet om gevraagd, het overkomt u gewoon en en plus (wat nog het knapste is) u doet er niks mee. Denkt u dat u hierover met uw vrouw kan spreken zodat u (zonder stiekem in therapie te moeten gaan) eindelijk kan beginnen met uw lijden een halt toe te roepen ?
Als het u oplucht zal ik nog verder in correspondentie met u blijven, dan heeft u toch tenminste 1 klein uitlaatklepje om wat spanning kwijt te raken.
Genegen groeten !
Het feit dat u na meer dan twee (?) jaar nog steeds met die gevoelens worstelt, betekent dat het geen opvlieging was. Daar kan u toch niet op die manier verder onder lijden ! Is er geen mogelijkheid om daar psychische hulp voor in te schakelen ? U heeft er toch niet om gevraagd, het overkomt u gewoon en en plus (wat nog het knapste is) u doet er niks mee. Denkt u dat u hierover met uw vrouw kan spreken zodat u (zonder stiekem in therapie te moeten gaan) eindelijk kan beginnen met uw lijden een halt toe te roepen ?
Als het u oplucht zal ik nog verder in correspondentie met u blijven, dan heeft u toch tenminste 1 klein uitlaatklepje om wat spanning kwijt te raken.
Genegen groeten !